Was Barbara bij Di-rect? Den Haag – Voor de meeste Nederlanders beginnen vandaag pas de festiviteiten van Koninginnedag. In Den Haag is het meeste al weer achter de rug. Daar viert men KoninginneNach. Een kwart miljoen mensen waren de afgelopen nacht op de been in de Haagse binnenstad. Dat is minder van vorig jaar. Dat komt alleen door het slechte weer, want aan het programma kan het niet hebben gelegen. Misschien is Barbara met haar zussen ook wel in de Hofstad wezen kijken. Hun favoriete band Di-rect was immers een van de topattracties. Ik was er niet, maar ik hoorde van een collega dat het er reuze gezellig was. ”Ondanks het weer”, vertelde ze. Ik heb wel een beetje medelij met onze vorstin. Dat je nu juist aan de vooravond van een drukke werkdag uit je slaap moet worden gehouden door een kwart miljoen feestende onderdanen. Dat is afzien. Als je meer foto’s wilt zien van het feest klik dan hier naar de fotopagina

Paul, Janneke & Jurriën hebben een nieuw huis Helmond – Het is een komen en gaan van familie in het stadsdeel Stiphout. Saskia & Bob kregen onlangs een familielid in de straat. Paul heeft er een woning gekocht en is nu druk bezig om het huis naar zijn smaak aan te passen en op te knappen. Vorige week was hij met een geweldige boormachine bezig om een dubbele tegelvloer uit de woning te verwijderen. Je kon hem aan het begin van de straat al horen. Inmiddels is dat karwei geklaard en wordt de gevel van de woning vernieuwd. De foto toont nog de woning in de oude staat. Nu wordt hij helemaal opnieuw opgemetseld. Omgekeerd Janneke & Jurriën maken precies een omgekeerde beweging. Het aanstaande ouderpaar verlaat Stiphout. Zij hebben een woning gevonden in de binnenstad van Helmond. Zij vonden een riante flat midden in het hart van de stad. Net als Paul moeten ook zij flink wat vertimmeren aan de woning. Zo komt er onder andere een nieuwe keuken in. Maar ook elders in de woning wordt er flink geschuurd, geverfd en gewit. Ik nam gisteren met Els, Annefien en Corien een kijkje in de ruime woning en trof het paar druk bezig met kwast en schroevendraaier. In de nieuwe geprinte versie van Ongehoord treffen jullie de nieuwe adressen aan van de familieleden

Zeezicht opent eetcafé

Helmond – Gisteren waren we op bezoek bij Pieter Jan om met hem en familie & vrienden te vieren dat hij weer een jaartje ouder is geworden. Iedereen (nou ja, bijna iedereen) was er. Het werd dan ook reuze gezellig. Zo gezellig dat we besloten om ’s avonds niet meer terug te rijden naar Delft, maar het feest tot aan het eind mee te maken.

Adrie & Monique waren er ook. Zij vertelden dat de Café Zeezicht, de zaak van Martijn, naast de gebruikelijke discoavonden nu ook weer de mogelijkheid biedt om er te lunchen en te dineren. Café Zeezicht heet dan ook voortaan Eetcafé Zeezicht. Monique meldde enthousiast: ”In de gezellige sfeer van het in oud-engelse stijl ingerichte café kunnen jullie genieten van een verrassend creatieve kaart.” “Dan gaan we dat morgen onmiddellijk doen”, riep ik onmiddellijk opgewonden door het oud-engelse interieur. “We hebben er al een paar keer voor de deur gestaan. Steeds was het gesloten. Morgen ga ik er met Corien lunchen”, beloofde ik spontaan. Adrie bracht mij weer terug op aarde: ”De keuken is open van dinsdag tot en met zondag van twaalf uur ’s middags tot acht uur ’s avonds.” Jammer dan gaat het weer niet door. Maar voor iedereen die in de buurt van Helmond woont is het wel een aanrader.

Bloot in het park Berlijn - De blote man op de foto is de 53-jarige Duitser Peter Niehenke. Hij vindt het prettig om bloot door de Berlijnse parken te joggen. De burgemeester van de Duitse stad vond het niet zo’n goed idee en verbood de naaktjogging van Niehenke en nog 300 anderen in de parken van zijn stad. De blote Duitser is het daar absoluut niet mee eens en wil naar het Duitse hooggerechtshof stappen om zijn grondwettelijk recht op naakt joggen op te eisen. Maar daar laat de naakte hardloper het niet bij. Hij vindt gerechtelijke stappen alleen niet genoeg. Niehenke gaat ook een betoging organiseren. Een heuse protestmars dwars door Berlijn. Naakt uiteraard.

Wie stuurde de dikke blote vrouw? Eindhoven – In deze tijd van e-mail raakt het gebruik om briefkaarten en ansichtkaarten te zenden een beetje in de vergeethoek. Dat is jammer. Ik vind het nog steeds erg leuk om een kaartje te ontvangen. We waren dus blij met de post van Sander & Saskia uit Parijs. Wij hangen – en met ons nog vele anderen - onze kaarten met een magneetje op de koelkast. Ik ken ook mensen die de kaart op een prikbord in de wc hangen. Het zijn beide prima methoden om wat langer van de ontvangen post te genieten. Er kleeft slechts een nadeel aan: je kunt de achterkant niet lezen. “Wie stuurde ons deze kaart van een nogal blote dikke vrouw aan het strand?” “Is die niet van Els & Ad?” “Nee, die stuurden de kaart van de Floriade. Toch?” “De kaart van de Floriade kwam van Henk & Diana” Marieke en Michiel hebben dit soort conversaties niet. Zij hebben in hun huiskamer een heuse kaartenstandaard. Daarin staan de kaarten die binnenkomen via de post, de kaarten die zij zelf aanschaften omdat ze heel fraai zijn en de foto’s die ze maakten. Je kunt dus in hun gezellige Eindhovense flat niet alleen de afbeelding bewonderen, je weet ook altijd wie de kaart verzond. “O ja nu weet ik het weer. Die blote dikke vrouw is van jouw diëtiste. Het is een herhalingsoproep voor je afspraak.” “Dank je. Heel amusant.”

