94 procent doet het dagelijks Delft – Wij geven elke maand twintig euro uit aan onze persoonlijke hygiëne. Dat blijkt uit een onderzoek van InSites Consulting in zeven landen. Daarmee geven de Nederlanders ruim twee euro per maand meer uit dan de Britten, die het op 17,6 euro per maand houden. Onder persoonlijke hygiëne vallen onder meer bad- en douchegels, badoliën, shampoo, tandpasta, condooms en producten voor intieme hygiëne, make-up, ontharingsproducten, crèmes voor gelaat en lichaam, aldus het onderzoeksbureau. We houden ons het meest bezig met tanden poetsen. 94 procent van de Nederlanders doet dit minstens eenmaal per dag. Het middel dat we het meest gebruiken is dagcrème. 41 procent van de Nederlanders gebruikt dit dagelijks. De Spanjaarden geven het meeste uit aan persoonlijke hygiëne. Ze kopen voor 40 euro per maand. Op de tweede plaats staan onze zuiderburen. De Belgen geven 35,5 euro per maand uit, net iets meer dan de Italianen met 34,8 euro. Het tandenpoetsritueel is erg populair. 94 procent van de Europeanen doet het dagelijks en één op de twee doet het meer dan één keer per dag. In Frankrijk en Italië loopt dit op tot 70 procent. De Spanjaarden staan heel vaak onder de douche. Acht op tien Spanjaarden douchet dagelijks. In ons land neemt 64 procent dagelijks een douche en 32 procent meer dan een keer per week. In Nederland gebruikt 39 procent dagelijks een dagcrème, tegen 41 procent in Europa. Handcrème staat op de tweede plaats. Een op de drie Europeanen gebruikt dit dagelijks. In ons land ligt dat aantal lager. Hier verzorgt een op vijf dagelijks zijn of haar handen. Nachtcrème is duidelijk nog minder populair. Slechts een op de vier Europeanen gebruikt het elke nacht. In Nederland ligt dit op 21 procent. Tenslotte nog wat interessante cijfers over het gebruik van make-up. Twintig procent van de vrouwen gebruikt het nooit en epileert bovendien nooit haar benen. Nagellak is helemaal achterhaald. Maar liefst 37 procent van de Europese vrouwen zegt nooit haar nagels te lakken.

Fietsdiefstal neemt weer toe Delft – Na de daling van het misdrijf fietsdiefstal de afgelopen jaren, constateert Politie Haaglanden nu weer een stijging van dit misdrijf. In het eerste halfjaar van 2008 werden ruim 1000 fietsen gestolen. Vorig jaar waren dat er in het eerste halfjaar nog 600. Door de aandacht die het misdrijf fietsdiefstal kreeg, daalde het aantal diefstallen in Delft aanvankelijk. Van 6605 in 2006 naar 6011 in 2007. Dat is een daling van negen procent. Als je het vergelijkt met 2004 is er zelfs sprake van een daling van veertig procent. In dat jaar deden maar liefst 10.003 mensen aangifte van diefstal van hun fiets. Nu meldt de politie weer een stijging van het aantal gestolen fietsen. Er moet dus werk worden gemaakt van fietsdiefstal. Dat maakte wethouder Anne Koning van Delft gisteren op de Markt bij de start van het rondreizend fietsendiefstalevenement van het Ministerie van Binnenlandse Zaken duidelijk. Het evenement streek neer op de Markt om ook de inwoners van de studentenstad duidelijk te maken dat je als fietser zelf heel makkelijk concrete maatregelen kunt nemen om fietsendiefstal te voorkomen. Het evenement maakt onderdeel uit van de landelijke publiekscampagne ‘Aanpak fietsdiefstal’ die is gericht op het terugdringen van fietsdiefstal in Nederland. Eigenlijk weten we het allemaal wel wat je moet doen. Zet je fiets goed op slot. Noteer frame- of chipnummer. Doe altijd aangifte bij diefstal en koop nooit een gestolen fiets. Dat zijn de maatregelen waarmee we zelf fietsendiefstal kunnen aanpakken. De campagneslogan die centraal staat bij het rondreizend evenement is “Hoeveel teruggevonden fietsen zijn er nodig om jou aangifte te laten doen?”. Dat werd heel duidelijk in beeld gebracht, want de Markt stond vol met teruggevonden fietsen. Gemeente Delft, Politie Haaglanden, ANWB en Fietsersbond gaven voorlichting over o. a. (online) aangifte doen na fietsdiefstal, hoe je via het fietsdiefstalregister kan voorkomen dat je een gestolen fiets koopt en het zogenaamde fietsregistratiekaartje. Ze vertelden ook waar bewaakte stallingen zijn en dat je bij Biesieklette gratis je fiets kunt laten graveren. Een preventieproject zoals gisteren op de Markt van start ging, zal zeker een bijdrage leveren aan het opnieuw terugdringen van fietsendiefstal.

Op een bedje van groen Midden-Delfland – Zondag is de laatste dag van de bijzondere keramiekexpositie die deze zomermaanden te zien was in ‘Op Hodenpijl’, de voormalige rooms-katholieke kerk. Corien & ik bezochten de tentoonstelling, die was georganiseerd door de lokale kunstenares Tineke van Gils, enkele dagen geleden. Op uitnodiging van de kunstenares hadden zeventien binnen- en buitenlandse keramisten zich laten inspireren door het thema 'op een bedje van groen' uit het gedicht 'Midden-Delfland' van Van Gils. Het thema was door de kunstenaars ruim opgevat. Dat had tot gevolg dat er een spannende en uitdagende tentoonstelling was ontstaan. Het kunstwerk 'op een bedje van groen' van Janneke Bruins sprak mij het meest aan. De houding in het beeld wordt door de kunstenares gebruikt als een expressie van emotie. De ogen in de hand en op het been kijken naar hemel en aarde. Bruins werd ongetwijfeld geïnspireerd door het hele laatste couplet van ‘Midden-Delfland’ en niet alleen door de laatste regel. Sta op uit de veren Er is heel wat te doen Nòg rust hier de hemel Op een bedje van groen. Ook het werk van de in Friesland wonende keramiste Jet Mous sprak me erg aan. Meestal maakt ze helder gekleurde schalen en kommen in strakke vormen, maar nu had ze drie heel bijzondere vazen gemaakt. Ik vond de manier waarop de eenvoud van de vormgeving was gekoppeld aan het thema van de tentoonstelling heel opmerkelijk. Haar werk - op de door staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Marja van Bijsterveldt geopende tentoonstelling - maakte op ons beider veel indruk. Het is geweldig om zo’n fraaie expositieruimte op fietsafstand bij de hand te hebben.

"De gracht lekt" Delft - De bakkerswinkel is leeg en dat is ook niet zo gek. Er is een soort tankgracht rondom de winkel van Hobma op de hoek van de Kruisstraat en de Molslaan gegraven. Voor de diepe geul in het wegdek liggen bovendien vers opgeworpen duinen die het zicht op Hobma’s Corner belemmeren. “Pas op dat je niet in een gat fietst”, zegt een bezorgde moeder tegen haar zoontje van een jaar of zes die op een kinderfietsje naast haar van de brug afkomt. Dat advies is niet nodig. De gaten in het wegdek zijn netjes afgedekt en je kunt er wel overheen. Maar het ziet er spannend uit. Dat vindt het kereltje naast haar op zijn fietsje ook. Hij remt en komt schielijk tot stilstand. “Wat ga je doen”, roept zijn moeder geschrokken van de plotselinge actie. Dat is duidelijk. Hij mannetje laat de fiets vallen en rent naar de rand van de geul en roept: “Ik ga kijken. De gracht lekt!” Moeder is dat niet van plan en roept luid en duidelijk: “Kom op Joost we gaan verder.” “Nee”, antwoordt Joost resoluut, “Ik wil kijken als ze het weer dichtgooien”. Een van de mannen die tot nu zwijgend naar de werkzaamheden in de kuil stond te kijken, reageert nu. “Daar zou ik niet op wachten. Dat kan nog wel een weekje duren”, zegt hij lachend over het hoofd van Joost tegen diens moeder. Als moeder en zoon kort daarna hun weg weer vervolgen, staat hij nog steeds te kijken. Hij heeft kennelijk wel even tijd.

