Geen twijfel

Delft – Een dapper nazomerzonnetje en de vrolijke klanken van een zigeunerorkestje verwarmde zondagmiddag niet alleen de botten, maar ook de zielen van de mensen op de Markt. Op het terras achter de glazen wand was het alsof de zomer nog moest beginnen. Het zonlicht fonkelde in de glazen en het was heerlijk warm. De ober zette een schoteltje met kaasblokjes naast mijn glas en bleef even staan om naar de muziek te luisteren. “Niet slecht”, zei ze. “Zeker niet slecht”, beaamde ik en stak een blokje in mijn mond. ”En de muziek is ook heel aangenaam”, gaf ik meteen toe. Want ik was in een toegefelijke bui. Ook dat kwam door de zon. Het was niet zo druk op de Markt. Slechts een tiental met camera’s bewapende toeristen waren in de weer om opnames voor thuis te maken. Ze fotografeerden de muzikanten, het stadhuis en de Nieuwe Kerk. Soms met hun partner op de voorgrond. Zij deden ook net als of het nog zomer was, maar hadden daar wel de kraag bij opgezet.

Kijkend naar de foto’s nemende mensen twijfelde ik. September is een verwarrende maand. Het mag dan officieel herfst zijn, de omstandigheden hebben zich nog niet volledig aangepast. Terwijl ik opnieuw een slokje nam, schoot me opeens een citaat in gedachten van de overleden Amsterdamse schrijver Simon Carmiggelt: "In de herfst krijgt de twijfel gelijk. De wereld vergaat een beetje, om het eens te proberen". Ja, ja, de oude Simon kon heel filosofisch zijn. Daar is maar een remedie tegen. Ik maakte met mijn wijsvinger het gebaar van een cirkeltje in de lucht. De ober begreep het en zette weer volle glazen voor ons neer. Bij haar geen twijfel.

Tweet