Schildpadden zijn overlevers Delft – Van de vier schildpadjes die Els kweekte in een terrarium in de huiskamer in Stiphout hebben twee daarvan uiteindelijk de vijver in de tuin van Le Moulin de Poulseur bereikt. Twee anderen zijn helaas vroegtijdig overleden. De twee overlevers doen het goed in de Belgische tuin. Het zijn overigens heen roodwangschildpadjes zoals ik op ODD beweerde . Het zijn geelwangschildpadjes. Ik ontdekte enige tijd geleden trouwens op aanwijzing van Els in het beekje langs het huis in de Ardennen ook een schildpad. Het was al een wat groter exemplaar. Het beestje is gedoneerd door haar aanstaande schoonzoon Tjeerd. Ik geef de diertjes een goede kans op een lang leven. De schildpadjes die ik in 2005 voor het eerst in de wetering achter ons huis in Delft aantrof, zwemmen ook nog steeds rond. In het najaar, als het kouder wordt, graven ze zich in de grond voor een winterslaap. Als de zomer aanbreekt, worden ze weer actief. Je moet elk voorjaar wel even zoeken of ze er nog zijn. Ik krijg bovendien de indruk dat de beestjes steeds donkerder van kleur worden. Ze zijn bovendien ook niet erg vaak samen. Je weet ook pas zeker dat ze allebei overleven als je ze samen ziet. Schildpadden zijn reptielen. Ze zijn koudbloedig en warmen zich op door de zon. Je hebt dus de meeste kans om ze te zien op een veilig plekje in de zon. Daar zitten ze soms de hele dag. Onlangs zag Corien de beide schildpadden lekker samen in de zon zitten op het muurtje van het sluisje in de wetering. Ze zijn er dus nog steeds. Dat betekent dat de dieren nu al zeker drie jaar in de wetering achter ons huis leven. De leefomstandigheden zijn dus kennelijk goed. Want het is niet gezegd dat alle schildpadden in ons koude en vochtige klimaat zo makkelijk buiten kunnen worden gehouden. Ik verwacht dus dat ook de diertjes in de tuin in Poulseur een goed kans maken.

Eenhoorn geboren in Toscane Prato – We weten alleen hoe een eenhoorn eruitziet van middeleeuwse schilderijen. In de cryptozoölogie beschrijft men het als een soort wilde witte ezel met donkerblauwe ogen. Op zijn voorhoofd draagt het fabeldier een hoorn van ongeveer 45 cm, spiraalvormig gedraaid en uitlopend in een punt. Volgens de middeleeuwers kon het dier alleen in bedwang worden gehouden door een maagd. Sinds enige tijd weten we dat deze beschrijving niet klopt. In een Italiaans natuurreservaat is onlangs een heuse eenhoorn geboren. Het is een hert met één hoorn midden op het hoofd. “De fabel is werkelijkheid geworden”, zei Gilberto Tozzi, de directeur van het Centrum voor Natuur en Wetenschap in Prato in Toscane waar het dier in gevangenschap is geboren. Men denkt in dat wetenschappelijke onderzoekscentrum dat het dier met één hoorn is geboren ten gevolge van een genetisch foutje. Het tweelingzusje van het hertje heeft wel twee hoorntjes. Directeur Tozzi heeft het nog nooit eerder gezien, maar hij vermoedt dat een dergelijke ongebruikelijke gebeurtenis mogelijk ten grondslag ligt aan de mythe van de eenhoorn. Als het nu gebeurt, waarom zou het ook niet in de middeleeuwen gebeurd kunnen zijn, is zijn stelling.