Flickrfoto’s leveren geld op Delft – Het grootste gespecialiseerde fotobureau ter wereld is zonder enige twijfel Getty Images. Het bedrijf verkoopt stockfoto’s aan kranten, websites, magazines, reclamebureaus en alle andere bedrijven die foto’s nodig hebben voor publicaties. Ze hanteren daarvoor een eenheidstarief. Ze betalen de fotograaf een vast tarief van 49 dollar voor een foto die op een website wordt geplaatst. Op de site van het bedrijf selecteer je aan de hand van een thumnail een foto en bestelt die via diezelfde website. Volgens het bedrijf staan op de site 3,2 miljard thumnails ter beschikking van de klanten. Alle beelden worden digitaal aangeleverd aan de afnemers. De site wordt elke maand door 7,3 miljoen mensen bezocht. Er is blijkbaar een flinke beeldenhonger bij de klanten van het bedrijf. Toch zijn er nog niet genoeg plaatjes beschikbaar. Deze foto werd gevonden op Flickr en is gemaakt door Sander. Vorige maand sloot Getty Images een overeenkomst af met Flickr. Op die fotosite staan 2 miljard foto’s van 27 miljoen fotograferende internetters. Getty Images wil nu de mooiste daarvan opnemen in zijn catalogus. De maker van de foto deelt dan mee in de opbrengst van de foto. Die opbrengst kan trouwens veel meer zijn dan 49 dollar. Er worden ook foto’s verkocht voor duizenden dollars. Dat hangt af van het gebruik en de exclusiviteit. Jouw foto’s op Flickr kunnen nu dus plotseling geld waard zijn. Foto’s op Flickr van Corien zowel als van mij zijn al eens opgenomen in een reisgids. Saskia zag haar foto’s ineens terug op de Helmondse TV. Je ziet dat het dus geen theoretisch kans is. Professionals zoeken ook op Flickr naar bruikbare beelden. Dan kun je ze maar beter in de catalogus van Getty Images laten opnemen. Dan levert het tenminste nog wat op.

Barrie Drakenbootfestival Barrie – Elk jaar vindt in Barrie, het kleine, historische stadje aan de oever van Lake Simcoe waar Corrie en Warren wonen, in augustus de Drakenbootrace plaats. Gesponsord door o.a. de openbare bibliotheek bouwen de inwoners van deze mooie plaats in de provincie Ontario aan een nieuwe traditie, gebaseerd op eeuwenoude Aziatische gebruiken. Het Dragon Boat Festival is een van de vrolijkste en fleurigste zomerevenementen van Barrie. Het festival vond afgelopen zaterdag voor de zesde keer plaats in het Heritage Park. De boten raceten natuurlijk op het water van de Kempenfelt Bay. De opbrengst van het evenement ging ook dit jaar naar het Goede Doel. Het kleurrijke sportieve spektakel leverde dit jaar een bedrag van $750.000 (442.447 euro) op. Drakenboten zijn eigenlijk de grootste kano’s ter wereld. Speciaal voor deze wedstrijd worden de boten versierd in traditionele Chinese kleuren en voorzien van een drakenkop. In elke boot zitten twintig roeiers en een stuurman of –vrouw. Op een grote trom geeft iemand voorin de boot het ritme voor de roeiers aan. De peddels zijn veel korter dan die normaal in een kano worden gebruikt. Daardoor kan er in een hoger tempo worden geroeid. De race vindt plaat over een afstand van 400 meter. Er deden dit jaar 56 teams mee. De boten leggen de afstand af in ongeveer drie minuten. Er nemen steeds drie teams het tegen elkaar op. De winnaar daarvan gaat naar de volgende ronde. Afgelopen zaterdag deden sommige het vaak veel sneller dan drie minuten. De drakenbootraces zijn ontstaan uit het ‘Waking the Dragon’ ritueel dat in heel wat Aziatische culturen wordt gevierd. Door het kabaal van de race ontwaakt de draak uit zijn winterslaap. De bevolking moest de draak gunstig stemmen om ongeluk te voorkomen en om voldoende regen te krijgen voor de gewassen op het veld. Ik hoop dat dit gelukt is in Barrie en dat het voldoende blijft regenen voor een goede oogst.

Monumentale rustbank Delft – Al meer dan honderd jaar staat in het Kalverbos een monumentale rustbank. Hij staat wat afgelegen en wordt niet erg veel gebruikt door vermoeide wandelaars. Die prefereren waarschijnlijk het terras van het koffiehuis vlakbij. De bank werd in 1901 geplaatst ter nagedachtenis aan professor Adrien Huet, van 1864 leraar en vanaf 1896 tot 1899 hoogleraar werktuigbouwkunde aan de Polytechnische School in Delft. Waarom juist ter nagedachtenis aan Huet een monument werd opgericht, is niet duidelijk. Huet pleitte als hoogleraar voor meer praktijk in de opleiding en voor een bredere juridische vorming. Hij was een voorstander van uitwisseling van ervaring tussen andere opleidingen. Zijn grootste verdienste ligt wellicht in het opvijzelen van het imago van de Polytechnische School. Misschien bracht dit een groep van oud-leerlingen en vrienden er toe om een commissie samen te stellen met de opdracht om een gedenkteken uit te werken. Het resultaat was deze monumentale bank van natuursteen. De bank is ontworpen door Adolf le Comte, kunstenaar en leraar aan de Polytechnische School. Bij de faculteit bouwkunde speelde hij een bepalende rol op het gebied van bouwdecoratieve kunst en andere toegepaste kunsten. Le Comte gaf o.a. les aan de kunstschilders Jan Toorop, Harm Kamerlingh Onnes en Tholen. Het bronzen medaillonportret van Huet in de rugleuning van de bank is gemaakt door de beeldhouwer Arend Odé. Hij werd in 1905 – het jaar dat de Polytechnische School dankzij de Wet op het Hoger Onderwijs van Abraham Kuijper werd opgewaardeerd tot Technische Hogeschool – hoogleraar boetseren en beeldhouwkunst aan de TH. Odé had in Delft een eigen atelier waarin hij diverse Nederlandse beeldhouwers opleidde. Eigenlijk is over de beide kunstenaars die betrokken waren bij de bank meer bekend dan de man die ermee wordt geëerd. Dat is op zijn minst opmerkelijk.