Benthe op het kleed Delft – In de geprinte versie van Ongehoord schreef ik al eerder over ons gastenkleed. Nog steeds komen er nieuwe namen met bijbehorende tekeningetjes bij. Het kleed vertelt de geschiedenis van mijn gezin en mijn familie. Er staan namen op van mensen die na hun komst een vaste waarde zijn geworden. Er staan ook namen op van mensen die al weer enige tijd achter de horizon zijn verdwenen. Dat maakt het kleed steeds interessanter. Degene die er nog niet op staan en wel tot onze familie behoren, zijn dus al vele jaren niet in ons huis geweest. Trek het je aan! Maar gelukkig komen er nog steeds nieuwe namen bij op het gastenkleed. Er staan inmiddels al vele tientallen namen op. Mocht je er nog niet op staan, maar wel bij ons thuis zijn geweest, herinner ons er dan aan bij het volgende bezoek. Op 18 november vorig jaar logeerde onze kleindochter Benthe voor het eerst bij ons. De kleine meid kan natuurlijk nog niet schrijven of tekenen. Daarom zorgde mama Saskia ervoor dat die datum met een klein prentje op het kleed verscheen. Corien gaat het binnenkort borduren.

Naakt voor het goede doel Londen – Corien & ik hebben vrienden in Londen die al jarenlang lid zijn van the Women’s Institute (WI). Het zijn alle respectabele dames die als zij het woord 'naakt' horen, niet verder komen dan zonder hoed de straat op. Hun activiteiten spelen zich veelal af in een kerkhal, waar zij vergaderen en geld inzamelen voor goede doelen. Toch kwam een groep van de WI in Rylstone in North Yorkshire wel geheel naakt in het nieuws. Zij lieten voor het goede doel een naaktkalender maken van hun groepje. De naaktkalender verkocht beter dan die van mensen als Britney Spears of Cindy Crawford. Nu komt er ook een film over die naaktkalender. Niemand minder dan de Helen Mirren en Julie Walters zullen er een hoofdrol in spelen. Tricia Stewart (Miss oktober), die indertijd met het idee van de naaktkalender kwam, vindt het fantastisch: "I find it incredible really, but I am not totally surprised because we felt it was going to be that calibre of film and going to have top British stars. When we were first talking about the film more than a year ago we made a list of who we would like and Helen Mirren and Julie Walters were on it." Tricia zal in de film worden gespeeld door Helen Mirren. Het gaat de filmmakers vooral om het idee en de inspiratie achter de kalender. Op de kalender stonden de middelbare dames geheel naakt – zij droegen slechts een hoed en hun parelketting – bezig met hun dagelijkse activiteiten, zoals werken in de tuin en jam maken. De kalender was het alternatief voor de gebruikelijke kalender met landschappen. Hij werd vervaardigd na het overlijden aan kanker van de echtgenoot van een van de WI-dames. De inmiddels wereldberoemde kalende bracht £500,000 op voor het Leukaemia Research fund.

Londense taxi’s moeten toeristen lokken Gouda - Twintig zwarte Londense taxi’s arriveerden deze week in ons land. Zij moeten toeristen naar Engeland lokken. In Gouda kwam de groep Britse taxichauffeurs versterkt met enkele doedelzakspelers op de Grote Markt bijeen om de start van de Britse campagne op het vasteland te markeren. De cab’s, waarvan er één ter gelegenheid van het jubileum van koningin Elizabeth goud is geverfd, maken een vijfdaagse rondrit door Duitsland, Frankrijk en ons land. Deze drie landen behoren tot een groep van naties die de British Tourist Authority (BTA) beschouwt als doelgroep. BTA wil meer toeristen naar het Britse eiland lokken. De taxi’s worden bestuurd door leden van de Company of Hackney Carriage Drivers. In Duitsland gaan ze naar Keulen en Hamburg, in Frankrijk naar Parijs en in ons land viel de keus op kaasstad Gouda. “Only in Britain. Only in 2002” De campagne van BTA kost de Britten 20 miljoen pond. Het is de bedoeling dat er ten gevolge van de campagne 1 miljoen extra bezoekers naar Brittannië komen. Zo’n aantal zou de Britse economie een extra inkomen van 500 miljoen pond opleveren. We zullen van de zomer zien of het gelukt is. De zwarte taxi’s zijn overigens niet alleen op het vaste land van Europa populair. Ook in eigen land zijn de zwarte vehikels graag gezien. Er zijn heel wat mensen die er niet alleen in naar hun werk rijden, maar er ook in willen trouwen.

Het gat van Helmond Helmond – In het Helmondse stadsdeel Stiphout ligt in de Gasthuisstraat een gat. Niets bijzonders zou je zeggen. Er ontstaan in meer steden in ons land spontaan gaten in de straten. Het is dan zaak direct de mensen van gemeentewerken er heen te sturen en het gat te laten dichten. In Helmond blijkt dat niet mogelijk. Het is namelijk niet zomaar een gat. Het is een steeds terugkerend gat. Het is een repeterend gat. De wakkere mensen, die in dienst van deze Brabantse gemeente hun brood verdienen, hebben echter wel heel kordaat met hekken de straat afgezet. Daarna is men op zoek gegaan naar kundige gatendichters. Want niemand in Helmond was in staat het gat te laten verdwijnen. En toch zijn ze tot veel in staat in Helmond. Ze bouwen bruggen over het kanaal, zetten huizen op de punt overeind, maar een gat opvullen vinden ze hier helaas niet zo eenvoudig. Mysterie Niet dat men geen poging heeft gewaagd.Men heeft geprobeerd het gat op te vullen met puin en zand. Daarna werd er weer een deklaag overheen aangebracht. Het mocht niet baten. Het gat kwam weer terug. De Gasthuisstraat is nu al maanden niet te berijden, vanwege dit mysterieuze gat. De gemeente Helmond heeft domweg niet de juiste mensen in dienst. Zakkenvullers misschien wel, maar gatenvullers zeker niet. Overigens klagen de bewoners van dit stadsdeel niet. Men rijdt simpelweg een straatje om. Het zal niet lang meer duren of het gat wordt opgenomen in de folder van de VVV: komt naar de parel van Brabant en ontdek zelf het mysterieuze gat. De lokale carnavalsvereniging zou het ‘gat van stiphout’ makkelijk tot thema van het volgende carnaval kunnen maken. Ik gok er op dat men ook dan nog steeds met de handen in het haar zit.

