Een mooie zin Delft – Wekelijks breng ik een bezoek aan de bibliotheek. Niet voor mijzelf, maar om boeken uit te kiezen voor mijn echtgenote. Ze vertrouwt sinds een aantal jaren geheel op mijn keus. Hoe kies je nu een boek uit? Het plaatje op de cover helpt daarbij niet. Een boek moet je op de eerste pagina het gevoel geven dat je door wilt lezen. Als dat het geval is, sla ik het willekeurig open en lees hier en daar nog een stukje. Als ik een mooie zin zie, gaat het boek zeker mee. Toch is dat een wankel criterium. Een mooie zin is voor iedereen anders. Schrijver Martin Bril vertelde eens wat hij een mooie zin vond: “He started walking straight ahead, aimlessly, he had no more ties, everything had been a free gift, the days no longer counted, nothing counted except the magnificent present humming with sunshine.” Het is zeker een mooie zin, maar ik vind het wel merkwaardig dat een Nederlandse schrijver een Engeltalige zin kiest als voorbeeld van een mooie zin. Het is nog merkwaardiger als je weet dat deze zin komt uit ‘La veuve Couderc’ (de weduwe Couderc) van Georges Simenon. Francofiel Bril zal de boekjes over de pijprokende speurder Maigret zeker in het Frans hebben gelezen. Vond hij de zin in het Frans niet mooi genoeg? In de Nederlandse vertaling van G.J. van Wagenveld luidt de zin: “Sinds hij doelloos voortgelopen had, werd hij door niets gebonden, alles was vrij, de dagen waren niet meer van belang, niets was nog van belang dan het prachtige zonovergoten heden.” Ik geef toe dat “the magnificent present humming with sunshine” mooier is dan “het prachtige zonovergoten heden”. Zo zie je maar weer dat wat de één mooi vindt bij een ander slechts de wenkbrauwen enigszins doet liften. Er is sinds 2002 ook een Nederlandse prijs voor de mooiste zin. Het is de Tzumprijs. De eerste die hem kreeg was de Vlaamse schrijver Paul Mennes voor een zin uit de roman ‘Poes Poes’. De zin luidt: “Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei”. Vorig jaar ging de prijs naar de Nederlandse auteur A.F.Th. van der Heijden voor een zin uit ‘Mim’ : “Misschien had het mes gebloosd omdat een hand het dwong in het geniep te doden, in het donker achter jaspanden, die zelfs de bloedblos nog aan het oog onttrokken.” Voor dit jaar is er nog geen prijs. Lezers van het literaire tijdschrift Tzum kiezen de zin uit de boeken van het voorafgaande jaar. Volgend jaar wordt dus pas duidelijk wie dit jaar de mooiste zin heeft geproduceerd. Jij kan ook een schrijver nomineren via de site van het literaire tijdschrift.