Volkszangdag hoort er weer bij Delft – Natuurlijk werd de door een hardnekkige griep gevelde dirigent Pierre van Hauwe als dirigent van de Volkszangdag op de Markt gisteren gemist, maar de 67-jarige Mar Bruinzeel was een waardige vervanger. Daar waren alle deelnemers aan de Volkszangdag het helemaal over eens. Een enkeling vond het zelfs wel leuk nu weer eens op een geheel andere manier met de bekende liederen bezig te zijn. Omdat het evenement rechtstreeks werd uitgezonden door Stadsradio Delft kon de 88-jarige Van Hauwe toch een klein beetje aanwezig zijn. Hij werd door de mensen op de Markt via de lokale zender op muzikale wijze beterschap gewenst. De Volkszangdag werd vroeger op diverse Delftse lagere scholen voorbereid. Ieder voorjaar brachten leerlingen op de Markt de bekende vaderlandse liederen uit de jaren vijftig en zestig ten gehore. In 1969 kwam deze zangtraditie ten einde. Vorig jaar werd het zangevenement voor het eerst weer nieuw leven ingeblazen. Toch was er dit jaar minder belangstelling dan vorig jaar. De Volkszangdag op de Markt trok vorig jaar enkele duizenden zangers en zangeressen. De Markt stond toen helemaal propvol. Dit jaar waren er beduidend minder mensen naar het zangfeest gekomen. Ik schat dat er ongeveer 800 mensen stonden te zingen dit jaar. Corien & ik namen ook een kijkje en waren niettemin erg onder de indruk het enthousiasme en het plezier van de zangers. De jongens en meisjes van vroeger waren inmiddels allemaal ruimschoots de vijftig gepasseerd. Maar iedereen kende de liedjes nog. Het was alsof ze gisteren in de klas nog hadden gezongen over de uil die in de olmen zat. Het is duidelijk dat de Delftse Volkszangdag weer nieuwe wortels heeft gevonden in de Delftse samenleving. Volgens jaar maar weer.

Delft anno 1920 Delft – Na 1870 veranderde de economische situatie in Delft snel. De Prinsenstad lag gunstig tussen Rotterdam en Den Haag. Door de goede verbindingen over water, land en het spoor konden de nodige grondstoffen snel worden aangevoerd en in de stad afgezet. De oprichting van de Polytechnische School in 1863 zorgde er bovendien voor dat jonge ondernemers nergens zo'n goede technische opleiding konden krijgen dan in Delft. In 1869 had J.C. van Marken de Gistfabriek opgericht en 1885 volgende de Nederlandse Oliefabriek (vanaf 1898 Calvé-Delft) en de Lijm- en Gelatinefabriek. De industriële ontwikkeling kwam in de tweede helft van de negentiende eeuw in Delft goed op gang. Dat kwam ook omdat veel bedrijven stoom gingen toepassen voor hun energie. Het duurde nog tot in de jaren twintig van de vorige eeuw voordat de wegenstructuur moest worden aangepast. Pas in die jaren kwam het autoverkeer langzaam op gang. Het trapjesbruggetje over de Gasthuislaan was niet langer praktisch en werd vervangen voor een brug die ook door automobilisten kon worden benut. Brabantse Turfmarkt 1920 Brabantse Turfmarkt 2008 Afgezien van de vervangen trapjesbrug ziet de Brabantse Turfmarkt er nog bijna net zo uit als op die zwart/wit foto uit de jaren twintig.

Twisterrecord onbetwist overeind Delft – Gistermorgen op de laatste dag van de OWee hebben Delftse studenten op het Bastiaansplein een poging gedaan om het wereldrecord ‘twister’ te verbreken. Het huidige wereldrecord twister staat op 2050 spelers. Het dateert van 25 april dit jaar en staat op naam van het Vechtdal College uit Hardenberg. We kennen het spel met een plastic vloerkleed met gekleurde cirkels uit de huiselijke kring. Een spelleider vertelt aan de hand van een draaischijf welke hand of voet op welke kleur cirkel moet worden neergezet. Elke beurt moet je een hand of voet verplaatsen zonder om te vallen. Degene die als laatste overblijft wint. Het vrolijke spel is erg populair bij mijn kleindochters in Veldhoven. Maar hoewel het typisch een kinderspel is, geniet het ook een behoorlijke populariteit bij studentenfeestjes. De organisatoren hadden eerder deze week gezegd dat men het 400 vierkante meter grote speelveld met water en zeep glad zou maken om mensen sneller te laten uitglijden. Daarvan heb ik niets gemerkt. In het halfuurtje dat ik naar de verrichtingen keek, bleef iedereen op een krukdroog doek netjes overeind. Overigens was deelname niet voorbehouden aan studenten. Iedereen mocht aan het spel deelnemen. De organisatoren probeerden zelfs winkelende voorbijgangers over te halen om mee te doen. Overigens zonder succes. De passerende Delftenaren bleven wel even staan om naar de in vreemde houdingen gehurkte jongens en meisjes te kijken, maar niemand deed mee. Het wereldrecord twister is dan ook niet gebroken. Aan de recordpoging deden ongeveer 300 studenten mee. Men kwam daarmee ongeveer 1750 deelnemers te kort voor de verbetering van het wereldrecord. Oorspronkelijke was het zelfs de bedoeling om een vermelding in het Guiness Book of Records te krijgen, maar dat was al bij voorbaat mislukt omdat de studenten zich te laat hadden aangemeld.

Daar komt hij voor Delft – Het Agathaplein was afgelopen dinsdag omgetoverd tot een picknickplaats voor studenten. Jij en ik zouden een stoeltje meenemen of een deken om op te zitten. Studenten doen niet zo moeilijk. Ze hadden in kleine groepjes plaats genomen op de stenen onder de kastanjebomen. Ik liep er voorzichtig tussendoor. Want voor je het weet staan je boven op een boterham met camembert. De studenten namen geen notie van de voorbijgangers. Het was nog vroeg. De openluchtmaaltijd diende als ontbijt. Tijdens de OWee eet de nieuwe lichting studerende Delftenaren gezamenlijk voordat ze aan het introductieprogramma beginnen. Vandaag zitten ze op het Vesteplein. Terwijl ik naar de smikkelende en babbelende jongelui keek, werd ik aangesproken door een oudere mevrouw. Ze was een kop groter en had een dikke bos grijze krullen. Ze bekeek het tafereel en glimlachte van oor tot oor. “Zit er een bekende van u tussen”, vroeg ze vriendelijk. Ik vertelde haar dat ik niemand kende en zo maar wat stond te kijken. “O”, zei ze “Ik zag dat u een foto nam, dus ik dacht er zit vast een kleinkind van hem bij”. Die opmerking trof mij hard. Ik had niet verwacht dat ik er zo oud uitzag. “Mijn oudste kleinkind is acht jaar. Het duurt nog even voordat die gaat studeren”, lichtte ik mijn situatie toe. “Mijn kleinzoon zit ertussen”, verklapte ze nu. We stonden aan de rand van het plein aan de kant van de Phoenixstraat. “Gaat u hem even gedag zeggen”, vroeg ik haar. “Nee. Dat zou hij niet leuk vinden. Ik kijk alleen even van een afstandje”, ging ze verder. “Hij heeft nog geen kamers in Delft en samen met een vriend uit Zwolle logeert hij deze week bij me. Ik wil ze graag eens verwennen met een lekker ontbijtje, maar ze zitten liever bij de rest”. Ze zei het op een glunderende en wat trotse toon. Ze begreep het wel. “Gisteren zijn ze met de hele groep op kroegentocht geweest”, zei ze met een glimlach. Ik knikte en zei: “Het is zeker laat geworden?” Ze gaf het toe, maar zei ook: “Toch is het aan hem niet besteed. Hij drinkt hooguit één glaasje”. “En daar doet hij de hele avond over”, zei ik, “hij moet nog veel leren.” “Daarvoor komt hij naar Delft”, zei ze, “om te studeren”.