Bergstadtfest Freiberg Freiberg – Sinds gisteren verblijven Corien & ik acht dagen in de Duitse stad Freiberg. We zijn hier in het kader van een uitwisselingsreis. De eerste twee dagen nemen we deel aan het 23ste Freiberg Bergstadtfest. Dat duurt het hele weekend. Gisteravond vond de kroning plaats van de Bergstadtkönigin. Aansluitend was er op vier podia een jazzfestival. Zowel zaterdag als zondag komt daar dan ook het Wein, Weib und gesang-podium bij. Ik heb begrepen dat die festiviteiten allemaal in een wat ze hier noemen ‘gemütliche atmosphäre’ plaatsvinden. Daar kan ik me nu al van alles bij voorstellen. In het programma lees ik dat een van de activiteiten wordt omschreven als de ’biermijl’. Het heeft te maken met het proeven van alle lokale, maar ook internatiobale biersoorten waar men hier graag van geniet. En als een goede gast heb ik besloten maar gewoon mee te doen met alle lokale tradities en gewoonten. De rest van het programma heb ik nog niet bestudeerd. Dat ligt nog op onze hotelkamer. Ook vandaag doen we mee aan de feestelijkheden. Een van de hoogtepunten morgen is een optocht door de stad. Ruim 500 deelnemers aan de Berg- und Hüttenknappschaften trekken in optocht door de stad. De dag wordt afgesloten met een vuurwerk dat Barockfeuerwerk heet. Er gebeurt zoveel dat ik niet weet of ik volgende week in de gelegenheid ben om gedurende ons verblijf in Freiberg nieuwe stukjes op ODD te zetten.

Groeten uit Toscane Montecatini Alto – Montecatini is misschien wel de beste plek om Toscane vanuit te verkennen. Ook Annefien koos het tijdens haar vakantie als uitvalsbasis. Het is een leuke, gezellige levendige plaats waar je 's avonds na een lange dag cultuur heerlijk kunt meedoen aan la passegiata (rondflaneren over straat). Bovendien zijn er terrasjes en gelateria in overvloed. Vanhier uit gaat er een treintje omhoog naar Montecatini Alto. Je kunt er genieten van een wijds uitzicht. Annefien stuurde daar vandaan een kaart naar de redactie van ODD. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Collezione Montecatini Alto Ze schrijft: Heel mooi Heel heet Heel leuk in Toscane Italie, Groetjes Annefien

Veel gebeurd in twintig jaar Hastings – In de jaren 80 was Hastings een van onze vaste vakantiebestemmingen in Engeland. We leerden de badplaats en haven in East Sussex dan ook redelijk goed kennen. Iedereen kent nog wel het verhaal van de geschiedenisles op de middelbare school over Willem de Veroveraar die tijdens de Slag bij Hastings in 1066 met 7000 man aan land ging en de laatste Saksische koning Harold versloeg. We namen indertijd natuurlijk een kijkje op de heuvel waar die slag plaats vond. We bezochten hier ook het VOC-schip Amsterdam dat in 1749 hier vlak voor de kust verging. Bij eb kun je er heen lopen. We zaten er vaak tijdens the Old Town Week in augustus. Dan was er veel te doen. Niet alleen voor de kinderen. Aan het vierdaagse Beer and Music festival in het Alexandra Park bewaar ik ook goede herinneringen. Op weg naar de boulevard kom je in Hastings daar waar de Castle Street overgaat in de brede Pelham Place een grote fontein tegen. Hij staat midden op een drukke rotonde. Ik maakte er in augustus 1987 de foto met Sander en Saskia. Toen we dit voorjaar in Hastings waren, moest ik natuurlijk weer even een foto maken. De plaat laat zien dat er veel is gebeurd in twintig jaar. En dan heb ik het niet over Hastings.