Twee meisjes met twee beertjes “Opa was voor z'n werk een week in Londen”, weet Benthe “En prompt kregen we weer een knuffel”, antwoordt haar nichtje Nienke. “Dat hij nou niet iets anders kon bedenken”, zucht Benthe. “Ja, ik kom ook om in de beren en andere knuffels”, bekent Nienke. “Je zou toch denken dat mensen met zo veel ervaring wel eens wat anders weten te bedenken”, mompelt Benthe terug. “Het wordt zo stoffig op je kamer”, weet Nienke “Ik zou wel eens wat anders willen, er zitten zelfs knuffels op m’n sloffen”, grapt Benthe. “Ik vind het overigens wel een leuke”, werpt Nienke nu op. “Dat bolhoedje is inderdaad wel grappig”, lacht Benthe nu. “Ja en wat dacht je van dat vestje”, lacht ook Nienke nu hard. “Om te gillen! Een beer met een bolhoed en een vestje”, schatert Benthe. “Ja en ze zijn allebei precies hetzelfde”, lacht Nienke mee. “Kiezen is moeilijk als je wat ouder wordt, hoor”, vergoelijkt Benthe. “De volgende keer gaat oma weer mee. Daar heb ik wel vertrouwen in”, merkt Nienke tenslotte op.

Dierenleed in de vijver Den Haag – Gisteren kreeg de politie in de hofstad enkele tientallen meldingen binnen over dode vissen in een vijver aan de Laan van Meerdervoort. Toen de gealarmeerde politieagenten een onderzoek instelden, ontdekten zij dat onverlaten zeep in de vijver hadden gegooid. Ongeveer veertig goudkarpers en andere dure vissen zijn in het zeepsop om het leven gekomen. De 59-jarige Haagse gedupeerde eigenaresse van de vissen doet aangifte.

Kapsel bepaalt imago Rotterdam – Het politieke debat is in de kranten en op de tv in alle heftigheid losgebroken. Daar maken de mannen en vrouwen uit de advertentiewereld dan ook handig gebruik van. In Adformatie, het weekblad over reclame, marketing en media, werd uitgebreid aandacht besteed aan de advertenties waar politici worden ‘gebruikt’. Zo stond er een advertentie in van VBF, good for your image. Daarin zijn vier politieke kopstukken afgebeeld met elk het kapsel van een politieke opponent. “We manipuleren desnoods de hele politiek. We manipuleren tenslotte alles.”, meldt de advertentietekst. De advertentie van SCAN management consultants laat het hoofd zien van Melkert, met ‘het haar’ (J) van Fortuijn. “Dwingt de markt u tot een andere aanpak?” is de slogan. Origineel bedacht, zou je zeggen. Toch is dat de vraag. Ik denk dat ze stiekem gekeken hebben naar de site van het Algemeen Dagblad, waarin deze truc zelf kan worden geprobeerd. Je kunt op deze site zelf de ‘ideale’ politicus samenstellen. Dat levert interessante coalities op.

Er zit een luchtje aan Delft – Waarom zou iemand in vredesnaam een postzegel op de markt brengen met een luchtje. Ik ruik nooit aan m’n enveloppen. Toch zijn er nu postzegels met een luchtje op de markt. Ze werden gepresenteerd op het Floriade-terrein en zijn nu te koop in je eigen lokale postkantoor.

Waar lijkt dit op? Londen – Ik ontdekte onlangs dat er momenteel een wel heel macabere tentoonstelling te zien is in de Britse hoofdstad. Het gaat om een tentoonstelling van dode lichamen. Ondanks het macabere thema verwacht de Duitse organisator Gunther von Hagens dat er meer dan een miljoen mensen £10 willen betalen om de exhibitie te zien. Von Hagen beweert dat de tentoonstelling van 26 gevilde lichamen en 180 verschillende lichaamsdelen educatief is. De Duitser heeft de lichamen van het vel ontdaan en “plastinated”. Deze techniek houdt in dat hij vet en water vervangt door plastic materiaal. Hij heeft de lijken bovendien (gedeeltelijk) opengewerkt, zodat je naar binnen kunt kijken. Het schokkendst was het gehalveerde lichaam van een acht maanden zwangere vrouw. Gunther leeft bovendien in de veronderstelling dat er Engelsen bereid zijn om na hun dood hun lichaam af te staan voor zijn “Body World”. Mochten jullie deze zomer Londen bezoeken en in de stemming zijn voor een gruwelijke les over het menselijk lichaam ga dan vooral niet vlak voor het eten. Mijn ervaring is dat je daarna absoluut geen trek meer hebt. De verzameling is te zien in de voormalige Trumans brouwerij in Brick Lane in het East End van London. Ik zet maar geen plaatje op Ongehoord. Maar als je het toch wil zien klik dan hier.

Hiep Hiep Hoera voor Nienke Eindhoven – Met uitgestoken hand kwam Nienke’s overgrootvader vanmorgen op ons afgelopen. “Gefeliciteerd met Nienke. Ze wordt al weer twee jaar”, meldde hij ons trotst. Glunderend zakte hij daarna weer terug in zijn stoel. ”Al weer twee jaar” zei hij opnieuw. Met ”Ik heb haar een kaart gestuurd.”ging overopa verder. Onder het genot van een kopje koffie namen we de laatste twee jaar door. We kwamen gezamenlijk tot de slotsom dat de tijd inderdaad heel snel gaat. Vanmorgen hingen Corien & ik ook al de telefoon met Nienke. Ze vertelde ons dat ze een kroon droeg en dat er slingers in de kamer hingen. Op de vraag of ze ook cadeaus had gekregen, meldde ze blij:”Boeken.” Morgen komt de visite naar de verjaardag van onze Nienke. Dan komt er ongetwijfeld nog wel een boekje bij. Reken er maar op.

