ODD TV Delft – De website YouTube, waarop iedereen gratis filmpjes kan plaatsen en bekijken, dateert pas van 2005. Toch is het al een machtig medium. Steeds meer politici nemen het fenomeen dan ook serieus en plaatsen video’s. Er schuilt ook een groot gevaar in voor politici en andere mensen die hun leven in het spotlicht doorbrengen. Iedereen kan nu immers een filmpje opnemen. Je loopt als BN’er grote kans om bij een toevallige ontmoeting met iemand uit het publiek met behulp van een mobiele telefoon of camera te worden vastgelegd. Als je een onhandige opmerking maakt of iets doms doet, wordt het zonder enige twijfel via YouTube wereldkundig gemaakt. Een bekend voorbeeld is de Amerikaanse oud-senator George Allen. Hij kon zijn politieke carrière verder vergeten toen op YouTube een filmpje verscheen waarin hij in een toespraak een racistische opmerking maakt tegen iemand uit het publiek. Met de komst van YouTube heeft niet alleen de reguliere media aandacht van het publiek. Omroepen of tv-zenders maken niet meer uit waar we naar kijken. Iedereen kan nu filmpjes maken en publiceren. Kranten maken nu ook tv. De Amsterdamse krant ‘Het Parool’ en het ‘Eindhovens Dagblad’ hebben een eigen YouTube kanaal. Politie Haaglanden heeft een eigen kanaal en gebruikt filmpjes op YouTube bij de opsporing. Populaire Tv-programma’s zoals ‘De wereld draait door’ hebben via de filmpjessite een extra publiek gekregen. Ook sportclubs kunnen zo een nieuw publiek aanboren, weet ook PSV. Het is dus niet zo gek dat ook ODD een eigen Tv-kanaal heeft gekregen op YouTube. Je kunt daar filmpjes bekijken (en van commentaar voorzien) die door de redactie van ODD zijn gemaakt. Je ziet voortaan in de balk aan de rechter zijde van ODD ook wanneer een nieuw filmpje is geplaatst.

Keeltjesstamppot Delft – Het is raapsteeltjestijd. Zo noemden we thuis de tijd waarin deze frisse lentegroente ruimschoots voorradig is. Mijn moeder kende overheerlijke recepten met deze groente. Bij Corien thuis was de groente bekend als keeltjes. Het zijn in feite niets anders dan jonge blaadjes van meiknolletjes, Chinese kool of knolraap. Nu weer volop in de winkel te vinden. Het is nog lang geen vergeten groente, want hij ligt ook in de schappen van de supermarkt. Ik ben er dol op en heb ik de loop der jaren een heerlijk en tevens makkelijk recept ontwikkeld dat ik graag even met jullie deel. Ik ga er vanuit dat jullie allemaal weten hoe je een luchtige aardappelpuree moet maken. Daar zal ik dus niet over uitweiden. Wij gebruiken met z’n tweeën 300 gram raapsteeltjes. Verder een zakje parranokaas (of anders belegen kaas) en een zakje magere uitgebakken spekjes. Mijn supermarkt heeft dit allemaal kant en klaar in de schappen liggen Snijd van de raapstelen de worteltjes met een stukje van de steeltjes af. Was ze royaal in koud water en laat ze heel goed uitlekken. Snijdt ze dan in kleine stukjes. Daarna goed droog maken, bijvoorbeeld in de slacentrifuge. Meng de raapsteeltjes met de kaasstukjes en de stukjes spek door de warme aardappelpuree. Je maakt het verder op smaak met nootmuskaat, zout en versgemalen peper. Simpel, maar erg lekker. Eet smakelijk.

Productiefilmpje Soestdijk – Op de site van Nellie zijn foto’s te bewonderen die zijn gemaakt tijdens ons tripje naar het voormalige Paleis Soestdijk. Het resultaat van een gezellige fotosessie in de zon achter het paleis. Op dat plekje achter het paleis heb je een mooi uitzicht op de fontein in de grote vijver van het park. Op verzoek van Pieter Jan ging Nellie in een bijzonder houding staan. Het lijkt op de foto zo net of de fontein in haar mond ontspringt. Dat lijkt een eenvoudig plaatje, maar er komt wel het een en andere bij kijken om een dergelijke opname te realiseren. Ik maakte een klein productiefilmpje hiervan. Dat kun je bekijken als je hier even op klikt.