Op weg naar de slager Den Haag – Het Noordeinde in Den Haag is een van onze favoriete winkelstraten. Er zijn kunst- en antiekzaken, boutiques, schoenenzaken, juweliers en restaurants. De beroemdste winkel is slagerij Dungelmann, die al sinds 1861 op nummer 34 zit. Wij halen daar de vleeswaren. Op vrijdagmiddag worden Corien & ik op weg naar de slager aangesproken door een middelbare man met een arm vol rode rozen. “Wilt u me even helpen”, vraagt hij op vriendelijke toon. Terwijl hij het zegt, duwt hij ons allebei een rode roos in de hand. “Mijn vrouw wordt vandaag vijftig jaar. Ik wil haar graag vijftig rode rozen laten aanbieden door vijftig mensen”, gaat hij verder. We knikken allebei, enigszins overdonderd en kijken naar de rode roos in onze hand. “We kennen uw vrouw helemaal niet”, werpen we bijna gelijktijdig op. ‘Dat geeft niet”, gaat de man vrolijk verder, “U kunt haar niet missen. Ze werkt in die winkel.” Hij wijst naar de zaak van Prénatal. Met de rode roos in de hand stappen we de babywinkel even verder binnen. Midden in de zaak staat een mevrouw. Ze krijgt van een aanhoudende stroom mensen een roos in de hand geduwd. Een jonge vrouw maakt foto’s van de overhandigingen. Ik zie een kleine traan heel langzaam over de wang van de jarige naar beneden glijden. “Van harte gefeliciteerd”, zeggen we samen, “van je man!” De traan heeft haar kin bereikt. Met de rug van haar hand veegt de jarige de traan weg. De rozen in haar hand wuiven door de beweging zacht heen en weer. “Bedankt”, zegt ze met een lichte snik. Met een brede glimlach vervolgen wij even later tevreden onze weg naar Dungelmann. Alsof we het zelf bedacht hadden.

Westminster Bridge Londen – In augustus 1987 nam Corien de foto van Saskia en Sander samen met mij op de Westminster Bridge in Londen. De foto is dus ruim twintig jaar oud. De smeedijzeren brug ligt hier al sinds 1862. Hij verbindt de wijken Westminster en Lambeth en is in 146 jaar niets veranderd. Londenaren steken nog steeds hier de Theems over om van de parlementsgebouwen naar de County Hall aan de overzijde te komen. In de loop van de laatste twintig jaar zijn ook wij vaak via deze brug naar de overzijde gewandeld. Dit voorjaar staken we, nu met het gezin van Bob & Saskia, de Theems opnieuw over via deze brug. Niet om naar de County Hall te lopen, maar om het reuzenrad de London Eye te bezoeken. Nog steeds heeft de ruim 76 meter lange brug zeven bogen met door de architect van Westminster Palace Charles Barry aangebrachte gotische versieringen. De brug heeft ook nog steeds dezelfde kleur groen als in 1862. Dat is namelijk de kleur die de stoeltjes hebben in the House of Commons. Dit in tegenstelling tot de Lambeth Bridge even verder op. Die is rood, net als de stoeltjes in the House of Lords. Toch is er wel het een en ander veranderd in twintig jaar. Wat opvalt is dat het nu heel erg druk is geworden op de brug. Dat komt door de London Eye. Dit reuzenrad trekt een permanente stroom bezoekers. Je ziet op de foto ook de constante stroom dubbeldekkers die de over de brug gaat. Tot 1952 reden er trams in twee richtingen over de 146 jaar oude brug. In 2007 kwam een twee jaar durende renovatie van de brug gereed. Het resultaat daarvan is dat de brug er uitziet alsof er sinds 1862 niets is gebeurd.