No Big Deal Pinksterconcert A>Eindhoven – De Brabantse coverband No Big Deal, met daarin als vingervlugge toetsenist onze Michiel van der Weijden speelt op Eerste Pinksterdag (zondag 19 mei) op het Helmondse Open Podium aan de Steenweg. De band krijgt steeds meer bekendheid. Dat komt niet alleen door hun doortimmerde en uitgebreid repertoire van Engelse rock songs en ballads, afgewisseld met Nederlands kwaliteitswerk, maar zeker ook door de ontspannen sfeer tijdens hun optreden. Een optreden van No Big Deal is niet alleen muzikaal gezien de moeite waard, het is ook een heel gezellig avondje uit. Inmiddels is ook de internetsite van de band online. Michiel meldt dat er stickers met het internetadres zijn gemaakt en verspreid in de ruime omtrek van Eindhoven. Op 28 maart jl. trad No Big Deal op tijdens het jubileumfeest van de Helmondse afdeling van Delta Lloyd. Gelukkig bleek de gastheer verstand van verzekeren te hebben, want het dak ging er af. Een knaller dus! Wil je meer weten, of wil je ook andere optredens van de band bijwonen? Klik dan naar de site van No Big Deal

Geef aan het goede doel

Helmond – Geld geven aan een goed doel en toch geen cent betalen. Dat kan via internet. Saskia wees me op deze site .Daar lees je dat er elke 3,6 seconden ergens iemand sterft van honger. Je kunt elke dag iets bijdragen aan de oplossing van dat wereldwijde probleem door te klikken op de “Give Free Food” button op de home page van de Hunger Site. De sponsor van de site betaalt voor de distributie van het voedsel. In 2001 leverden de dagelijkse klikjes $900.000 op voor de organisaties die de honger in de wereld bestrijden. De Hunger Site helpt de mensen in de ergste noodgebieden. Denk dan aan slachtoffers van aardbevingen, de vluchtelingen in Eritrea en de hongerende gezinnen in de door grote droogte getroffen gebieden in Noord Korea. Op dit moment gaat er geld naar de mensen die na 11 september moesten vluchten uit Afghanistan naar Pakistan.

Gezondheidstoestand prins Claus "stabiel" Amsterdam - De gezondheidstoestand van prins Claus is stabiel. Ik hoorde vanmorgen dat er ten opzichte van gisteren geen veranderingen zijn opgetreden. Gisteravond kreeg de 75-jarige prins in het Academisch Medisch Centrum (AMC) nog bezoek van koningin Beatrix. Ze was er eerder die dag ook al, maar moest terug keren om premier Kok te ontvangen, die naar Huis ten Bosch was gekomen om het ontslag van zijn kabinet aan te bieden. Na het bezoek van Kok ging de Koningin meteen weer terug naar het AMC, waar prins Claus sinds maandag weer op de afdeling intensive care ligt. Bij de RVD zegt men dat Claus op de IC ligt omdat de artsen daar zijn gezondheidstoestand beter in de gaten kunnen houden. Dat lijkt dus een positief bericht. Maar het feit dat de koningin zoveel tijd in het ziekenhuis doorbrengt, leg ik toch minder positief uit. Prins Claus kreeg eind vorige maand buisjes in zijn kransslagader geplaatst, nadat hij last had gekregen van hartritmestoornissen. Er zijn ook artsen die dat een operatie na een hartaanval noemen. Claus lag toen al in het ziekenhuis wegens longembolieën. Dat zijn bloedpropjes die vastlopen in de slagaders van het hart naar de longen.

Beauty is in the eye of the beholder Delft - Als kinderen deden we vaak het spelletje “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet”. Later werd het een favoriet op lange autoreizen. Door te raden naar hetgeen de ander zag en beschreef, kwam je er dan achter. Of niet. De maker van dit plaatje gaat er vanuit dat de consumptie van alcohol ook invloed heeft op de waarneming. Het is ongetwijfeld juist. Maar de uitdrukking die de Engels gebruiken “Beauty is in the eye of the beholder” is ook zeker waar. Mooi en lelijk zijn relatieve begrippen. Ik ben nog nooit een moeder of oma tegen gekomen met een kinderwagen, die tegen je zei:” Kijk eens naar mijn lelijke kindje.” Het enige dat ik hoor is: “Het is niet omdat ik nu de oma ben, maar geef toe het is toch een absolute schoonheid”. Kijk in mijn geval klopt het. Mijn kleinkinderen zijn schoonheden. En dat zeg ik niet omdat ik de opa ben. De foto’s op deze site bewijzen het steeds opnieuw. Maar ik zie ook wel eens kindjes waarbij de trotste opmerking van een (groot)ouder niet klopt. En juist voor die mensen geldt de Engelse zegswijze.

Seksueel niet overdraagbaar protest Den Haag – Er zijn in de Hofstad ongeveer 400 demonstraties per jaar. Dat is dus meer dan één per dag. Daar zitten hele kleine bij van slecht enkele demonstranten, maar soms ook hele grote van bijvoorbeeld tienduizenden studenten of boeren. Er komen inderdaad nogal wat buitenlui naar de residentie. De demonstranten sjouwen altijd spandoeken met leuzen met zich mee. Die zijn bedoeld om het doel van de strijd duidelijk te maken. Maar ze zijn natuurlijk vooral bedoeld voor de camera’s. Demonstreren heeft alleen zin als je het journaal en de kranten er mee haalt. Het heeft dus weinig zin om je protest neer te schrijven in een taal die in de opinielanden niet wordt gesproken. In ons land worden dan ook alleen Nederlandse en Engelse teksten meegevoerd. In landen waar men het protest via CNN en BBC aan de rest van de wereld wil duidelijk maken, zijn het uitsluitend Engelse teksten. Op het internet vond ik deze foto van een protestmars in Pakistan. De foto heeft ongetwijfeld heel wat kranten gehaald, maar om een andere reden dan de boze mannen denken. Ik veronderstel namelijk dat deze mannen met baarden en hun ten hemel geheven handen niet willen wijzen op het succes van de SOA-campagne van de lokale overheid. Ze hadden er dus verstandig aan gedaan als ze het werkwoord ‘veroordelen’ eerst even in een woordenboek hadden opgezocht.