Het geheim van de prins Soestdijk – De inhoud van de gesprekken tussen de koningin en de leden van de ministerraad is niet openbaar. In de tijd van koningin Juliana noemde men dit het ‘geheim van Soestdijk’. Nu kennen we het ‘geheim van het Noordeinde’. De vorstin spreekt met de premier en de overige ministers over de staatszaken. Ze wil niet alleen geïnformeerd worden, ze geeft de leden van de ministerraad ook advies. Soms een heel dringend advies. Tenminste dat is wat we denken, want het is geheim. Zaterdag bezochten we (dat zijn: Nellie & Pieter Jan, Annefien, Corien & ik) Paleis Soestdijk. Slenterend door de kamers van het paleis en over de paden van de fraaie tuin spraken we over de geheimen die het koningshuis omringen. Is er ook een ‘geheim van Huis ten Bosch’? We probeerden ons daar iets bij voor te stellen. Koningin Juliana en Prins Bernhard combineerden in Soestdijk een woon- en een werkpaleis. Het was met recht een ‘dienstwoning’. Onze huidige vorstin heeft zowel een werkpaleis en als een woonpaleis. Zij gaat na een werkdag naar huis en laat de werksituatie achter aan het Noordeinde. Het zou dan ook beter zijn om te spreken van ‘het geheim van de koningin’. Tijdens de wandeling door Paleis Soestdijk ontdekte ik dat ook prins Bernhard een geheim had. De ouderen onder ons herinneren zich de defilés op Soestdijk als de verjaardag van de vorstin werd gevierd. De koningin en de prins namen plaats op het bordes en schoolklassen, vrouwenverenigingen, schutterijen, studentenclubs en wat dies meer zij, liepen opgetogen langs het bordes. De mensen hadden bloemen bij zich, die door padvinders op de treden van het bordes werden gelegd. Later namen de prinsjes – tot vreugde van de mensen - die taak over. Intussen bleven de koningin en de prins gewoon doorzwaaien naar de voorbijlopende mensen. Dat is althans wat wij dachten. Maar nu denk ik dat prins Bernhard niet zwaaide, maar met zijn hand langs zijn oor het gebaar ‘lekker zeg’ maakte. Terwijl hij dat deed, tikte hij met zijn voet op het bordes. De prins heeft het naar zijn zin, dachten de voorbijtrekkende onderdanen. Dat klopte. Precies onder dit bordes bevond zich namelijk de wijnkelder van de prins. Wat bespreken de mensen van zijn staf in de hal van het paleis? Gaat het over de keus van de wijn? Dat weten wij niet. De wijnkelder onder het bordes is het geheim van de prins.

Verrassing Utrecht – Gisteren werd Floris door zijn vriendin Annemarie verrast met een surpriseparty. Zij had ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van haar vriend een feest georganiseerd in een sfeervol keldertje langs een van de grachten van de Domstad. Floris was in de veronderstelling dat hij naar een uitvoering van Acda & de Munnik zou ga. Toen hij door zijn vriendin het keldertje werd binnen geloodst, sprongen daar de lichten aan en riepen de verzamelden vrienden en familieleden met luide stem: VERRASSING! En dat was het dan ook volledig. Floris had geen moment vermoed dat hem een feestje zou wachten. Hij kreeg van de aanwezige een Wii, compleet met spellen en toebehoren. Vriendin Claudia had de aankoop van dit cadeau georganiseerd en verloste de aanwezige van de moeilijke vraag: wat zou hij willen hebben? Van zijn ouders kreeg hij bovendien kaartjes voor een theatershow van troubadours en cabaretiers Acda en de Munnik. Dus ook dat kwam goed. Annemarie had het samen met haar moeder gezorgd voor lekker hapjes en volop drankjes. Het werd een heel gezellig feest daar langs de Oudegracht in Utrecht. Niet alleen voor Floris & Annemarie was het een heel geslaagde avond. Ook de aanwezigen vermaakten zich uitstekend. Pieter Jan had een DVD speler meegenomen en Annemarie had voor een beamer gezorgd. We zagen dus heel wat filmpjes over, maar ook van Floris de revue passeren.

Het rommelt in de krantwereld Londen – De Nederlandse krantenlezers waarderen de gratis kranten nog steeds. De Metro heeft de grootste naambekendheid, maar de Spits en De Pers, doen het ook goed. De gratis krant Dag is al weer ter ziele. Het rommelt een beetje in de gratis krantenbusiness. Metro International geeft gratis kranten uit in 22 landen. In het eerste kwartaal van dit jaar liep het verlies van het krantenbedrijf op tot 15,3 miljoen euro. Vorig jaar ging Metro in dezelfde periode nog 6,4 miljoen euro in de min. De omzet daalde in het eerste kwartaal met 24 procent tot 55,6 miljoen euro. In Spanje werd in januari Metro zelfs gesloten. Metro mag zich met 20 miljoen lezers nog steeds de grootste krant ter wereld noemen. Het dagblad wordt in 150 steden in 20 landen uitgegeven. Ik vind Metro een wat magere krant. Van de gratis dagbladen gaat mijn voorkeur uit naar De Pers.

Spring is in the air Veldhoven - De voortuin van Saskia & Sander is onlangs gereconstrueerd. De tuin is nu een stuk efficiënter ingedeeld. Tengevolge hiervan zijn er wat stenen verdwenen. Die liggen nu nog op een stapeltje te wachten op een nieuwe bestemming. Zo’n stapeltje stenen levert meteen nieuwe speelmogelijkheden op. Dat ontdekten Emma en haar vriendinnetje Zoë ook. Ze klommen onlangs, na het maken van groepsfoto’s, op de stapel en vroegen om een actiefoto. Dat kon ik natuurlijk niet weerstaan. Van de lente wordt iedereen springerig.