Nella is vijftig (50) Hazerswoude-Rd – Gisteren vierde Nella het heugelijke feit dat zij vijftig jaar werd. Normaal lopen dames niet zo te koop met hun leeftijd, maar zodra je Sarah hebt gezien is dat voorbij. Het is een jubileum dat royaal gevierd moet worden. Dochters Carina, Barbara en Denise en echtgenoot Martien hadden dan ook voor leuk feestje gezorgd. Al enige tijd geleden hadden familie en vrienden een originele kaart ontvangen waarop deze mijlpaal in het leven van Nella werd aangekondigd. Ons werd aangeraden om zondag 22 juni af te strepen in de agenda en vrij te houden voor een feestelijke borrel met de kersverse Sarah als middelpunt. Tot zondagmorgen wist Nella van dit alles natuurlijk niets af. Het feest moest een verrassing zijn en dat werd het dan ook helemaal. Het was gisteren in de feestzaal erg druk met vrienden en familie. Ook op het feest zelf waren er nog enkele verrassingen. Zo zongen enkele leden van het koor waarvan Martien & Nella lang geleden lid waren op deze feestelijk middag een speciaal ingestudeerd feestlied. Op dit koor is ooit de romance tussen Nella & haar Martien begonnen. Ook Nellie had met haar muzikale dochter Anne-Sofie een feestlied ingestudeerd. Alle aanwezige zongen het refrein hiervan uit volle borst mee. Nella sprak daarna alle genodigde toe en bedankte iedereen voor hun komst en hun bijdrage aan de feestelijke borrel. Het was een heel gezellig feest. Niet alleen voor de nieuwe Sarah. Ook de genodigden hadden het erg naar hun zin op deze feestelijke borrel.

Guus gaat niet naar huus Stiphout – De vlaggen hangen nog in de straat bij Bob & Saskia, maar de oranjespullen zullen nu wel worden opgeborgen. Over twee jaar kunnen ze weer tevoorschijn worden gehaald. Dan is er weer een groot toernooi. De nederlaag tegen Rusland kwam hard aan. Er is voor het Oranjelegioen nog maar één heel klein lichtpuntje: Guus is ook een Nederlander. Maar wel een Nederlander die de Europese droom van zijn collega Marco uiteen heeft laten spatten. Doelpunten van Dmitri Torbinski en Andrei Arsjavin in het tweede deel van de verlenging zorgden voor de uitschakeling van het Nederlands elftal. Niemand had verwacht dat de ploeg van bondscoach Marco van Basten in Bazel zou struikelen. We waren immers ongeslagen gebleven in de groepsfase. Oranje won met overtuiging van wereldkampioen Italië en zette ook Frankrijk en Roemenië aan de kant. Gelukkig kon voetbalanalist Johan Cruijff het bij de NOS uitleggen: “Je zag dat Oranje op het einde op het tandvlees liep. De Russen zijn net begonnen aan de competitie en dus nog fris. Rusland speelde uitstekend voetbal. Het is een uitstekende ploeg, een waardige tegenstander. Ze voetbalden heel goed.“ Middenvelder Rafael van der Vaart hoorde ik na afloop zeggen: “,We waren vandaag gewoon niet goed genoeg om van de Russen te winnen''. Een duidelijke conclusie waar we het mee zullen moeten doen. Wat rest zijn de mooie herinneringen: Italië 3-0, Frankrijk 4-1. Gelukkig zijn er nog genoeg andere feestjes om te vieren.

Zonnig Carat-concert Helmond – Vorige weeg zondag zaten wij, voorafgaand aan de geslaagde neven- & nichtendag, om klokslag twaalf uur in het Helmondse stadspark ‘De Warande’ om daar een openluchtconcert bij te wonen van de Stiphoutse fanfare ‘De Vooruitgang”. In het Carat-paviljoen treden tot en met september elke zondag drie verschillende muziekverenigingen op. De week daarvoor had de combo van Ad hier opgetreden met hun zanggroep Kolok. Nu was het dus de beurt aan zijn dochters Maartje, Jolijn en Marlotte om hun muzikale talent te tonen aan hun stad- en streekgenoten. Geholpen door een heerlijk zonnetje zaten wij op een van de 250 groene stoelen te genieten. Er zijn kennelijk veel muziekliefhebbers in de familie want er zat een indrukwekkende rij fans te luisteren naar de muzikale verrichtingen van de drie zusters. Ik vind het een geweldig idee om de lokale– en streekorkesten hier zondags een platform te verschaffen voor hun muziek. De Helmonders waarderen het kennelijk ook, want alle 250 stoeltjes waren bezet en heel veel anderen hadden een plekje gevonden in het gras of op het terras van de aanwezige horeca.