Prinsenhof bleek topattractie

Delft – De bezoekcijfers van het Nationaal Museum Weekeinde zijn inmiddels bekend. Het museum Het Prinsenhof heeft de meeste bezoekers ontvangen. Dat komt ongetwijfeld door de fraaie tentoonstelling over de Delftse verzamelaars uit de tijd van de VOC.

Het Prinsenhof:	3227 bezoekers
Het Legermuseum:	2550 bezoekers
Nusantara:	750 bezoekers
Pau Tétar van Elven:	635 bezoekers
Lambert van Meerten:	421 bezoekers

Voorlichters van de musea vertelden dat er opvallend veel kinderen met hun ouders waren meegekomen. Dat is natuurlijk op zichzelf al goed nieuws.

Schatten in Delft Delft – Dat Delftenaren de kunst van het genieten goed beheersen bleek in het afgelopen museumweekend. In grote drommen bezochten zij de gemeentemusea. De organisatoren van het museumweekend spraken vrijdag bij de start de verwachting uit dat er zo’n 900.000 mensen in Nederland de weg naar een van de musea zouden weten te vinden. In het Prinsenhof zijn de verwachtingen in ieder geval uitgekomen. Corien zag tijdens het weekend heel wat bezoekers de kassa van ‘haar’ museum passeren. Ik bracht zelf ook een bezoek aan het Prinsenhof en ik schat dat zeker enkele duizenden mensen dit weekend uitkozen voor hun bezoek. Naar binnen lokken Het thema van het Museumweekend, dat wordt georganiseerd door de stichting Museumjaarkaart, is 'De kunst van het genieten'. De musea trekken met het evenement honderdduizenden vaak nieuwe bezoekers. De ervaring leert – en ik weet het uit zeer goede bron - dat de helft van de bezoekers in zo’n weekeinde de afgelopen drie jaar niet in een kunstinstelling was. Als bezitter van een Museumjaarkaart heb je dan ook eerder de neiging om het museumweekend juist over te slaan. Het is immers erg druk en met je kaart kun je op elke gewenst moment naar binnen. Om de vaste jongens en meisjes toch naar binnen te lokken, was er voor hen een boekje. Hierin beschrijven bekende Nederlanders zoals Jan Wolkers, Midas Dekker, Freek de Jonge en Henk van Os hoe zij genieten in een museum. Schelpen en schilderijen Afgelopen donderdag startte de tentoonstelling ‘Burgers verzamelen tussen 1600 en 1750, Schatten in Delft’. Ook dat was een reden om de Delftse gemeentemusea te bezoeken. Vierhonderd jaar geleden werd de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) opgericht. In die tijd was Delft een grote bloeiende stad. De VOC had dan ook een hoofdkantoor hier. Behalve handelswaar kwamen er ook andere zaken mee uit Azië en Afrika. De Delftenaren waren dus in de gelegenheid om verzamelingen aan te leggen. Over deze Delftse verzamelingen gaat de tentoonstelling in de gemeentemusea. Ik trof van alles aan. De verzamelingen variëren van schelpen tot schilderijen. Heel bijzonder zijn de olieverfschilderijen uit de verzameling van de Delftenaar Valerius Röver. Een van de grotere schilderijen uit die collectie is van de Italiaanse schilder Palma il Giovane ‘Venus en Amor in de smidse van Vulcanus’. Het imposante werk trok erg veel aandacht van de bezoekers van het museumweekend. Ik heb mij als museumjaarkaarthouder maar niet tussen de mensen gewrongen. Ik kom wel terug op een rustig moment en ik raad jullie aan om dat ook te doen.

De Canadese puzzel Barrie – Het is weer lente. Niet alleen hier in Nederland, ook bij de lezers elders zijn er weer groene blaadjes aan de bomen en wuiven de tulpen in de lentebries. We hadden in Nederland over het winterweer overigens niets te klagen. Ik heb in Delft geen sneeuwvlokje gezien. En ijs zat er voornamelijk in m’n dessert. Dat was elders natuurlijk anders. Dikke pakken sneeuw maken een wandeling op Kerstmorgen in Canada niet echt mogelijk. Daarom nemen de familieleden hun toevlucht tot andere vermakelijkheden. Op de foto zien jullie Warren samen met zijn zoon Michael en Brett, de vriend van Lisa, bezig een gigapuzzel te leggen. Het is net als de fabricage van de quilt, die ik al eerder toonde op deze site, een echt winterverpozing. Nu zal de barbecue al wel weer snorren op het terras achter het huis van Corrie & Warren.

Nienke heeft nieuwe schoenen Eindhoven - Nienke heeft nieuwe schoenen! Dat was hard nodig, de oude waren versleten en te klein. Ze hadden hun geld duidelijk opgebracht. Nu moesten we dus op schoenenjacht. Toevallig was Oma Corien bij ons, toen we de stad ingingen. In de winkel waren veel leuke schoenen. Toen we een paar hadden gevonden, zei Oma Corien meteen: "De linker schoen krijg je van Opa en Oma voor je verjaardag!" Natuurlijk de linker, want oma's moeder heette Links van haar achternaam. Maar ja, op één schoen kun je niet lopen, dus Pappa en Mamma kochten de rechter maar! Nu kan Nienke weer lopen en rennen. De schoenen zijn al niet meer krasloos, maar voor Nienke zijn het nog steeds haar 'nieuwe schoenen'. Iedereen moet ze zien! Veel meer! Eerst at Nienke een bakje yoghurt tussen de middag, maar sinds kort wil ze dat niet. Ik vroeg wat ze wilde eten: "boteham, heel veel kaas!" En later werd het nog mooier: "Mamma honger, Nienke honger, boteham eten, heel veel kaas!" En toen ik de boterham aan het klaarmaken was: "veel meer kaas!" Ja, madam weet wel wat ze wil!