Nieuwe kansen Delft – Studenten krijgen niet zo maar een vergunning. Tijdens de ontvangsweek (OWee) die zondag van start ging, mogen de studentenverenigingen op straat geen bierspelen meer organiseren om nieuwe leden naar binnen te lokken. Ze kregen daarvoor van de gemeente dit jaar voor het eerst geen vergunning meer. Daarmee is een eind gekomen aan de jaarlijkse meterslange bierestafette op de Oude Delft tijdens de OWee. Toch is er op straat nog genoeg te merken van de strijd die diverse verenigingen voeren om de nieuwe leden. Zo heeft het Delftsch Studenten Corps (DSC) voor hun sociëteit aan de Phoenixstraat een grote feeststeiger neergezet. Hiervoor hebben ze bij de gemeente netjes een vergunning gevraagd en gekregen. Maar toch is enig gedoe ontstaan rond de steiger. De vereniging heeft namelijk een grote reclamedoek van Domino’s Pizza aan de feeststeiger opgehangen. De pizzabezorger zit even verderop in dezelfde straat en heeft ongetwijfeld veel klanten onder de studenten van Delft. Die innige relatie komt via het doek tot uiting. Voor het ophangen van het reclamedoek van de pizzabezorger hebben de studenten geen vergunning aan de gemeente gevraagd. Het is overigens maar de vraag of DSC voor de opvallend grote reclameboodschap een vergunning nodig heeft. De gemeente weet dat zelf ook niet en moet dat nog onderzoeken. Tegen de tijd dat men daar achter is, is de OWee alweer voorbij. Volgend jaar nieuwe kansen.

Feestelijk nieuws Helmond – Op het feestje bij Nellie & Pieter Jan afgelopen zaterdagavond zat ik tegenover Annefien. Ze vertelde me dat de Zuid-Willemsvaart bij ’s-Hertogenbosch zal worden omgelegd. “Net als in Helmond al is gebeurd, wordt ook in ’s-Hertogenbosch een nieuw kanaal met bijbehorende sluizen en kruisende verbindingen gegraven”, vertelde ze onder het genot van een fris glaasje rosé. “Was dat dan nodig“, wilde Piet, die juist was aangeschoven, weten. Hij leunde achterover en stak een blokje kaas in zijn mond. “Door dit nieuwe kanaal wordt Zuidoost-Brabant straks beter bereikbaar voor grotere binnenvaartschepen”, legde Annefien hem uit. Ook zij nam nu een blokje kaas. “Dat is mooi, maar wat is precies het voordeel voor de hoofdstad van Noord-Brabant”, vroeg gastheer Pieter Jan op zijn beurt. “Door dit nieuwe kanaal is straks minder vrachtvervoer over de weg nodig. Bovendien hoeft de beroepsvaart niet meer door het nauwe kanaal in de binnenstad van Den Bosch te varen”, voegde Annefien aan haar verhaal toe. Het hele feestelijke gezelschap raakte steeds meer geïnteresseerd in het verhaal en hing aan Annefiens lippen. Je kon wel zien dat er schipperskinderen bij waren. “Dat zullen de mensen in ’s-Hertogenbosch wel heel fijn vinden”, meende Nellie terwijl ze extra stoelen bijschoof voor de buurtjes die juist arriveerden. “Nou en of”, glunderde Annefien, “De bruggen hoeven veel minder vaak open voor de binnenvaart en daardoor ondervinden de mensen natuurlijk veel minder hinder”. “Dat vind ik een goed argument”, mengde ik me nu in de discussie, terwijl ik nog een glas rode Spaanse wijn inschonk. “Ja, en dat is nog niet alles. De leefbaarheid voor de bewoners van de stad verbetert ook omdat ze natuurlijk minder last krijgen van de uitlaatgassen en het geluid van de wachtende auto’s voor een open brug”, beweerde Annefien nu glashard. “Het klinkt als een groot project. Hoe lang gaat het eigenlijk duren”, vroeg Marjan naast haar. “Het is het grootste vaarwegproject van ons land”, legde Annefien haar uit, “Het staat in de planning tot 2020 en is het enige project in ons land waar een geheel nieuw kanaal wordt gegraven.” “Als het zolang duurt, zal het wel een flink kanaal zijn”, opperde Anne-Sofie en zette meteen een nieuwe schaal met kippenpootjes neer. “Dat klopt”, gaf Annefien toe, “Het nieuwe stuk kanaal is negen kilometer lang en loopt parallel aan de A2”. Ze knikte terwijl ze sprak vriendelijk naar Ad die vroeg of ze nog een nieuw glaasje rosé wilde. Corien zette haar glas Spa neer en sprak de hoop uit dat bij het project ook ruimte is voor enig historisch onderzoek. Robin was het meteen met haar eens en benadrukte het belang daarvan. Annefien wist ook daar het antwoord op: “Rijkswaterstaat is al begonnen met de voorbereidingen. Ze doen bodemonderzoeken en onderzoeken naar archeologische vondsten”. De laatste vraag kwam van Els: “Wanneer wordt het nieuwe kanaal geopend?” Annefien nam haar glas rosé in de hand en zei: “In 2014. Proost!”

Spetterend wandelspektakel Veldhoven – Zaterdag werd de Veldhovense Jeugd Wandeldriedaagse weer besloten met de feestelijke intocht van alle deelnemers. Onder de deelnemers liepen dit jaar drie kinderen van Saskia & Sander mee. Emma (5) liep dit jaar voor de eerste keer mee en Dieuwertje (6) deed dat voor de tweede keer. De beide meisjes liepen de afstand van vijf kilometer. Nienke (8) is jong begonnen met de wandelsport. Zij deed al voor de vierde keer mee. Dit jaar liep zij voor het eerst de tien kilometer. Ook Sander deed weer mee als begeleider van hun groep. De groep werd vanaf vier uur begeleid door het Veldhovens Muziekkorps. Achter de muziek liepen de deelnemers langs bloementuin de Flora naar "De Plaatse". Daar werden de medailles en prijzen uitgereikt. De kinderen kregen alle drie een medaille. Bovendien won Nienke met haar groep de tweede prijs in de groepscompetitie. De kinderen die in voorgaande jaren al een medaille verdienden, droegen de medailles natuurlijk tijdens deze feestelijke intocht. Ook dit jaar was de feestelijke intocht weer een spetterend spektakel.

Turn me on Delft – Afgelopen vrijdag is de 24ste editie van het Jazz Festival Delft van start gegaan met een grachtenconcert op het Vrouw Juttenland. De Delftse Jazzvocaliste Margreet Groenendijk trad op met haar kwartet dat verder bestaat uit gitarist Erwin Bijersbergen, bassist Erik Albjerg en drummer Rob Sprinkhuizen. Corien & ik zaten natuurlijk ook in het nog heerlijk warme avondzonnetje te genieten van de rustige Bop ballads die het kwartet ten gehore bracht. Op de dekschuit in de gracht van het Vrouw Juttenland zijn de hele zomer allerlei orkestjes te beluisteren. Het daarom een logische keus om ook het driedaagse Delftse Jazzfestival hier te beginnen. Drie dagen lang is er jazz in allerlei stijlen te beluisteren in onze Prinsenstad. Margreet Groenendijk treedt meerdere keren op tijdens dit jazzweekend. Gitarist Erwin Bijersbergen treedt vandaag tijdens het festival ook op met die andere Delftse jazzzangeres Ankie van der Pas. De slogan van dit jazzfestival is ‘Turn me on’ en dat lukt dit weekend uitstekend dankzij de brede en kleurrijke programmering van het festival zeker. Zo was er naast de oude jazz van de Princetown Jazzband ook het nieuwe geluid van Giovanca. Schrijver, dichter, performer, jazzverzamelaar en nachtburgemeester van Rotterdam Jules Deelder draaide vrijdagavond in het Floratheater zijn film ‘Jazz is My Religion’. Er is echt op het gebied van Jazz van alles te zien en beluisteren in Delft dit weekend.