Springen voor Oranje Veldhoven – Als Nederland een doelpunt scoort springt het hele stadion op. En er is veel te springen. We wonnen drie wedstrijden en maakten negen doelpunten. Er is dus genoeg om voor overeind te springen. Tot nu toe telt onze selectie zeven verschillende doelpuntenmakers. Ook in het “oefenduel” tegen Roemenië werd er weer glansrijk gespeeld. Alle analisten vertelden ons na het duel dat we vooral niet moeten spreken van een B-ploeg. Iedereen staat te springen om in het veld te komen en inmiddels heeft iedereen, op derde doelman Timmer na, speelminuten op zijn naam staan. De critici dachten van tevoren dat de Nederlandse verdediging op springen stond. De wat onzekere kwalificatiereeks gaf daar aanleiding toe. In het toernooi blijkt dat de laatste linie juist veel vertrouwen uitstraalt. De geoliede Oranjedoelpuntenmachine maakt dat niet alleen de toeschouwers, maar ook coach Van Basten langs de lijn staat te springen. Springen is dus ook belangrijk. Het gaat niet alleen om watervlug combineren en vlijmscherp counteren. Springen is belangrijk. Kleindochters Nienke, Dieuwertje en Emma doen het Oranje nog eens voor. We zullen ook tsaar Hiddink en zijn Russische team de dans niet laten ontspringen. Heb jij ook foto’s van het oranjespektakel in jouw omgeving? Stuur ze dan op.

“Een keigoede zangeres” Stiphout – Afgelopen zaterdag kreeg ik het Eindhovens Dagblad onder ogen. Mijn aandacht werd naar een artikel getrokken door een foto van een bekend busje met een inmiddels nog bekender zingend nichtje achter het stuur. Het bleek een interview te zijn met de 19-jarige Jimmy van der Leemputten, drummer van de zevenkoppige Helmondse band Bag On Wheels. De band bestaat pas twee jaar, maar had toch kans gezien de Benelux-finale van de bandwedstrijd Emergenza te bereiken. In die finale, die plaats vond in Tilburg, moest Bags On Wheels een plek verdienen voor de internationale finale later in Duitsland. Emergenza is een grote internationale bandwedstrijd die wordt gestreden in 143 steden in twintig landen in Noord-Amerika en Europa. Van der Leemputten uit Beek en Donk licht in het gesprek met de krant de kwaliteiten van zijn band toe. Hij vertelt dat de band bestaat uit goede muzikanten, maar “Daarnaast hebben we natuurlijk met Anne-Sofie een keigoede zangeres in huis", besluit hij zijn toelichting. De jonge Helmondse band speelt ska, punk, funk en rockmuziek. Ze spelen behalve covers ook eigen nummers. Helaas heeft de band hun kans op een plaats in de internationale finale in Duitsland niet kunnen verzilveren. Maar het was een geweldig optreden. Dat kun je zelf zien in het filmpje op YouTube. Klik daarvoor hier of lees wat misschien wel de grootste fan van de band Nellie er over schrijft op haar site.

Het oranjegevoel begon hier Delft – Kroonprins Willem-Alexander is een enthousiaste sportliefhebber. Bovendien draagt hij het Oranje-elftal altijd duidelijk een warm hart toe. Een echte supporter van Oranje. Dat hij het niet van een vreemde heeft, wordt deze dagen duidelijk voor de deur van het museum Het Prinsenhof in Delft. Vader des Vaderlands Willem van Oranje had ook al duidelijk dat oranjegevoel. Oorspronkelijk was de kleur oranje uitsluitend voorbehouden aan Koninginnedag. Nu kleurt het heel Nederland ook bij grote sportevenementen. Daarvoor waren vroeger natuurlijk uitsluitend de sportverslaggevers voor radio en televisie verantwoordelijk. Zij kweekten als het ware het oranjegevoel. Dat is jaren geleden al helemaal overgenomen door de commercie, de winkeliers, de horeca en de touroperators. Reken maar dat de plannen klaar liggen om in te haken als Nederland straks Europees kampioen voetbal wordt. Ook museum Het Prinsenhof is er helemaal klaar voor. Heb jij ook foto’s van het oranjespektakel in jouw omgeving? Stuur ze dan op.