Tijd voor een nieuw avontuur

TIEL – Herinneren jullie je nog de stripverhalen – beeldverhaal heette dat toen – van Flipje Tiel of Tielsch Flipje, zoals hij toen werd genoemd? Dat kan haast niet, want de laatste strip verscheen vijftig jaar geleden. Jullie zijn er dus niet oud genoeg voor. Mijn ouders moeten er wel erg zuinig op geweest zijn, want ik herinner het me wel. Nu verschijnt er – na vijftig jaar - in september een nieuw stripavontuur van Flipje, het framboosvormige mannetje uit Tiel. Het nieuwe album heet 'Flipje en de bevroren bloesems'. De tekeningen zijn van Arie van Vliet en worden geheel in oude stijl gemaakt. Het stripboek zal in een oplage van 10.000 stuks verschijnen. Het oorspronkelijke figuurtje werd in 1935 ontworpen voor de toenmalige jamfabriek De Betuwe. Flipje beleefde in kleine gedichtjes allerlei avonturen met zijn vrienden. Er zijn nog steeds mensen die spullen over het figuurtje verzamelen. Zij kunnen in het Flipjemuseum, dat op 13 april open gaat, zien wat er zoal van de stripheld bestaat. Het museum is een initiatief van de gemeente Tiel en besteedt behalve aan het Betuwemannetje ook aandacht aan de productie van jam.

Goede afloop
De oorspronkelijke strip was van de hand van Eelco Martinus ten Harmsen van der Beek (08/10/1897 - 24/7/1953). Hij leerde het vak op de Rijksschool voor Kunstnijverheid en op de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. De plaatjes zijn eenvoudige lijntekeningetjes die ingekleurd werden met primaire kleuren, vaak door zijn echtgenote Freddie Langeler, die zelf ook strips tekende. De episodes gaan vaak over het ontstaan van een hachelijke situatie, die dankzij tussenkomst van Tielsch Flipje tot een goed einde wordt gebracht. Dan wordt er op de goede afloop getoast en/of getroost met een potje of een glaasje van een betuweproduct. Het is in zekere zin een omgekeerde gag-strip, maar door de goede lessen van Flipje komt de strip moralistisch en paternalistisch over. Het is ook duidelijk een reclamestrip en dat is door de vorm opmerkelijk in deze vroege periode. Anglofielen kennen - Harmsen van Beek zoals hij signeerde – ook van een Engelse strip. In de jaren 1947-1953 verzorgde hij voor een Engelse krant de illustraties bij 'Noddy', een verhaal van de bekende schrijfster Enid Blyton.

Er is meer Helmond – Herinneren jullie je dit kindergebedje nog, dat moeder thuis met je bad? Vast wel. Ik ga slapen, ik ben moe 'k sluit mijn beide oogjes toe. Vader, houdt ook deze nacht, over mij getrouw de wacht. Doe mij dankbaar en gezond opstaan in de morgenstond en als 'k mijn oogjes open doe lacht uw zon mij vriend'lijk toe. Zorg voor d'arme kind'ren, Heer, en herstel de zieken weer en voor alle mensen saam bid ik U in Jezus' naam, Amen. Het zijn juist deze jeugdherinneringen die blijven. Hoe oud je ook wordt, het kindergebedje blijft. Maar het gebed is langer dan we wisten. Saskia wees ons op een internetsite waarop er meer is te lezen. Dit is de site waar zij het ontdekte.

Kip gekookt Eindhoven - Afgelopen zondag werd er heel lekker voor de mamma van Nienke gekookt. Nou is dat niet zo bijzonder. Haar pappa kookt wel vaker en zeker in het weekend. Maar deze keer had hij een assistente: Nienke. Samen kruidden vader en dochter de kip: zout erop, peper draaien en natuurlijk lekker insmeren met olie. Zo, die kip kon de oven in. Jullie begrijpen, dat was smullen! Nienke was zo trots als een aap: zij had kip 'gekookt'. Maar het werd nog mooier, want Pappa had nog een lekker toetje in petto: chocolademousse. En natuurlijk mocht Nienke weer helpen: poeder in de kom, melk erbij en mixen maar. "Heerlijk!", zei Nienke, terwijl ze van haar zelfgemaakte toetje genoot. En natuurlijk wilde ze de volgende dag weer een toetje maken! Ja, ja, kleine meisjes worden groot!

Vanaf morgen weer een dagelijks stukje

Delft – Zaterdag 30 maart overleed de Britse koningin-moeder Elizabeth. Het betekende voor de lokale overheden dat de draaiboeken te voorschijn kon worden gehaald. In de tien dagen na het overlijden zaten een aantal belangrijke momenten waar het er opaankwam voor de autoriteiten in de Britse hoofdstad.

Enorme mensenmassa’s
Grote politie-inzet was nodig op vrijdag 5 april toen de kist met het lichaam van de queen mum van St. James Palace werd overgebracht naar Westminster Hall en op dinsdag 9 april, de dag van de rouwdienst in de Westminster Abbey en de begrafenis daarna in Windsor Castle. Op de dag van overbrenging van de kist naar de Hall keken enkele honderdduizenden mensen langs de route naar de pracht en praal van de traditionele stoet. Op de dag van de rouwdienst stond er een miljoen mensen langs de route. Op de klanken van 200 doedelzakspelers zagen zij dat de kist de kerk werd binnengedragen.

Aanpassing nodig
In de drie dagen daar tussen trokken enkele honderdduizenden mensen langs de kist van de koningin-moeder. Met een snelheid van 3000 bezoekers per uur schuifelden zij langs de kist. Zoveel belangstelling had men tevoren niet verwacht. Niemand had vermoed dat de mensen bereid waren om twaalf uur in de rij te staan. Vrijwilligers van vrouwenorganisatie zorgden warme thee en broodjes. Een 52-jarige vrouw in de rij, die uit Hampshire naar Londen was gekomen, vertelde me na afloop:”Ik vond het wachten zeker de moeite waard. The queen mum was een fantastische vrouw en ik zou indien nodig nog langer in de rij hebben gestaan.” Jong en oud kwamen naar Londen. Een 58-jarige man uit Surrey had zijn zevenjarige kleindochter bij zich: “Het is een historische gebeurtenis, waar wij een onderdeel van wilden zijn.”