Paasboodschap na week weg Delft – De paasboodschap op de muur van de Prinses Irenetunnel heeft slechts één week overleefd. Dat hadden de graffitikunstenaars Arend Maatkamp en Matthijs Reis niet verwacht. Nadat het kunstwerk met een boodschap klaar was, zei Rotterdammer Maatkamp nog vol vertrouwen te zijn over de levensduur van het werk. Ze waren niet bang dat de reusachtige muurschildering van Christus snel zou worden overgeschilderd door andere spuiters. Tegenover een journalist zei hij: “Doordat wij uit het illegale graffitiwereldje komen, kennen we de meeste spuiters uit Delft en Den Haag. En die vinden ons leuk.” Toch heeft zijn meer dan levensgrote Jezus het niet gered. Samen met Hagenaar Reis schilderde hij in opdracht van de Delftse kerk Levend Water Jezus aan het kruis. “Hij stierf voor jou?” hadden de beide mannen eronder gespoten. De beschildering bleef een week ongeschonden. Nu komt nog net het hoofd en de armen van Christus boven een nieuwe tekst uit. De kunstenaars kregen van de kerk de kosten van het enorme schilderwerk, zo’n 100 euro, vergoed. Ze staan zelf ook achter de boodschap en maken dit soort werk in het hele land. Maar Maat en Reis beschilderen ook de kinderkamer als je dat wilt. Ze moeten tenslotte ook een boterham verdienen.

Koetsiertje verdwijnt definitief Delft - Ten behoeve van de vervanging van het spoorwegviaduct door een 2,3 km lange spoortunnel zullen heel wat woningen en bedrijfspanden verdwijnen in het gebied rondom het Delftse station. Een van die panden is dit gebouw op de hoek van de Van Leeuwenhoeksingel en de Houttuinen. Tot 1976 stond het pand bekend onder de naam: Café Guldewater. In dat jaar kreeg het café een nieuwe naam: ’t Koetsiertje. Het was onder deze naam dat de Delftse uitspanning criminele geschiedenis schreef. Op de dinsdagavond na Pasen, 5 april 1983, schoot de toen 27-jarige Cevdet Yilmaz zes bezoekers in het café dood. Vier anderen - onder wie de kastelein - raakten gewond, maar overleefden het bloedige misdrijf. Drie van de vijf doden behoorden tot één familie. In de dagen die volgden was heel Nederland in de ban van de gruwelijke moordpartij in het café. De gemeentepolitie van Delft begon aan een zaak die tot dan toe uniek was in de criminele geschiedenis van ons land. Nooit eerder kwamen zoveel onschuldige slachtoffers om bij een ruzie in een café. De recherche van de politie in Delft kon de dader al snel aanhouden. Hij bleek van Turkse komaf. De Turkse gemeenschap nam onmiddellijk duidelijk afstand van deze moorden. Toch voedde het de sluimerende vreemdelingenhaat stevig. Als in 2020 het project Spoorzone zal zijn voltooid, zal niets meer herinneren aan de plek waar ooit een zesvoudige moord plaats vond. Alleen in de herinnering van de nabestaanden zullen de gebeurtenissen van de dag na Pasen 1983 nooit meer verdwijnen, naar ik vrees.

Tourdion geeft zomerconcert Eindhoven – Op zondag 7 juni a.s. geeft het kamerkoor Tourdion, waar Saskia ook bij zingt, o.l.v. Monique Joosten een zomerconcert met werk van o.a. Sweelinck, Gabrieli, Schütz en Bruckner. Het trombone kwartet Apollo verleent medewerking aan dit concert. Het concert vindt plaats in de Antonius van Padua kerk aan de Fazantlaan in Eindhoven en begint ’s middags om halfvier. Het kamerkoor bestaat uit ongeveer twintig enthousiaste zangers en zangeressen. "Tourdion", de naam van het koor, komt van een oud Frans lied dat lang tot het repertoire behoorde. Het repertoire van Tourdion is inmiddels heel gevarieerd. Het wisselt van barok, klassiek, religieus, tot modern en soms zelfs heel modern. Tijdens het zomerconcert kunnen jullie er zelf kennis mee maken. Saskia verzekert me dat het heel mooi wordt. Als je in de gelegenheid bent, moet zeker gaan luisteren.

Tevreden met resultaat Veldhoven – Voor het bureaublad van mijn telefoon wilde ik een nieuwe groepsfoto hebben van de kleinkinderen. Op de vorige was Abel zeven maanden en nu is het al een hele vent van twee. Er was dus dringend een nieuw groepsportret nodig. Groepsfoto’s maken is niet eenvoudig dat weet iedere fotograaf. De kinderen moeten het leuk vinden om op de foto te gaan. Als er eentje geen zin heeft, vergeet het dan maar. Ik heb inmiddels heel wat ervaring met groepsfoto’s. Voor de jaarlijkse foto voor de kerstkaart gaat de groep ook altijd op de foto. Nu de kleinkinderen wat ouder worden gaat dat steeds beter. Ze zijn nu op een leeftijd dat je kunt uitleggen waar het voor is. Dat geldt natuurlijk nog lang niet voor de kleinsten. Het beste is om het ontspannen en vrolijk te houden. Gewoon door blijven knippen, is mijn advies. Op het verjaardagsfeest van afgelopen zondag maakte ik deze groepsfoto op het eind van de middag. Meestal niet het beste moment, maar nu was dat heel anders. Ik had met de kinderen afgesproken dat we een piramide zouden maken. De oudste achter aan, de jongste voorop. Dat vonden ze allemaal een leuk idee en dus was het maken van de foto eigenlijk een fluitje van een cent. Zelfs de foto van Karsten en Abel bleek geen probleem. Eerder die middag had ik al een poging gewaagd om ze samen te portretteren met de shirtjes die Corien & ik voor de kereltjes hadden meegebracht uit Engeland. Toen lukte het niet, maar aan het eind van de middag gingen ze als echte modellen op de foto. Ik ben wel tevreden met het resultaat. Wat vinden jullie?