Nienke roefelt Veldhoven - 1700 basisschoolkinderen en 144 bedrijven uit Veldhoven hebben afgelopen zaterdag deelgenomen aan de Veldhovense Roefeldag. Kleindochter Nienke was er ook bij. Roefelen is oorspronkelijk een Belgische woord en betekent zoveel als snuffelen of ontdekken. De deelnemende kinderen konden terecht bij onder andere supermarkten, een tandartskliniek, winkels, banken, de politie en de gemeente. In groepjes van vier bezochten ze onder begeleiding van een moeder een van de deelnemende bedrijven. De kinderen mochten de bedrijven zelf uitkiezen. Dat is moeilijk. Wil je nu broodjes bakken, een band verwisselen, achter de bar staan, de kassa bedienen in de supermarkt, rondkijken op de boerderij, een kies vullen of bloemschikken? De kinderen mochten elk drie bedrijven uitkiezen. Bij ieder bedrijf kregen de kinderen een rondleiding en gingen ze daarna aan de slag. Nienke koos voor de tandartskliniek, de supermarkt en de bloemist. Nienke en haar Schoolvriendinnetjes werden overal gastvrij onthaald. In de tandartskliniek mocht ze een gaatje boren in een echte kies en die daarna vullen. Nienke vond het reuze leerzaam. Gelukkig was mama Saskia meegegaan, zodat we nu ook een foto hebben van dit bijzondere moment. In de supermarkt zat onze kleindochter achter de kassa en rekende de boodschappen van de klanten af. Het bezoek aan de bloemist was ook erg geslaagd. De vier meisjes maakten daar een bloemstukje. Nu was Saskia’s vriendin Tabu erbij en dus heb ik ook van dit bezoek foto's. De kinderen gingen uiteraard ook niet met lege handen naar huis. Bij elk bedrijf kregen ze een verrassing mee. Ook het bloemstukje ging mee naar huis.

Neven & nichtendag Helmond – Op de eerste Neven- & Nichtendag afgelopen zondag krioelde het niet alleen van de neven en nichten maar ook van de achterneefjes, achternichtjes, ooms, tantes, oudooms, oudtantes, oma’s & opa’s. Ik concludeerde uit de mail dat de dag was georganiseerd door Guido, Ilse, Maartje en Janneke, maar ik vermoed dat Jurriën en Annemarie ook de nodigde energie in de dag hebben gestoken. Onze complimenten voor de goede organisatie en lekker hapjes en drankjes. Ook het weer liet de organisatoren niet in de steek en het werd dan ook een hele leuke dag. Het is erg leuk om de kinderen van de neven & nichten zo leuk met elkaar te zien spelen. Er werd op het grasveld in de tuin een klein EK gespeeld door de kinderen van de neven en nichten. Ondanks dat sommigen elkaar toch regelmatig zien was er genoeg om over te kletsen. Zolang er huizen worden verbouwd en gezinnen uitgebreid is er altijd stof genoeg om over te kletsen. Met het succes van Oranje nog ze vers in het geheugen was er ook genoeg om over te babbelen. Er was gezorgd voor een heerlijke barbecue met naast allerlei vlees een grote variatie aan salades. Het was allemaal wat ze tegenwoordig ‘huisgemaakt’ noemen. De jongste generatie deed ook volop mee.