Nachtmerrie met Amy Winehouse Delft – Wordt jij wel eens zwetend wakker ’s nachts uit een angstaanjagende droom? Of heb je net als ik helemaal geen last van nachtmerries. Volgens onderzoek van de Universiteit van Utrecht komen dergelijke dromen toch vrij vaak voor. Zo’n 7 tot 10 procent van de Nederlanders heeft meer dan een keer per maand een nachtmerrie en iets minder dan 3 procent heeft zelfs meerdere keren per week zo’n angstaanjagende droom. Dat betekent dus dat ongeveer een half miljoen Nederlanders meerdere nachtmerries per week heeft. Volgens de onderzoekers hebben vrouwen er meer last van dan mannen. Vooral kinderen tot twaalf jaar hebben last van enge dromen. Kinderdromen over monsters onder het bed of boeven in de kast kennen we allemaal wel uit onze omgeving. Een recent onderzoek in Engeland heeft nu aan het licht gebracht dat de Londonse jazzzangeres Amy Winehouse bij veel Britten een hoofdrol speelt in hun nachtmerrie. Zij staat op de eerste plaats in de Nachtmerrie Top Tien (NTT). Op de tweede plaats eindigde de shockrocker ‘antichrist superstar’ Marilyn Manson. Welke Nederlandse ‘superster’ zou de dromen van onze landgenoten op angstige wijze verstoren? Ben jij wel eens zwetend en gillend wakker geworden met het beeld van een Hollandse ster in het geheugen gehamerd? Ik hoop dat je dan meteen wist dat het maar een droom was.

Eerlijk gevonden Delft – Er zijn nog steeds eerlijke mensen. Dat ontdekte ik toen ik de site ifoundyourcamera bekeek. Op deze weblog staan foto’s die zijn gevonden in camera’s of op geheugenkaarten. Als je iemand herkent, kan die via de site zijn of haar camera terugkrijgen. Een bijzonder site die het moet hebben van de hulp van eerlijke mensen. Onderstaande foto staat ook op de site ifoundyourcamera. Volgens de tekst bij het plaatje werd de camera gevonden in de Berwyn elevated viaduct near Broadway in Chicago. De vinder zag een geheel vernielde camera met vier nog goede geheugenkaarten. Hij gaat er vanuit dat de eigenaar van de camera graag zijn foto’s terug krijgt. Ifoundyourcamera bestaat nu pas een paar maanden maar toch heeft de eerste succesvolle hereniging van een foto met de eigenaar al plaatsgevonden. Het lijkt me een mooie site voor een verzekeringsmaatschappij om te sponseren. Of om met soortgelijke site op te proppen te komen Op de foto uit mijn voorbeeld is al gereageerd. Een lezer schreef: “I know where the church photo was taken... Old St. Patrick's (700 W Adams) in Chicago. I'm sure if you get in contact with the church, they might know who the people are”.

JPG Magazine Delft – Bij Sander maakte ik kennis met het Amerikaanse fototijdschrift JPG Magazine. Hij heeft een abonnement op dit blad. Het is een heel plezierig blad, waar ik graag in lees als ik in Veldhoven op bezoek ben. De inhoud van het fotoblad is geheel afkomstig van de groep internationale community leden. Iedereen kan een account aanmaken en voor een thema naar keuze een foto uploaden. Daarna kan er op de foto worden gestemd. Ik heb de foto die bij dit stukje staat, opgestuurd. Je kunt er op stemmen door te klikken op de ‘Vote Now’-tekst. Uiteindelijk bepaalt de redactie aan de hand van het aantal stemmen welke foto’s er in het nieuwe nummer terecht zullen komen. Je kunt ook een foto-essay schrijven en dit online publiceren. Neem zelf maar eens een kijkje op de site van het blad.

Kogelvrije BH is onzin Delft – De kranten meldden deze week dat vrouwelijke politieagenten in Duitsland voortaan met een gerust gemoed hun beroep kunnen uitoefenen. Op verzoek van enkele vrouwelijke Duitse politiemensen is er nu immers een kogelvrije BH voor de vrouwen van de Bundespolizei. De honderden vrouwelijke agenten die de BH al testten, reageerden aldus de Nederlandse kranten allemaal positief. Je kunt wel zien dat het komkommertijd is in het nieuws, want het is volslagen onzin. Er bestaan geen kogelvrije BH’s. Niet in ons land en ook niet in Duitsland. Het gaat gewoon om een stoffen BH, die geen beugels of sluitingen heeft die voor verwondingen kunnen zorgen. Deze BH’s dragen de Duitse dames onder hun kogelvrije vesten. Een gewone sport-BH werkt dus net zo goed. In de Duitse pers stond er dan ook dit: "Die vier neuen Modelle, aus denen die Polizistinnen aussuchen können, haben weder Metall- noch Kunststoffteile. Die ähnlich wie ein Sport-BH geschnittenen Teile haben am unteren Rand den umlaufenden Schriftzug „Polizei“. Den werden aber wohl nur die Ehemänner und Lebensgefährten der Polizistinnen zu sehen bekommen." Als je het goed beschouwt zijn het gewoon sport-bh’s met een politielogo. Maar ja kogelvrije BH klinkt natuurlijk veel spannender.

In Londen staat de boom al Londen – Ik weet dat er mensen zijn die nu al uitkijken naar Kerstmis, maar het zijn er nog niet veel. Het duurt gelukkig immers nog heel wat maanden voordat het Kerstmis is. We willen eerst nog veel genieten van warme zomerdagen voordat we weer sneeuw, hagel en vorst onder ogen moeten zien. Toch begon het superluxe warenhuis Harrods in de Londense wijk Knightsbridge vorige week – 142 dagen voor Kerstmis - al met de verkoop van kerstartikelen. Er is in dit Britse paradijs voor shoppers aan de Brompton Road sinds vorige week weer een complete afdeling met kerstartikelen beschikbaar voor de klanten. Het goedkoopste balletje voor de boom kost £1.50 (€1.91), maar je kunt ook £1999 (€2548,44) uitgeven voor een levensgrote kerstman. Ik weet dat de Engelsen graag op tijd beginnen met de voorbereidingen van het kerstfeest, maar zelfs voor Engelse begrippen is dit wel erg vroeg. Harrods zegt een grote internationale cliëntèle te hebben. Die buitenlandse klanten trekken vooral in de zomermaanden door de winkel. Harrods geeft ook die zomerklanten graag de gelegenheid om kerstspulletjes te kopen. “Die verschillen nogal van de kerstversieringen op het vaste land van Europa”, beweert een medewerker van Harrods. Ik heb medelijden met de verkoopsters die nu 142 dagen naar jingle bells en andere kerstliederen moeten luisteren. Ter gelegenheid van de opening van de kerstafdeling maakte Andrew Baynes voor de ingang van het warenhuis een toepasselijke zandsculptuur.

Met Corien nog gezonder Delft – Fietsen is gezond en goed voor het milieu. Dat is een stelling waarvan ik de juistheid aan niemand hoef te bewijzen. Iedereen weet dat. Corien & ik fietsen dus veel en laten de auto zoveel mogelijk staan. We hebben immers beide de wens om stokoud te worden. Een bevriende arts vertelde me ooit op een verjaardag dat je slechts een paar dingen behoeft te doen om oud te worden. Terwijl ze haar glas rode wijn behoedzaam neerzette, zei ze: “Niet roken, veel groente en fruit eten, veel lichamelijke activiteit in je vrije tijd, niet te veel alcohol gebruiken, zorgen dat je bloeddruk goed is, je cholesterolgehalte laag houden en nooit te zwaar worden“. Ik zette ook mijn glas neer om wat aantekeningen te maken want ik het vond het toch nog wel een heel lijstje. “Voor de bloeddruk en het cholesterolgehalte kan je eigen dokter je een pilletje geven, de rest moet je zelf doen”, maakte ze haar betoog af. Voor haar was het simpel. Haar advies om lichamelijke activiteiten te hebben in je vrije tijd kun je op veel manieren opvolgen. Slechts één daarvan is fietsen. Fietsen samen met Corien is echter nog gezonder dan alleen fietsen. Dat komt omdat zij altijd speciale routes volgt langs plekken waar volop bramen staan. Corien weet dat net als fietsen ook fruit belangrijk is voor onze gezondheid. Het levert vezels, vitaminen en mineralen op. Dus onderbreken we onze tochtjes zo nu en dan even om wat bramen te plukken. In bramen zitten immers vooral veel vitamine C. Bovendien zijn ze honderd procent cholesterolvrij. Fietsen is gezond, maar fietsen met Corien is nog gezonder.