Dottie’s eieren Veldhoven – Afgelopen zondag was het de officiële geboortedag van Nienke. Maar niet alleen die werd gevierd. Ook kleinzoon Abel vierde zijn tweede verjaardag te midden van familie en vrienden. Op die leeftijd dringt het concept ‘verjaardagsfeest’ waarschijnlijk nog niet zo tot je door. Maar limonade en allerlei lekkere hapjes zijn voor een kind altijd welkom. Je kunt bovendien kiezen uit de complete verzameling klimknieën van je oma’s en opa’s. En als klap op de vuurpijl besteden al die volwassenen niet alleen ruim aandacht aan je, ze brengen ook nog cadeaus mee. Diana en haar dochtertje Féline waren ook van de partij. Voor Abel hadden ze een vrolijk cadeau meegebracht. Het was een boekje over dieren die in de lente worden geboren, bleek later. De titel ‘Dottie’s eieren’ bracht mij even in verwarring. “Breek de dag, tik een eitje”, riep ik meteen vrolijk. Maar daar bleek het boekje niet over te gaan. Mijn kleinzoons nestelden zich op mijn schoot en hoorden van mij hoe het Dottie verging die voor het eerst eieren heeft gelegd. Diana had de trotse kip Dottie bovendien in elkaar gezet en aan het boekje toegevoegd. Abel en Karsten waren benieuwd wat er nu echt in stond. Ik las daarom voor over kip Dottie. Ze is heel trots op de eieren die ze voor het eerst heeft gelegd. Ze wil ze aan iedereen laten zien, maar niemand heeft daar tijd voor, omdat alle andere dieren voor hun kleintjes moeten zorgen. Dottie is ineens niet meer zo blij en raakt in paniek als haar eieren breken wanneer ze er op gaat zitten. Maar er wacht haar een grote verrassing……

Nienke negen jaar Veldhoven – Het was gisteren feest in Veldhoven. Kleindochter Nienke werd negen jaar en dat werd natuurlijk gevierd. Maar er was nog meer te vieren. Ook de tweede verjaardag van Abel werd gevierd en ook de verjaardagen van Sander en Saskia waren er dit jaar bij ingeschoten en dus werden die gisteren ook nog even gevierd. Het was een echte gezinsverjaardag. Eigenlijk vierden alleen Dieuwertje en Emma hun verjaardag niet. De verjaardagstaart was echter alleen voor Nienke. Er prijkten negen kaarsen op de taart. Na het toezingen, blies Nienke onder het toeziend oog van de aanwezigen de kaarsjes in één keer uit. Enkele verjaardagsgasten keken zelfs van zeer dichtbij toe hoe Nienke dat deed. Daarna was het tijd voor de cadeaus. Op haar verlanglijstje stond o.a een baby born boy. Met de komst van deze pop hebben nu alle meisjes in het gezin een dergelijke pop. In de loop van de dag kwamen familieleden en vrienden en vriendinnen binnen vallen. Het cadeaufestijn was dus nog lang niet afgelopen. Dankzij het prachtige lenteweer kon het feest zich voor een groot deel in de achtertuin afspelen.

Koffienieuws Delft – Waar ben je in het buitenland verzekerd van een lekkere kop koffie? Een kop koffie die waar je ook bent altijd hetzelfde smaakt. De reizigers onder ons weten het: Starbucks. In ons eigen land kun je - sinds juni vorig jaar - alleen maar een kopje Starbucks koffie drinken op luchthaven Schiphol. Maar dat telt eigenlijk niet mee, want dat is al weer de eerste stap op weg naar het buitenland. Dat is toch meer iets voor reizigers, maar er gloort hoop aan de horizon voor de koffieliefhebbers onder ons. Deze zomer komen er Starbucks zaken op Amsterdam CS en Utrecht CS en later wellicht ook op het station van Leiden en het nieuwe Centraal Station van Rotterdam. Daarmee blijft het overigens in ons land toch koffie voor reizigers. Dat is elders in de wereld anders. Niet alleen heeft men in het buitenland vestigingen in de centra van de steden, maar ook in allerlei winkels, zoals boekhandels en supermarkten. Dat bevalt mij uitstekend. In een boekwinkel blijf je vaak ongemerkt lang hangen. Dan is een heerlijk kopje koffie wel een traktatie. Ik heb begrepen dat de Amerikaanse koffiereus nog zoekt naar barista’s die koffievarianten als de Frappuccino (koude koffieshake) en espresso kunnen maken en onder meer blueberry muffins en chocolate chip cookies verkopen.

Red de postbode Guildford - De postbodes zijn veel in het nieuws de laatste tijd. De Europese postmarkt moet geliberaliseerd worden. Dat blijkt niet gemakkelijk. We hebben in ons land drie soorten brievenbestellers: het voormalige staatsbedrijf TNT Post, Sandd en Selekt Mail, het dochterbedrijf van Deutsche Post. De laatste twee zijn goedkoper omdat ze hun bezorgers stukloon of als freelancer betalen. Om te concurreren moet TNT nu iets doen om de loonkosten omlaag te brengen. TNT Post is ook actief in Duitsland en betaalt daar weer minder dan de Deutsche Post hier doet. Het is een ingewikkelde markt. Ook in Engeland zijn de brievenbestellers doodsbenauwd dat ze salaris moeten inleveren. TNT Post doet daar pogingen om de Royal Mail over te nemen. Al deze gedachten kwamen boven drijven toen Corien me op de markt in Guildford wees op een krat met ‘postbodebenen’. Kennelijk hebben de postbodes in Engeland ook een probleem met honden. De viervoeters nemen kennelijk graag een hap uit een been van een brievenbesteller. Om die honger te stillen zonder een postbode op te offeren, biedt een marktkoopman in Guildford 'postbodebenen' aan.