Dagje uit
Het begon dus met de eerste grote krachtinspanning voor de Britse politiemensen op vrijdag 5 april. Vanaf zes uur ’s morgens waren er 60 straten rondom de processieroute met betonblokken afgesloten voor het verkeer. Dat betekende dat ook de ondergrondse stations in dat gebied niet open konden. Mensen bereikten daarom soms ook hun werk niet. Langs de route verschenen al rond zes uur de eerste belangstellende. Het volgende belangrijke moment begon al op maandagmiddag, de dag voor de begrafenis. Toen verschenen er al mensen op de route naar de Abbey. Ze streken neer met tenten en bedden om zeker te zijn van een plaats met goed zicht op de route. Ook de journalisten arriveerden toen al langs de route om met de wachtende mensen te praten. Er heerste overigens geen bedroefde sfeer. Men gedroeg zich alsof het een dagje uit was.

Weer thuis
Uit bovenstaande tekst begrijpen jullie al dat ik weer thuis ben. Jullie kunnen er dus op rekenen dat vanaf morgen er dagelijks weer nieuwe stukjes in het dagboek staan.

Maar nu even niet Londen – De komende week zal ik niet in de gelegenheid zijn om in het Ongehoord Digitaal Dagboek te schrijven. Ik ben niet in het land. Corien zal in de tussentijd de geprinte versie van de familiekrant versturen. Ik ga eens op zoek naar de fles gin. Gin was naar verluid een van de Queen Mums favoriete drankjes. Deze fles werd als eerbetoon met een bos bloemen achtergelaten bij Clarence House. Uit dit soort zaken blijkt toch dat het overlijden van de koningin-moeder de Britten toch wel raakt. Hoewel niet als een echte grote schok, maar meer de sensatie van het ”'ach, nee toch” Men stond even stil bij de vergankelijkheid van het leven. Daarna ging het al weer snel gewoon verder. Behalve in de kranten. Die pakten uit met forse bijlagen over de overledene, waarin geen levensjaar onbesproken bleef en waarin zij postuum met nog meer lof werd overladen dan haar tijdens haar leven al ten deel gevallen was. Bij Buckingham Palace, Clarence House en bij Windsor Castle, waar zij overleed, werden honderden bloemstukken neergelegd en voor condoleanceregisters stonden hier en daar kleine aantallen wachtenden.

Een kat in de zak Eindhoven – Over poezen kun je elke dag wel een verhaaltje schrijven. Deze huisdieren zijn heel belangrijk in Nederland. Dat merk je in ons taalgebruik. “De kat uit de boom kijken” of “Een kat in de zak kopen” zijn slechts twee voorbeelden. Poezen duiken overal op. Iedereen die een poes in huis heeft, kan een verhaal vertellen over de speciale maniertjes van hun kat. Ik schreef eerder al over Nanette de poes van Saskia & Bob. Onlangs vond ik in de mailbox van Corien een foto van de poes van Saskia & Sander. Het diertje had zich een comfortabel plekje verworven in een tas die te drogen was gehangen. Nina koesterde zich daar heerlijk. Het is de nieuwe variant: “een kat in de tas ontdekken”. Een mogelijke andere variant zou kunnen zijn: “De poes van de schutting kijken”. Ik heb eens wat op internet gezocht naar spreekwoorden met kat of poes. Wat dacht je hiervan: “Als ons kat een koe was, dan had de hond een luizenleven “, “Wat baten kat en hond, als het kalf verdronken is “,”Miauwende katten krabben wel”,”Als de kat van huis is, heeft de hond eindelijk rust”,”Als de kat van huis is, is er nog altijd de poes van de buurvrouw”,”Als de kat van huis is, krijgt hij bij de buren beter te eten”,”De kat valt niet ver van de boom”,”De boom onder de kat wegkijken”,”De kat op het pek binden”,”De kat in de boom kijken”,”Als de kat van huis is ben ik er ook niet”,”Als de kat van huis is, is de baas op vakantie”,”Als onze koe een kat was, konden we ze melken bij de kachel”,”Een poes in je boom lokken”,”Beter een lieve poes dan een stevige kater”,”De pot verwijt de ketel dat de kat van huis is”,”Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel”,”De muizen hebben de kaas opgegeten, omdat de kat zijn brood moest verdienen”. Weten jullie er nog meer? Laat het me dan even weten.

Godfried Bomans, de fluwelen duivel DEN HAAG - Ik vind het leuk om weer eens iets nieuws te kunnen melden over Godfried Bomans, een van mijn favoriete schrijvers. In het Haagse Letterkundig Museum is vanaf 15 juni een overzichtstentoonstelling over zijn werk te zien. De expositie bestaat uit de literaire nalatenschap van Bomans die het museum in 2000 in zijn bezit kreeg. 'Godfried Bomans, de fluwelen duivel' heet de tentoonstelling. De titel is een typering die A. Roland Holst ooit aan de schrijver gaf. Tot en met 8 september zijn brieven, dagboeken, foto's, kladschriften en fragmenten van tv- en radio-opnamen te zien en te horen. Heel leuk vind ik zelf dat we nu ook een blik kunnen werpen in de manuscripten voor Pieter Bas, fanmail naar aanleiding van Pa Pinkelman en dagboeken die Bomans bijhield tijdens de oorlog en tijdens zijn verblijf op Rottumerplaat.