In de wolken Cirencester – Menig jong stel is helemaal in de wolken als zij elkaar hun jawoord geven op hun trouwdag. De 23-jarige Katie Hodgson en de 24-jarige Darren McWalters waren letterlijk in de wolken op hun huwelijksdag. Zij stonden driehonderd meter boven de grond op de vleugels van een dubbeldekker op het moment dat ze ja zeiden tegen elkaar. Dominee George Bringham vloog voor de voltrekking van het huwelijk op een derde vliegtuigje voor het stel uit. Hij stond zelfs achterstevoren op de vleugels. Katie en Darren spraken hun huwelijkse beloften uit via microfoons zodat de gasten op de grond konden meegenieten van het verheven moment. De ringen kwamen pas te voorschijn toen het stel weer met beide benen op de grond stond van het vliegveld Rendcomb bij Cirencester. Bruidegom McWalters is van beroep fitnessinstructeur. Hij vertelde dat het stel verloofd is in het Braziliaanse regenwoud. “De trouwerij moest mijn aanzoek overtreffen”, geeft hij als verklaring voor de opmerkelijke keus. “Het was ongelofelijk. Ik keek naar beneden en zag mijn familie en vrienden staan. Ik was er sprakeloos van”, vertelde de bruid later. Ik heb nog de meeste bewondering voor de 67-jarige dominee Bringham. Deze was zelf echter helemaal niet zo onder de indruk. “Het is inderdaad tamelijk ongebruikelijk”, gaf hij na de plechtigheid toe, “en ik was wel even bang dat mijn vliegbril af zou waaien.” Het dagelijkse leven van de bruid is niet zo spannend. Ze verdient de kost als postbode. “Toch houd ik wel van wat avontuur”, zei de nieuwe mevrouw McWalters, “en ik haal het avontuurlijke in Darren boven. Vroeger had nota bene hoogtevrees.” Klik hier voor een filmpje.

Vakantiekaart populair Delft – Wij ontvangen toch steeds graag een kaart vanaf jullie vakantieadres. Een sms of mailtje is ook leuk, maar we ontvangen toch het liefst een groet via een vakantiekaart. Wij zijn daar niet uniek in. De postbode bezorgt dit jaar zo’n 100.000 kilo vakantiekaarten bij Nederlandse gezinnen. Ondanks de toename van internet- en sms-verkeer ziet TGP Post geen afname in de stroom ansichtkaarten uit vakantielanden. Vooral uit de vakantielanden Frankrijk en Turkije komen dit jaar meer kaarten. Dat blijkt uit een onderzoek van onderzoeksbureau Motivaction. Daaruit blijkt verder dat 68 procent van de vakantiegangers nog steeds handgeschreven vakantiegroeten naar het thuisfront stuurt. Dat percentage ligt zelfs nog hoger onder de generatie die juist veel gebruik maakt van sms e.d. Ruim zeventig procent van de mensen tussen de 15 en 22 jaar stuurt een ansichtkaart naar huis. Slechts 33 procent stuurt een sms en maar 24 procent pleegt een telefoontje naar huis. Vooral vrouwen tussen de 23 en 34 jaar vinden het leuk om een vakantiekaartje te schrijven. In deze leeftijdgroep zendt bijna 90 procent een kaartje naar het thuisfront. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat we in ons land gemiddeld 60 kaarten per jaar ontvangen. Daarvan komen er 30 binnen rond Kerstmist en 5 van een vakantieadres. De overigen hebben te maken met gebeurtenissen zoals een verjaardag. Als jij weer kaarten verstuurt vergeet dan ook ODD niet. Jouw kaart wordt gepubliceerd en bereikt zo heel veel van je familie en vrienden.

Orwell Diaries Delft – Via de linkpagina van ODD kun je het dagboek van Samuel Pepys (spreek uit ‘pieps’) lezen. Pepys is een in 1633 geboren Engelsman die het later bracht tot secretaris van de admiraliteit. Hij schreef zijn dagboeken van 1660, het jaar waarin hij als klerk in dienst trad bij de marine, tot 1669. De dagboeken bieden een fascinerende combinatie van persoonlijke onthullingen en ooggetuigenverslagen van belangrijke gebeurtenissen als de pestepidemie in Londen en de Grote Brand van Londen. Het is niet alleen voor dagboekliefhebbers fascinerende lectuur. Op internet leest het als een weblog. Vanaf vandaag komt op internet weer een dagboek ter beschikking om dagelijks mee te lezen. Het zijn de dagboekaantekeningen uit 1938 van de beroemde auteur van Animal Farm en 1984 George Orwell. De schrijver overleed op 21 januari 1950 aan tuberculose. De dagboekaantekeningen van Orwell zijn minder gedateerd dan die van Samuel Pepys en nog steeds uitermate boeiend vanwege de tijd waarin hij zijn dagboeken optekende. Het dagboek begint vandaag zo: “ Caught a large snake in the herbaceous border beside the drive. About 2’ 6” long, grey colour, black markings on belly but none on back except, on the neck, a mark resembling an arrow head all down the back. Did not care to handle it too recklessly, so only picked it up by extreme tip of tail. Held thus it could nearly turn far enough to bite my hand, but not quite. Marx interested at first, but after smelling it was frightened & ran away. The people here normally kill all snakes. As usual, the tongue referred to as “fangs”.” Orwell wist toen hij het dagboek schreef natuurlijk nog niet dat de Tweede Wereldoorlog zou uitbreken, maar de spanning van die turbulente tijd is duidelijk voelbaar in zijn dagboeken. In het begin zijn het nog voornamelijk gedetailleerde observaties over bloemen, planten en dieren. Wel is al duidelijk dat hij zich altijd zeer bewust is geweest van zijn omgeving. Later maakt hij zich in de dagboekaantekeningen kwaad over het fascisme, het Stalinisme en de verwoestingen van de oorlog. Dan is hij al echt de polemische en gepassioneerde journalist zoals wij hem kennen. Pas na de Tweede Wereldoorlog zou hij met zijn boek Animal Farm wereldberoemd worden. Een weblog is een prima manier om een dagboek te lezen. Dergelijke boeken zijn logischerwijs vaak een aaneenschakeling van fragmentarische observaties. Een weblog zorgt er voor dat je die leest in de cadans van de schrijver.