Lentebloeier heet Kievitsbloem Stiphout – Onder het stukje van Nella over haar favoriete lentebloem schreef Saskia een reactie: “Welke bloem mag dit zijn? Die wil ik ook!! Wat een mooitje zeg!” Niemand reageerde op vraag en dus ging Saskia zelf op het internet op zoek naar de naam van de bloem. Gisteren mailde ze dat ze de bloem op internet had gevonden. Toevallig had ik in Winchester bij de hal waar de ronde tafel van King Arthur hangt een foto gemaakt in de middeleeuwse tuin daarbij. Ook daarin stonden deze bloemen. Het zijn dus al oude rassen. Saskia ontdekte de naam van deze lentebloeier: de kievitsbloem (Fritillaria meleagris). Ongeveer tachtig procent van de wilde Nederlandse kievitsbloemen groeit langs de oevers van de IJssel en het Zwarte Water in Zwolle. Oorspronkelijk kwam de kievitsbloem vooral voor in gebieden met klei-op-veen en dan nog het meest in de gebieden die 's winters onder water stonden. Tegenwoordig is de plant in het wild op veel plaatsen uitgestorven. Vanwege de mooie bloemen werd de bloem vaak uitgespit en in de tuin gezet. Maar hij is nu gewoon te koop in een tuincentrum. Ze lenen zich voor halfschaduwsituaties en plaatsen waarin vooral in de morgen zon is. Eenmaal geplant heb je er geen omkijken meer naar. De planten 'verwilderen' gemakkelijk.

Blauwer en blauwer Delft – De leegstaande panden aan de Van Leeuwenhoeksingel worden steeds blauwer. De Delftsblauwe beschildering van de huizen bij het Delftse station gaat gestaag door. Reizigers op weg naar de trein en bus zien steeds meer huizen de beroemde Delftse kleur aannemen. Elke dag groeit het kunstwerk. Het idee van de 33-jarige van oorsprong Rotterdamse architecte Lotti Hesper om de entree naar de stad en het stationsgebied een prettige en kunstzinnige uitstraling te geven wordt steeds zichtbaarder. Schrijver Jan van der Mast schilderde samen met zijn vrouw verdeeld over zes daklijsten van de blauwe panden een gedicht. Het kunstwerk is overigens nog steeds niet af. Ook gisteren zag ik de schilders weer druk aan het werk.

The Oxford-Cambridge Goat Race Londen - Als je het in Engeland hebt over ‘the boat race’ weet iedereen meteen wat je bedoeld. Je hebt het niet zomaar over een wedstrijd met boten. Je hebt het dan over de University Boat Race of zoals het ook wordt genoemd: The Oxford and Cambridge Boat Race. Elk voorjaar roeien de Oxford University Boat Club en de Cambridge University Boat Club tegen elkaar op een bochtige parcours op de Theems in Londen. Er verzamelen zich dan naar schatting een kwart miljoen mensen op de oevers van de Theems om naar de race te kijken. Via de tv in Groot-Brittannië kijken nog eens zo’n zeven tot negen miljoen mensen naar de snel roeiende studenten in boten. Buiten het Verenigd Koninkrijk kijken er via de tv ongeveer twintig miljoen mensen naar de boat race. Wij hebben de race – die dit jaar door Oxford is gewonnen - niet live gezien want die werd dit jaar geroeid op 29 maart. Wij zullen het met de The Oxford-Cambridge Goat Race moeten doen. Geen studenten en geen gespatter en gespetter, geen champagne en ook geen tv-verslag. Maar natuurlijk wel een bookie die graag je weddenschappen in ontvangst nam. En na afloop een drankje in de pub.

“….en hij sprak goed” Guildford – De cottage waar wij vorige week verbleven, staat in het kleine dorpje Wormley vlak bij de plaats Guildford in Surrey. Het stadje is om een aantal redenen bekend. Jullie herinneren je vast nog wel geschiedenis rond de ‘Guildford Four’. Op 5 oktober 1974 pleegde de IRA bomaanslagen op twee pubs in het stadje. Men wilde soldaten treffen, maar doodde vijf burgers. De vier mensen die als verdachten hiervoor werden gearresteerd, zaten vijftien jaar onschuldig in de gevangenis. Guildford is ook bekend vanwege de kathedraal. Het is de moederkerk van het bisdom Guildford en naar men zegt de enige Anglicaanse kathedraal die nieuw werd gebouwd na de reformatie. De bouw van de kathedraal begon in 1936. Tussen 1939 en 1952 lagen de bouwwerkzaamheden stil ten gevolge van de Tweede Wereld Oorlog en de latere financiële gevolgen daarvan. De bouw kwam ook daarna door gebrek aan geld maar aarzelend op gang. De kathedraal werd pas op 17 mei 1961 ingewijd. Corien & ik waren hier al eerder, met groepen bezoekers uit Delft tijdens de jaren van de uitwisseling. Op Goede Vrijdag wandelden we nu weer door de kerk. Door de lichte pilaren van Somerset limestone en de witte marmeren vloer van de kerk lijkt het geheel te worden gevuld met licht. Een moderne gebouw waarin toch gebruik is gemaakt van traditionele ornamenten. Een mooi voorbeeld daarvan is de engel boven op de toren. Die is niet alleen een religieus symbool, maar ook een gsm-mast voor T-Mobile. De kerk staat kennelijk open voor commerciële invloeden. Dat merkte ik ook bij de gebrandschilderde ramen. Ik bekeek ze en zag bij het bovenste linker raam een verwijzing naar Markus 7:35. Die tekst zegt in zijn geheel: “En terstond werden zijn oren geopend en de band van zijn tong werd los en hij sprak goed.” Het laatste stukje van die tekst staat in het Engels onder de schildering. Ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ik zag dat dit raam was aangeboden door ‘Speech and Language Therapists’. De Anglicaanse kerk staat open voor vernieuwing, dat is duidelijk.