Kleinkind van Oranje Stiphout – Niet alleen de fans ook de spelers en de coaches van onze nationale elf laten hun kinderen volop meegenieten van het oranjesucces op het EK. We zagen na de succesvolle wedstrijd tegen Frankrijk Dirk Kuyt met zijn dochtertje Noëlle op de arm. Keeper Edwin van der Sar deed dat met dochter Lynn, Rebecca en Deborah van Basten vierden het feest mee vader Marco en Wesley Sneijder deelde zijn vreugde over het succes met dochter Jessey. We zullen ongetwijfeld nog meer van dit soort ontroerende tafereeltjes gaan zien. Oma Els probeert haar kleindochter Marlynn ook het oranjegevoel mee te geven. Maar de kleine meid is zo te zien nog niet zo erg onder de indruk van de nieuwe kleur die nu in Europa schittert. Heb jij ook foto’s van het oranjespektakel in jouw omgeving? Stuur ze dan op.

Gok van je leven Milton Keynes – In Engeland kan je overal op wedden. Zelfs op je eigen dood. Een terminale patiënt heeft onlangs £5000 (€5794) gewonnen, nadat hij had gewed dat hij niet voor juni 2008 zou overlijden. De 58-jarige Jon Matthews uit Milton Keynes hoorde acht maanden geleden van zijn artsen dat hij de kerstmis niet zou halen. ´"Don't make plans for Christmas", hadden de doctoren tegen hem gezegd. In de Britse krant the Daily Telegraph las ik dat hij nadat hij de diagnose had aangehoord voor £100 had gewed dat hij dat wel zou halen. De mensen van het wedkantoor geloofden de doctoren en gaven hem een kans van 50 tegen 1. De doktoren hadden in april vorig jaar longkanker bij hem vastgesteld. Nog nooit had een patiënt na een dergelijke diagonose langer dan 25 maanden geleefd. “Vandaag is het 25 maanden en een week”, glunderde de prijswinnaar blij. Graham Sharp, de woordvoerder van het gokkantoor, zei: “We hebben nog nooit met zoveel plezier iemand zijn winst uitbetaald. Winnaar Matthews zegt de helft van zijn gewonnen geld aan de kankerbestrijding te geven.

In de karrek Heathfield – De hit van Wim Sonneveld ‘Ik ben met Catootje naar de botermarkt geweest’ is ook nu nog steeds populair. Althans bij Benthe, Sietske en Karsten. Op vakantie zongen ze het lied steeds uit volle borst mee als het in de auto opstond. Ze zongen het niet alleen, ze kende ook alle gebaren. Toen we tijdens een etentje grote servetten kregen, wist Karsten precies wat hij er mee moest doen. Of hij nu een wafelvrouw of een dominee uitbeeld, mag je zelf bepalen. Hij zong in ieder geval uit volle borst: “In de karrek, In de karrek, In de karrek”. En ik ben met Catootje naar de botermarkt geweest En zij kon maken wat ze wou Zij kon maken wat ze wou (3x) En zij maakte van boter een dominee Een dominee pardoes In de karrek In de karrek Zei de dominee In de karrek In de karrek Zei de dominee

The Curtis Collection Londen – De inmiddels 83-jarige Amerikaanse filmster Tony Curtis begon in de jaren zestig aan een tweede carrière als schilder. Het Amerikaanse icoon, die in meer dan 140 films speelde, deed ook dat met veel enthousiasme. Hij is nu dan ook heel succesvol als schilder. Zijn schilderijen brengen vaak meer dan $50,000 per stuk op. Zijn schilderijen hangen in bekende galeries in Las Vegas, Londen, Parijs en New York. Het bekende Metropolitan Museum in Manhattan heeft werk van hem in de collectie opgenomen. Curtis had dit jaar in april en mei een verkooptentoonstelling in Harrods, het luxe Londense warenhuis van Al-Fayed. Een mooie gelegenheid om eens even een kijkje te nemen. Terwijl de rest van mijn gezelschap zich vermaakte op de beroemde speelgoedafdeling van het chique warenhuis, liep ik even over de tentoonstelling. In de catalogus las ik waarom Curtis schildert: “Being a succesful painter makes me feel good, that’s it.” Ach, als je maar een reden hebt. Curtis werkt voornamelijk met acrylverf. Ik vind dat heel goed bij hem passen. Het is immers nogal avontuurlijk om met een dergelijke sneldrogende verf te werken. Je moet goed weten wat je doet en in welke volgorde. Curtis heeft waarschijnlijk ook voor deze verf gekozen omdat hij op bijna alles wat ik van hem zag gebruik maakt van de impastotechniek. Met de sneldrogende verf creëert hij zeer realistische effecten. Het schilderij “2 glasses, 1 bottle “ dat hierboven is afgebeeld, mocht ik meenemen voor 14000 pond (ruim 16000 euro). Hoewel het een goed voorbeeld is van de manier waarop Curtis zijn onderwerp behandelt, heb ik het toch maar laten hangen. Het leek me wat lastig meenemen in de ondergrondse.