Onrustige nachten Helmond – Een paar dagen geleden zag ik vanaf mijn bed 'iets bruins’ langs de onderrand van de kast rennen. Omdat ik mijn bril niet ophad, riep ik mijn hubbie en meldde dat 'iets groots en bruins' door de kamer rende. Bob wilde het weghalen, maar 'het' was al verdwenen onder de kast. Bob had het in een flits nog wel gezien: “Ik denk dat het een grote sprinkhaan is of zo... “ Ik besteedde er verder geen aandacht meer aan. Tot de volgende morgen! Toen ik de volgende ochtend wakker werd, voelde ik iets in mijn pyjamabroek kriebelen. Ik dacht natuurlijk niet meteen aan een beest o.i.d. en wriemelde even met mijn andere voet. Toen 'kraste' er iets lang mijn enkel. Ik voelde nog maar eens met mijn andere voet. Het leek wel of ik het korstje van mijn muggenbult had afgekrabd met mijn voet. Nog steeds zag ik geen probleem Opnieuw kriebelde het in mijn pyjamabroek. Nu hoger! Opnieuw voelde ik en bedacht me nu dat dit niet o.k. was. Ik wilde het ‘heel stoer’ nog ignoreren, maar het bleef wriemelen. Ik schoot nu overeind en voelde nu heel duidelijk iets kriebelen. “Whaaaaaaaaa!” Ik kneep de plek waar het friemelde in mijn broek fijn en voelde iets hards in mijn vingers knappen. “Whaaaaawhaaaawhaaaaaaaa en AU!” Ik vloog overeind en deed als een debiel mijn broek uit. Alle pijpen vouwde ik naar binnen en ook de bovenkant van d ebroek vouwde ik dicht. Áls er nog iets inzat dat lééfde, kon het er nu echt niet meer uit. Plots voelde ik een stekende pijn in mijn pink: een splinter. Die verwijderde ik in de badkamer met een pincet. Terug in de slaapkamer ging ik even op mijn bed zitten om bij te komen. Ik had nog steeds mijn bril niet op. Toen zag ik naast me op het gedeelte van hubbie iets liggen dat leek op een klein takje van een doornstruik. Ik pakte het op om het beter te bekijken, zag ik dat het een dikke poot was van het beest dat eerder onder de kast was verdwenen: een soort sprinkhaan. “ Whaaaaaaaaaaaaaa!!!” Als ik er nu weer aandenk dat dat beest op de een of andere manier in mijn pyjamabroek was gekropen, krijg ik opnieuw de kriebels. Voordat ik me die morgen aankleedde, heb ik eerst alle kleding flink uitgeklopt. Ik vermoed nu dat het een huiskrekel (Acheta domesticus) was. Toch heb ik sindsdien nog steeds onrustige nachten. Er kunnen er immers nog meer zijn!?! Een bijdrage van Saskia

Dieuwertje zes jaar Veldhoven – Afgelopen dinsdag werd Dieuwertje zes jaar. Haar verjaardag werd gisteren uitbundig gevierd met familie en vrienden. Al vroeg stonden de eerste gasten op de stoep en omdat het zulk heerlijk zomerweer was, speelde het hele feest zich in de tuin af. Corien & ik waren ook al vroeg naar Brabant vertrokken om de over de dag verspreidde festiviteiten mee te kunnen vieren. Boven aan het verlanglijstje van onze jarige job stond een echte Baby Born. Dieuwertje had nog maar een snipper van de verpakking verwijderd of ze herkende meteen al de pop die o.a. kan huilen, plassen, eten en drinken. Het bleek een goede keus voor een cadeau. Ook de andere gasten brachten leuke presentjes mee. Dieuwertje is nu tot begin oktober net zo oud als haar nicht Benthe. Die heeft sinds enige tijd zakgeld en daarvan zelf iets voor haar leeftijdgenootje gekocht. Een van de gezellige hoogtepunten van zo’n feestdag in de tuin, zijn de gezamenlijke maaltijden. ’s Avonds leek het net een reclamefilmpje voor een nieuwe pastasaus. Zo’n Italiaanse familie die in de tuin een overheerlijk pasta zit weg te smikkelen. Zelfs de allerkleinste disgenoot smulde van de heerlijke pasta.

Rondemiss is opvaller

Stiphout – Wat was er dit jaar mis met de Ronde van Stiphout? Een nieuw dopinggeval? De wielerwedstrijd heet niet voor niets Bavaria Profronde Stiphout. De doping wordt door een lokale dealer geleverd in flesjes en blikjes of zo van de tap. Maar is uitsluitend verkrijgbaar voor de mensen in het publiek. De renners moeten ook op dit gebied echt afzien. Daar was dus niets mis mee. Een kenner langs de wielerroute die me deze vraag stelde, wees me op iets anders. Hij doelde op de beide missen.



De beide rondemissen, de 21-jarige Isabelle en de 28-jarige Angela, zijn echte opvallers, want ze werken allebei bij het promotiebureau Opvallers uit Deurne. De eerste woont en studeert in Utrecht en de tweede woont en werkt in Eindhoven. Hoewel er niets valt aan te merken op de manier waarop beide jonge vrouwen op het wielerfestijn hun promotiewerk deden, hadden veel liefhebbers langs de route slechts oog voor een andere aantrekkelijke jonge vrouw in de reclamekaravaan.


Dat was Marlotte en zij woont in tegenstelling tot de rondemissen wel in Stiphout. Volgend jaar heeft de Bavaria Profronde Stiphout iets extra’s te vieren. Dan immers rijdt voor de dertigste keer de wielerkaravaan door ons dorp. Bij zo’n jubileumronde moet de rondemiss natuurlijk uit het dorp komen. Dit jaar reed Marlotte bij Pascal in de auto in de ronde mee. Ze deed promotiewerkzaamheden voor het taxibedrijf waarbij haar zwager Pascal werkzaam is. Volgend jaar zou het leuk zijn als zij een van de rondemissen is. Want zeg nu zelf Marlotte is toch ook een echte opvaller.

Een bijdrage van Ad

Tussen bloemen en Brahms Delft – Het begon allemaal met Christianne Stotijn. De beroemde Nederlandse mezzosopraan was afgelopen weekend in het Prinsenhof een van de topattracties van het Delft Chamber Music festival. Het prille begin van haar muzikale carrière vond plaats op de kleuterschool. Daar speelde de vijfjarige Christianne op haar kleine viooltje voor de andere kleuters, door haar moeder begeleid aan de piano. De juffrouw van die kleuterklas was Nella. Omdat Corien dit wist, was Nella op haar uitnodiging gistermiddag aanwezig bij het concert. Terwijl Nella genoot van de fluwelig stem van haar ex-leerlinge, zochten Martien en ik een andere besteding van de middag. We stonden zondagmiddag ergens in Delft langs een oever te genieten van de elfde editie van het Varend Corso. Omdat het weer niet zo stralend was als in voorgaande jaren was het nu eens geen dringen aan de waterkant. De lucht was bij tijd en wijle muisgrijs, maar het bleef wel droog. Terwijl elders in ons land leden van het kabinet deel namen aan een hele andere botenparade, vermaakten wij ons met Tarzan, het monster van Frankenstein en een tovenaar die sterk leek op Albus Perkamentus uit de Harry Potterfilms. Op elke boot werd weer iets anders uitgebeeld. Op de boten zwaaide iedereen naar de mensen aan de kant. Zelfs in de boot met mensen van de Eerst Hulpdienst zwaaiden ze alsof ze lid waren van het Koninklijk Huis. De speaker langs de waterkant legde ons uit welke planten, bloemen en fruit er was verwerkt in de decors van de boten. Er deden dit jaar voor het eerst ook wat kleinere boten mee. Door de speaker omschreven als aankomende talenten van het bloemrijke spektakelstuk. Alle boten, grote en kleine, konden rekenen op een luid applaus van de kijkers. Tot en met de laatste boot bleef het publiek enthousiast. Intussen had in de concertzaal van het Prinsenhof het applaus ook geklonken. Sopraan Stotijn, die werd geflankeerd door pianist Julius Drake, met wie ze net een cd met liederen van Tsjaikovski opnam, kreeg een langdurig en uitbundig applaus van de uitverkochte zaal. Na afloop van het concert sprak Nella even met Christianne. De gepassioneerde liedzangeres wist nog heel goed dat zij bij haar in de klas op haar viooltje speelde. Ze vond het erg leuk dat Nella naar Delft was gekomen om naar haar te luisteren. “Kom vanavond ook. Dan zing ik liederen van Grieg, Bridge en Röntgen”, zei de zangeres wervend. Nella was snel overgehaald. Gelukkig zag Corien kans nog drie kaartjes te voorschijn te toveren voor een al wel uitverkochte zaal. Want ’s avonds wilden Martien en ik natuurlijk ook van de partij zijn. De optredens van Christianne Stotijn in Delft van dit weekend waren wel te horen op Radio 4, in het Zomeravondconcert, maar er gaat natuurlijk niets boven het bijwonen van een concert. In het programmaboekje las ik in de pauze dat mezzosopraan Christianne Stotijn in april van dit jaar de Nederlandse Muziekprijs 2008 kreeg uitgereikt door het Ministerie van OCW. Tijdens het concert werd me steeds duidelijker dat zij de hoogste onderscheiding die door het ministerie aan een klassiek musicus kan worden uitgereikt dubbel en dwars verdiend. Het concert werd majestueus afgesloten door het Fauré kwartet met het Pianokwartet in c. kl. t. op. 60 van Brahms.