Chocolade hoort bij Pasen Kingston upon Thames – Chocolade en Pasen horen bij elkaar. Chocolatiers waar ook ter wereld hebben dan ook drukke dagen achter de rug, want met Pasen geven de mensen elkaar graag iets van chocolade. De winkels lagen vol met chocolade eieren in alle soorten en maten en holle chocolade figuren al dan niet met vulling. Benthe belde op Eerste Paasdag ’s morgen op en vertelde enthousiast over de chocolade paashaas gevuld met smarties die ze had gekregen en de paaseitjes die ze in de tuin hadden gevonden. Ook het verven van eieren vindt ze erg leuk, vertelde Benthe. Onze kleindochter had ’s morgens bij haar ontbijt een paars ei gegeten. Ook in het Bentalls Shopping Centre in Kingston upon Thames was het Pasen. Er stonden chocolade fonteinen waar een aardbei, een stukje ananas of een marshmallow voor het winkelend publiek werd voorzien van een heerlijk laagje chocolade. We lieten het ons heerlijk smaken. Op het filmpje zie je Corien op de achtergrond heerlijk smikkelen van haar chocolade versnapering.

De Delftse Paasjubel Delft – Dat Pasen nog steeds een christelijke feestdag is en niet alleen een feest aan het begin van de lente en een excuus om veel (chocolade)eieren te eten, zagen we op Eerste Paasdag. We fietsten naar de stad en werden op twee manieren geconfronteerd met het Paasfeest. In de Prinses Irenetunnel hadden graffitikunstenaar een afbeelding gemaakt van Christus aan het kruis. Volgens het onderschrift werk van ggcrew. Ook op de Markt was het Pasen. Een aantal kerken had een Paasjubel georganiseerd op het centrale plein van de Prinsenstad. Delftenaren en toeristen zongen op het mooiste plein van Nederland samen liederen die iets met het Paasfeest te maken hadden. Er werden ook narcissen en programmaboekjes uitgedeeld met daarin een uitleg zowel in het Nederlands als het Engels over de betekenis van Pasen.

Ontmoeting der Oldtimers Portsmouth – De meeste bezoekers van Portmouth komen naar het schiereiland waarop de stad ligt voor oude glorie. Wij kwamen voor oude vriendschappen. De stad was ooit een belangrijke en bruisende marinestad. Nu is dat alles voorbij. Het enige dat hier nog bruist is de maritieme geschiedenis van Engeland. Als bewijs daarvan liggen hier enkele historische schepen. De Mary Rose, het vlaggeschip van Hendrik VIII, dat in 1545 al tijdens zijn eerste reis kapseisde, is hier te bewonderen. Het kwam pas in 1982 weer boven water. Veel meer dan de scheepsromp is overigens niet te bezichtigen. We sloegen het nu over, want we bezochten het schip al in 1983. Verder ligt hier ook HMS Victory, het Engelse vlaggeschip waarop admiraal Nelson sneuvelde. Ook dat bezochten we al eens, maar we hebben de oude glorie ook nu weer aanschouwd. Ook het 19de eeuwse pantserschip HMS Warrior is hier te vinden. Het ligt bij het Royal Navy Museum. Dat net als het D-Day Museum gewijd is aan de militaire geschiedenis. Ik merkte het al in het begin op, naar Portmouth reis je voor oude glorie. Men houdt het graag in stand. De man die ons begroette bij het betreden van het haventerrein leek zo te zijn weggestapt uit een van de boeken van Charles Dickens. Ook de schrijver behoort tot de oude glorie van Portsmouth. De beroemde auteur werd in 1812 hier geboren. Hij is niet de enige schrijver die verbonden is met de stad. Arthur Conan Doyle werkte hier acht jaar als arts. Hij schreef hier ‘A Study in Scarlet’, zijn eerste Sherlock Holmes roman. Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat Portsmouth een stad is voor oldtimers.