Waarden & normen in de keuken Eindhoven – Elk huis kent z’n eigen culinaire waarden & normen. Wat eten we en waar eten we. Daar mag niet van worden afgeweken. Het is een set van harde regels. Een voorbeeld: Eten doen we aan tafel en niet met een bordje op schoot voor de tv. Behalve als het patat is of een andere gemakmaaltijd. Dan mag er weer wel een bordje op schoot verschijnen. Er zo ook regels over wat we eten. Een voorbeeld: Sommigen onder ons eten geen macaroni met ham en kaas. Ook allerlei sausen op basis van tomaat en basilicum zijn ze niet gewoon. Zij genieten alleen van de korte bleke sliertjes indien ze zijn bestrooid met suiker en kaneel. Het gebruik van zoetigheid op macaroni beschouwen wij in Delft als een barbaars Hollands ritueel. Ook in ons huis is er een heilige regel. Die heeft te maken met het bakken van patat en kroketten. De regel is: In nieuw vet bak je patat en in oud vet bak je kroketten. Mijn echtgenote kan zelf uitleggen waarom. Zij vindt het absoluut decadent om kroketten in nieuw vet te bakken. Kroketten behoor je in oud vet te bakken en vis bakken in diep vet wordt door haar absoluut niet getolereerd. Dat mag pas in vet dat daarna direct wordt weggekieperd. En de kinderen? Hebben zij de regels van hun moeder overgenomen? Glunderend stuurden ze een foto waarop kroketten in splinternieuw vet worden gedompeld. Tja ik moet bekennen dat ik er wel honger van kreeg. Dus ik denk dat ik maar weer eens bij de kinderen ga eten.

41 saluutschoten voor Queen Mum Londen – Duizenden mensen waren gisteren op verscheidene plaatsen in Groot-Brittannië en Gibraltar aanwezig bij het afschieten van 41 saluutschoten als blijk van respect voor de moeder van koningin Elizabeth die zaterdag op 101-jarige leeftijd overleed.Militairen vuurden met tussenpozen van een minuut in onder meer in Londen, Edinburgh, Dover en Gibraltar de saluutschoten af. De Queen Mum krijgt dinsdag 9 april een staatsbegrafenis.Kroonprins Charles bewees de koningin-moeder gisteren de laatste eer. "Op een bepaalde manier heb ik nooit gedacht dat zij zou kunnen verdwijnen", aldus de prins voor de televisie. ”Zij was altijd onweerstaanbaar en sinds mijn kindertijd bewonderde ik haar. Haar vertrek heeft in ontelbare levens een grote kloof achtergelaten”. De koningin-moeder is volgens een woordvoerder van het koningshuis waarschijnlijk overleden aan de gevolgen van een infectie aan de luchtwegen. Rond de kerstdagen had ze kou gevat. De infectie maakte haar 'steeds brozer', zo liet Buckingham Palace weten. Haar artsen maakten zich al vanaf 12 januari ernstig zorgen over haar gezondheid. Maar een maand later voelde de 101-jarige zich weer zo opgeknapt, dat ze de rouwplechtigheid bijwoonde voor haar overleden dochter Margaret. Als gevolg van het overlijden werden de leden van het Hogerhuis en het Lagerhuis zaterdag teruggeroepen van hun paasreces voor een speciale zitting ter nagedachtenis aan de koningin-moeder. De recesperioden van de Britse parlementaire kamers worden alleen in zeer uitzonderlijke omstandigheden onderbroken.

Dorstige poes Helmond – Zowel Saskia & Sander als Saskia & Bob hebben een poes. Zelf hebben wij nooit een kat in huis gehad. Wel hebben we ooit tien dagen een hondje gehad. Hij luisterde naar de naam Bobby. Het diertje moest echter verhuizen omdat al snel bleek dat wij geen huisdierenmensen zijn. De enige ‘huisdieren’ die langere tijd in ons gezin woonden, waren konijnen. Die zaten in hokken in de tuin. Het waren dus meer ‘tuindieren’ dan ‘huisdieren’. We zijn dus pas aan huisdieren gewend geraakt toen de kinderen een poes in huis namen. Nina, de poes van Saskia & Sander, wil nog wel eens op schoot kruipen of tegen je aanliggen met haar pootjes om je nek. Nanette, de poes van Saskia & Bob, is veel onafhankelijker. Ze trippelt met omhoog geheven hoofd door de kamer. Je mag je wel met haar bemoeien, maar dan alleen om de achterdeur naar de tuin te openen. Aaien of op schoot kruipen is er bij niet bij. Tenminste niet bij mij. Als ze langsloopt, kijkt ze niet eens naar je. “Dit is mijn huis. Jij logeert hier maar”, zie ik haar denken. Toch hebben wij wel iets gemeenschappelijk. Ik ben een dorstig mens en drink per dag een groot aantal koppen thee en koffie. Wellicht zelfs wel te veel. Nanette is een dorstige poes. Zij drinkt graag vers water. Natuurlijk staat er water voor haar klaar bij haar voedsel, maar madam prefereert het koel en vers uit de kraan. Daarvoor springt ze op de aanrecht en drinkt uit de kraan. Zoals ik al zei, Nanette is een onafhankelijke poes.

Brabbelen en babbelen bij overgrootvader Koudekerk aan de Rijn – Op Eerste Paasdag arriveerden Saskia, Bob en Benthe tegelijk met ons bij Rhijndael in Koudekerk. Gezamenlijk togen we naar de eerste verdieping om vader, grootvader en overgrootvader te verrassen met een bezoekje. Het was voor hem al net zo’n grote verrassing als de telefonische aankondiging voor ons was geweest. Opa had juist bezoek van een tehuisgenote. Na een aantal bewonderende blikken op het achterkleinkind waar zij al zo veel over had gehoord, verdween de vrouw schielijk naar haar eigen kamer. Het was wel heel erg vol geworden bij haar overbuurman, vond ze kennelijk. Benthe vond meteen een plekje op schoot bij haar overgrootvader. De kleine meid heeft haar stembanden ontdekt. Ze brabbelt en babbelt dat het een lieve lust is. Je kunt er natuurlijk nog wel geen chocola van maken, maar duidelijk is wel of ze het naar haar zin heeft. En dat had ze. Ze vermaakte zicht kostelijk in Koudekerk. Aan het eind van de middag togen we weer naar Delft, om daar de rest van de dag door te brengen.