Spits Abel Delft – Voetbalplaatjes zijn erg populair. Niet alleen jongetjes sparen de plaatjes van hun favoriete spelers en trainers. Ook veel volwassen mannen leggen een panini album aan. Het EK heeft die rage weer flink op gang gebracht. Alle elftallen staan erin. Met een korte omschrijving van de kwaliteiten van de speler en zijn successen tot nu toe. Ik denk dat ik een gat in de markt heb ontdekt. Voetbalplaatjes van toekomstige voetballers. Daar heeft vast nog niemand aangedacht. Ik heb het eerste plaatje inmiddels in mijn boek geplakt. Wat vinden jullie van de toekomstige spit van het Nederlands elftal?

Jonah geeft het voorbeeld. Vught – Ook in Vught wordt volop genoten van het Europese voetbaltoernooi. Zeker nu Oranje het zo goed deed in de eerst wedstrijd, wordt het steeds gezelliger. Het oranjelegioen is niet alleen met 30.000 mannen en vrouwen bij elkaar in Zwitserland. Ook in ons eigen land groeit het Oranjelegioen met de dag. Grote en kleine Nederlanders worden na de klinkende overwinning van afgelopen maandag steeds uitbundiger. Annefien stuurde deze foto’s van de oranjesfeer in haar huis. Het begint bij haar thuis al aardig oranje te kleuren. Spelersbussen, plaatjes van de voetballers ons nationale elftal en heel veel leeuwen en welpies zorgen voor een gezellige oranjesfeer daar in Vught. Kleinzoon Jonah weet inmiddels ook wat oranjekoorts betekent. Hij houdt de leeuwen goed tegen zich aangeklemd. Oranje ben je zowel thuis als op school. Jonah is nu al een doorgewinterde oranjegekleurde aanhanger van de mannen van Marco van Basten. Vrijdag zet het nationale elftal de tweede stap op weg naar de volgende rond. Die wedstrijd komt precies op tijd. Want het betekent dat de neven- en nichtendag zeker een uitbundig oranje tintje zal krijgen. Kom in je oranje shirt. Zet je oranje hoed op. Jonah geeft het voorbeeld. Heb jij ook foto’s van het oranjespektakel in jouw omgeving? Stuur ze dan op

Hup Holland Hup Delft – De spelers van het Nederlands elftal voetballen allemaal bij een Europese topclub. Spelers en fans van die clubs zijn trots op overwinningen. Soms moeten de trouwe fans wat ver in het verleden gaan om een goed resultaat voor de geest te halen. De clubfans van bijvoorbeeld PSV, Ajax, Manchester United, AZ, FC Twente, Atlético Madrid, Aston Villa en Blackburn Rovers zijn terecht ook trots dat een speler van hun team in het succesvolle Oranje speelt. Ik heb in gedachte het Nederlandse team dat nu op het EK 2008 speelt nog eens nagelopen, maar kon me toch geen speler voor de geest halen die in ADO Den Haag speelt of heeft gespeeld. Deze oranjefan droomt daar wellicht van. Heb jij ook foto’s van het oranjespektakel in jouw omgeving? Stuur ze dan op.