Lentegevoel met Pasen Hazerswoude-Rd - Ik heb van de week onze postzegel (minituin) geschoond en trof mijn favoriete lentebloem eindelijk, bloeiend aan. Mijn lentegevoel! Ook is er een kauwtje driftig bezig met het bouwen van een nest. Ja, de lente is echt begonnen. Hopelijk komen er ook wat warmere paasdagen, vorig jaar hadden we hagelbuien! Een bijdrage van Nella

Challenging the Past Londen – Pablo Picasso is zonder twijfel de grootste vernieuwer van de schilderkunst in de twintigste eeuw. Hij was bovendien zeer geïnteresseerd in de kunstgeschiedenis. Hij bestudeerde de schilderijen van Rembrandt, Velásquez, Ingres, Van Gogh, Manet en Cézanne en vele andere kunstschilders. The National Gallery in Londen besteedt in de tentoonstelling ‘Picasso Challenging the Past’ nog tot juni dit jaar met meer dan 60 schilderijen van de meester aandacht aan deze obsessie. Gedurende zijn lange carrière produceerde Picasso duizenden ongekend inventieve schilderen en beelden. Op de tentoonstelling zagen Corien & ik dat Europese tradities in de schilderkunst bij hem veel weerklank vonden. Hij werd er niet alleen door geïnspireerd, hij gebruikte de schilderijen van andere grote kunstenaars als energiebron voor zijn innovatie kunst. De tentoonstelling laat zien dat Picasso de traditionele thema’s zoals ‘het zelfportret’, ‘het vrouwelijk naakt’ en ‘het stilleven’ zijn hele leven trouw is gebleven. In afzonderlijk zalen gewijd aan deze thema’s wordt dat heel mooi getoond. De laatste zaal bleek helemaal gewijd aan de jaren vijftig en zestig toen Picasso zijn eigen variaties schilderde van belangrijke schilderstukken van o.a. Velásquez, Delacroix en Manet Corien kijkt hier naar een van zijn impressies van “Dejeuner sur l’ Herbe” van Eduard Manet. Manet speelde een cruciale rol in de geboorte van de avant-garde kunst. Zijn schilderij van de ‘lunch op het gras’ was voor Picasso aanleiding om een serie radicale impressies te maken. Op de tentoonstelling hangen er drie. Picasso legt nog meer de nadruk op het naakt. Niet alleen van de vrouw, maar in zijn versies ook van de mannen. Ik vond deze serie erg indrukwekkend. Hij maakte er ook een driedimensionale versie in beton van. Daarvoor moet je naar het museum voor moderne kunst in Stockholm. Gelukkig houden wij van reizen.

“Because we’re generous” Londen – De ‘Evening Standard’ is een avondkrant die zichzelf aanprijst als ‘London’s Quality Newspaper’. Je kunt hem overal op straat kopen. In de stations en op de straathoeken staan de krantenverkopers met hun standje. De krant kost 50 pence. Corien & ik hebben er dinsdag allebei een gekocht. De krant wordt – vooral door forenzen in de trein naar huis – veel gelezen. De koppen op de front van de krant hebben meestal de grote van chocoladeletters. Dat was ook dinsdag het geval. Van verre kon je al lezen “Thousands in siege of Westminster Bridge”. Daaronder een foto over de hele breedte van de krant van politiemensen op linie op de Westminsterbrug waar ongeveer 3500 Tamils demonstreerden tegen het regiem in hun thuisland. Er stond deze dinsdag constant een rij krantenkopers voor de kiosk om de ‘Evening Standard’ aan te schaffen. “Doet u mij er maar drie”, hoorde ik iemand zeggen. Een volgende wilde zelfs zeven kranten hebben. Dat had allemaal niets te maken met het opgeklopte bericht over de Tamils. Aan demonstraties zijn ze in Londen wel gewend. De krant verkocht zo goed omdat bij iedere krant een groot paasei cadeau werd gedaan. Waarom dat was werd niet duidelijk. Ook de verkoper wist het niet. “Because we’re generous” was zijn antwoord op de vraag van Corien naar het waarom. Wij kochten deze dag daarom allebei een krant.

Jan maait weer Steenbergen - Corrie stuurde ons een foto om te laten zien hoe het herstel van Jan er voor staat. Haar man doet zijn best om zo snel mogelijk zijn dagelijkse bezigheden weer op te pakken. “Ook al loop je met één kruk het gras kan al gemaaid worden”, schrijft Corrie bij de foto.

Winkelen is wachten Kingston-upon-Thames – Vrouwen winkelen en mannen wachten. Deze foto maakte ik deze week in Kingston-upon-Thames voor de hoofdingang van de modezaak Primark. Het laat heel goed zien waarom mannen een hekel hebben aan winkelen. Terwijl hun vrouwen, vriendinnen of moeders winkelen, wachten de mannen voor de deur op hun terugkomst. Het is een situatie die je niet alleen in Engeland aantreft voor een kleding winkel. Dit is een universeel beeld. Je ziet het in Praag, Helmond, Delft, Parijs, Londen en Amsterdam. Het betekent niet dat mannen niet winkelen. Ook mannen hebben kleding nodig. Dat is dan ook precies het verschil. Mannen gaan naar een winkel omdat ze iets nodig hebben. Vrouwen gaan naar een kledingwinkel omdat ze anders niet weten dat ze nog iets nodig hebben. Ik kocht die middag een poloshirt en twee T-shirts. De aankoop, inclusief het uitkiezen van de kleur en het afrekenen, duurde 15 minuten. Dat is lang, maar er was dan ook een flinke rij voor de kassa. Daarna bezocht ik de bibliotheek en dronk op een terras van een café aan de Thames een heerlijke pint real ale. Corien deed intussen ook wat ze leuk vindt: winkelen. We hadden allebei een leuke middag.