Een brug te ver Delft – Op reis door Saksen in (het voormalig oost-) Duitsland stuit je bij herhaling op de grens met het buurland Tsjechië. In de meeste gevallen merk je daar niets van en kom je pas na een paar kilometer tot de ontdekking dat je de grens bent gepasseerd. Zodra vlak over de grens een dorpje of stadje ligt, vormt een uitstapje naar Tsjechië voor toeristen direct een extra attractie. Je kunt er volgens de gids namelijk goedkoop inkopen. Sigaretten zijn veel goedkoper. Maar ook als je geen nicotinejunk bent, is er wel wat te halen. Veel spulletjes zijn daar goedkoper dan in Duitsland of Nederland. Toen de gids in onze bus vroeg of er iemand geïnteresseerd was in een uitstapje over de grens, staken alle dames bijna gelijktijdig hun hand op en even eens bijna gelijktijdig slaakten de heren in het gezelschap een diepe zucht. De dames kregen hun zin en het gezelschap wandelde de grens over. In het dorpje kwamen we direct over de grens een soort permanente markt tegen waar alleen die spullen werden verkocht die kennelijk erg goedkoop zijn. Tsjechen zagen we niet. Niet onder de klanten en ook niet onder de verkopers. Die laatste kwamen allemaal uit Taiwan e.o. Met verbazing keek ik naar de uitstallingen langs de kant van de weg. Veel sigaretten, frisdrank, T-shirts, schoenen. De dames konden hun hart ophalen. Niemand schafte echter een exhibitionistische tuinkabouter aan. Ik vraag me af of er veel van deze kleurrijke aanstootgevende gipsen dwergen worden verkocht. Sigaretten, schoenen of truien zijn een begrijpelijke keus, maar een tuinkabouter is een brug te ver. Laat staan een aanstootgevende kabouter. Er is sinds 1989 veel veranderd in dit deel van Europa.

Maai Mona Lisa Croydon - Kunstliefhebbers zijn tot veel instaat. Ze reizen soms duizenden kilometers om in een buitenlands museum een schilderij te kunnen bewonderen. Alleen al voor de kunst reizen erg veel mensen naar Italië. Ze nemen de zon en het heerlijke Italiaanse eten domweg op de koop toe. Je moet er immers iets voor over hebben. De 48-jarige Tania Ledger uit het Engelse Croydon is ook zo’n liefhebster van kunst, maar kennelijk wil zij er niet zo veel voor reizen. Er zijn mensen die minder excuus nodig hebben om naar Parijs te gaan. Tania blijft kennelijk graag thuis. Daarom vroeg ze Chris Naylor, een lokale artistieke hovenier, een afbeelding van de Mona Lisa te maken in haar gazon. Chris had twee dagen nodig om het 16de eeuwse werk van Leonardo Da Vinci dat in het Musée du Louvre in Parijs hangt, te kopiëren in grassprieten en –pollen. De echte Mona Lisa heeft inmiddels eeuwen doorstaan. De grasversie gaat niet meer dan een paar weken mee. Dan is de gemaaide mysterieuze glimlach voorgoed verdwenen. Tania kan natuurlijk – net de Nederlandse fotograaf Hans Aarsman – wel een foto van haar kunstzinnige gazon maken.

Soap rond Ronde van Stiphout Stiphout – Traditioneel vindt de dinsdag na de Tour de France de Ronde van Stiphout plaats. In AD Pro, de enige dagelijkse sportkrant van Nederland, las ik de dag na de ronde een artikel over de Spaanse Tourwinnaar Carlos Sastre. Daarin las ik dat er heel wat sterren uit de Ronde van Frankrijk naar het Brabantse wielerdorp waren gekomen. Mark Cavendish was er net als Andy Schleck. Ik had de avond tevoren van de verslaggever van de NOS gehoord dat Sastre de beide mannen net als in Frankrijk te snel was af. De wielerjournalist van het AD weet kennelijk helemaal niet wie er heeft gewonnen en besluit zijn artikel met: “In de massasprints toonde Cavendish zich de afgelopen weken onverslaanbaar, maar in het aanpassen aan een nieuwe rol als wielerheld werd hij gisteravond in Stiphout ruim geklopt door Carlos Sastre”. Waarom was de AD-journalist zo vaag? Gisteren hoorde ik van Saskia dat Andy Schleck de Profronde van Stiphout op zijn naam heeft geschreven. Sastre werd tweede en Cavendis kwam als derde binnen. Saskia stuurde me twee door Benthe gemaakte foto’s van de wedstrijd en vertelde me dat een kapotte touringcar uit de reclamekaravaan het parkoers in Stiphout blokkeerde. Het duurde nog al lang voordat de bus was weg getakeld. De profronde werd daarom ingekort, maar de finish viel toch nog dik na elf uur. Te laat voor de deadline van de NOS en het AD. De NOS maakte toch een gefilmd verslag en vermeldde daarin dat Carlos Sastre winnaar werd. Ook voor de verslaggever van het AD kwam de finish te laat en men liet in het midden wie er had gewonnen. Kennelijk nemen de wielerliefhebbers in Brabant de wedstrijd serieuzer dan de verslaggevers van de NOS en het AD. De criteriums aansluitend aan de Ronde van Frankrijk zijn inderdaad bijzondere wedstrijden. Veel mensen vinden het zelfs geen serieuze profwedstrijd. Er zijn immers alleen premies en geen prijzen. Het zijn galawedstrijden om de beroemde renners te tonen aan het wielervolk. Het gerucht gaat dat de uitslagen doorgestoken kaart zijn. De renners zouden de wedstrijden onderling verdelen. Zij weten dus van tevoren wie gaat winnen. Misschien kunnen ze in het vervolg de NOS en het AD dan even een tip geven.

Pauline zorgt voor zonnige boot Delft – Vandaag, morgen en overmorgen varen weer ruim zestig boten versierd met zeker 700 kilo groente en meer dan 120.000 bloemen door de gemeenten Westland, Midden-Delfland, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk, Den Haag en Delft. Het is de elfde keer dat de rijkelijk met bloemen, planten, groente en fruit versierde boten voorbij komen. Er varen bovendien ongeveer tien historische zeilende Westlanders en een authentiek stoomschip mee in deze editie van het Varend Corso. Het spectaculaire evenement trok vorig jaar ruim 240.000 kijkers naar de route door de steden en dorpen. Ook dit jaar verwacht de organisatie weer veel kijkers langs de waterkant. Elke boot wordt met speciale effecten zoals licht, geluid, figuranten en live-muziek omgetoverd tot een kleurrijk varend spektakelstuk. Bloemist Pauline van de gelijknamige bloemenzaak aan het Achterom was gisteren bijna de hele dag bezig om samen met een aantal vrijwilligers haar boot prachtig te versieren met zonnebloemen. In het corso-weekend krijgt iedere dag een extra regio-accent. Vandaag is dat de Rijnmonddag, op zaterdag de Westlanddag en op zondag de Delflanddag. In drie dagen tijd leggen de deelnemende boten ruim 70 kilometer af. Zaterdag wordt het evenement afgesloten met een corsofeest en een spetterend vuurwerk.