Tulpen voor Jane Austen Winchester - De Engelse schrijfster Jane Austen overleed op 18 juli 1817 in Winchester en is aldaar begraven in de kathedraal. De zieke Austen was naar deze plaats gekomen om zich onder behandeling te stellen van een toen heel beroemde arts. Aanvankelijk leek het er op dat ze herstelde, maar dat bleek tijdelijk en ze overleed. Toen Corien & ik onlangs in de kathedraal waren, bezochten we ook even haar laatste rustplaats. Er is een grote steen in de vloer van de kathedraal en een glimmende koperen plaat daarbij in de muur. Er lag een verse bos gele tulpen op haar graf. Ik vind het heel opmerkelijk dat een romanschrijfster bijna tweehonderd jaar na haar dood nog steeds bloemen op haar graf krijgt. Zij moet wel heel bijzonder zijn. Ook tijdens haar leven was Jane Austen – na een moeizame start – zeker succesvol met haar oeuvre. Toch weigerde de bibliotheek van de universiteit van Cambridge – de plaats waar alles wat in Engeland wordt gepubliceerd volgens de wet moet worden bewaard – haar werk omdat het niet belangrijk was. Austen woonde de laatste jaren van haar leven in een cottage in Chawton. Dit huisje behoorde bij het landgoed van haar rijke neef Edward. Dit huisje is geopend voor het publiek. Corien & ik bezochten het enkele jaren geleden. In de negentiende eeuw raakte het werk van Austen in de vergeethoek, maar in de tweede helft van de twintigste eeuw kwam de belangstelling weer terug en werd de cottage een museum. De films en recente televisiebewerkingen blijken een groot commercieel succes. De bos gele tulpen bewijst dat haar ironisch getinte schrijfstijl nog steeds aanspreekt.

Feit of fictie Winchester – Heeft koning Arthur nu echt bestaan of berusten de verhalen over hem niet op feiten, maar op verzinsels. In the Great Hall in Winchester hangt aan een van de muren de legendarisch round table. Hoe komt dat tafelblad daar aan de muur en is het echt van koning Arthur geweest. De hal dateert niet uit de tijd van koning Arthur. De hal is het enige dat is overgebleven van het slot dat Willem de Veroveraar liet bouwen. Het werd in 1296 vergroot door Hendrik III. De hal maakte, met de zuilen van Purbeck marmer, wel indruk op Corien & mij. Het is een van de grootste en mooiste middeleeuwse ruimten van Engeland. Hier werd in vroeger tijden de zittingen van het parlement gehouden en is ook het proces tegen Sir Walter Raleigh gevoerd. Maar terug naar het verhaal over koning Arthur. Volgens een medewerker van de gemeente Winchester die in de hal dienst deed, berust de figuur van Koning Arthur tot op zekere hoogte wel op feiten. Arthur was waarschijnlijk een Romeins-Engelse hoofdman die het Engelse verzet tegen de Saksische invasie in de zesde eeuw aanvoerde. Iedereen kent natuurlijk het verhaal over de manier waarop hij koning werd; hij trok het zwaard Excalibur uit een rots. De ronde tafel die nu tegen een wand hangt, komt zeker niet uit zijn tijd. De tafel uit 1340. Hij is gemaakt voor Edward III. De beschildering van het tafelblad werd gemaakt in opdracht van Hendrik VIII ter opluistering van een staatsbanket ter ere van Keizer Karel V. Maar feiten of fictie, het blijft een mooi verhaal.

Piraat blaast ballon Wormley – Het was zaterdag prachtige weer om te reizen. Het begon wat mistig in Delft, maar eindigde met een heerlijk warm lentezonnetje in Groot-Brittannië. We zaten bij toeval aan boord van de ferry op hetzelfde plekje waar we vorig jaar zaten met het gezin van Saskia & Bob. Het gezin dat er nu zat, werd vermaakt door een piraat. De zeerover blies ballonen tot konijnen en hondjes. Terwijl ik op mijn Ipod naar film zat te kijken, fotografeerde Corien de voorstelling. Zo’n voorstelling hebben Benthe, Sietske en Karsten vorig jaar gemist. Op onze trip met hen waren er geen animators. Misschien hebben Nienke, Dieuwertje, Emma en Abel in augustus wel geluk en zijn er ook dan animators voor de kinderen.

Onderbreking in Surrey Wormley – Gisteren zijn Corien & ik neergestreken in het dorpje Wormley vlak bij Godalming in Engeland. In een week tijd zullen we aantal bezoeken afleggen en wat tentoonstellingen bekijken. Wormley is een klein dorp in Surrey. Er is een kerk, een pub en een postkantoor waarin ook de enige winkel van het dorp is te vinden. Het bestaat uit wat verspreid liggende huizen. Toch is er ook een treinstation, het Witley Station. Aan dit station dankt het dorp haar ontstaan. Er was in de negentiende eeuw een onderbreking nodig op de belangrijke spoorlijn tussen Londen WaterLoo en Portsmouth. Wormley betekent in het oud Angelsaksische Engels 'onderbreking'. Of dat iets met het treinstation te maken heeft, weet ik niet. Maar het voor ons handig om naar Londen te reizen voor onze afspraken. Terwijl we op de trein wachtten, maakte ik dit en dit filmpje.