Waar gaan we stappen
Delft – In de voetstappen van je vrienden langs de kroegen gaan. Dat is wat de bedenkers van Waar gaan we stappen voor ogen stond.
“Schat, waar ga je zo laat op de avond nog naar toe?” , vraagt de jonge echtgenote.
“Ik ga even bij m’n vrienden van het internet langs” klinkt dan beter dan de simpele mededeling dat je weer naar je maten in de kroeg gaat. Het mooie is bovendien dat je ook nog de waarheid spreekt.
“Ik maak even een gastronomische wandeling” is ook een aan te bevelen mededeling. Het klinkt in ieder geval beter dan “Ik ben weer op kroegentocht”.
Dat de site in een behoefte voorziet, blijkt uit het aantal kroegtijgers dat dagelijks de pagina op het internet bezoekt. En heb je bij thuiskomst toch iets uit te leggen citeer dan met een licht trilling in de stem het drinklied van Yeats

A Drinking Song
Wine comes in at the mouth
And Love comes in at the eye;
That’s all we shall know for truth
Before we grow old and die.
I lift the glass to my mouth,
I look at you, and I sigh.

W.B. Yeats

In Memoriam Delft – Afgelopen maandag overleed op 80-jarige leeftijd culinair journaliste en 'Queen Mum' van de gastronomie Wina Born in haar woonplaats Amsterdam. Ze leerde mij, strak opgevoede gereformeerde, dat je onbekommerd mag genieten van eten en drinken. Recepten met wijn en room waren voordien voor mij – thuis grootgebracht met de gestampte pot – al snel decadent. Ze toonde bovendien aan dat goed kunnen schrijven op den duur meer bijdraagt aan (eet)veranderingen, dan goed kunnen koken. Het komt steeds weer neer op communiceren, ook bij eten & drinken.

Eindhoven – We moeten communiceren. Niet alleen zakelijke ook prive moeten we elkaar op de hoogte houden. En snel graag. Daarom zijn brieven en briefkaarten achterhaald. Jammer maar dat ambachtelijke metier bestaat niet meer. Daarvoor in de plaats kwam immers de telefoon. De ‘kunst’ van het schrijven raakte in het slop. Dat bleek slechts tijdelijk, want toen kwam e-mail en gingen we elkaar weer schrijven. Je hoeft er niet eens een laptopje voor mee te slepen. Ik ga het straks in Engeland vanaf een bankje doen. Daar kijk ik nu al naar uit.

Eindhoven/Londen - De hemel voor carnivoren is tegelijk de hel voor vegetariërs. Hij is te vinden in Smithfield Meat Market in Londen. De Beefeater is niet voor niets het Londense toeristensymbool. Het hoogtepunt van bedrijvigheid op deze groothandelaarsmarkt is normaal gesproken rond vijf uur 's morgens. Of dat nog zo is zal ik volgende week ontdekken. Ik ben echter bang dat de Britse vleesindustrie inmiddels tandenknarsend tot stilstand is gekomen door de mond- en klauwzeercrisis. In het land waar de Sunday Roast heilig is en men grote hoeveelheden bacon en rundvlees consumeert, is de ziekte nog steeds niet onder controle. Ik zal mij beperken tot vis en kip en in m'n woordenboekje voor ik vertrek eerst maar even opzoeken wat de Britse term is voor BSE, mond- en klauwzeer, E-coli, varkenspest, listeria en salmonella.

Het komt goed
Delft/Londen - Gisteren heeft de Britse koningin-moeder voor Clarence House, haar paleis in Londen, ter gelegenheid van haar 101ste verjaardag duizenden felicitaties in ontvangst genomen. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel dat veel aandacht krijgt en niet alleen in de Britse pers. Ik keek naar haar op het Nederlandse tv-nieuws. Het was nauwelijks merkbaar dat de hoogbejaarde vrouw twee dagen gelede nog in het ziekenhuis lag voor behandeling van bloedarmoede. Ze zorgde weer voor een opgewekt optreden. Men is niet anders gewend. Ik vroeg eens aan een Londense vriend, die het ritueel van dichtbij meemaakte, waarom de koningin-moeder zo immens populair was.
Hij antwoordde dat hij haar beschouwde – ook nu nog – als het symbool van verzet tegen het regime van nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Deze goedlachse dame, gekleed in lichtgekleurde jurken met kant en ruches, werd ooit door Hitler omschreven als de gevaarlijkste vrouw in Europa, vanwege haar invloed op de moraal van het Britse volk.
Kijk en dat geloof ik nou niet. Het aantal mensen dat de Tweede Wereldoorlog en dus haar optreden toen nog kunnen herinneren, sterft uit. Ook ik ken het alleen van de filmpjes. Jongere generaties Britten kennen haar alleen als een goedlachse en vriendelijke hoogbejaarde dame die handjes schud en bosjes bloemen aanpakt. Zij is zonder enige twijfel het populairste lid van de Britse koninklijke familie. Zij is de nationale oma die niet voor schandalen zorgt, maar alleen leuk in het nieuws komt. Het komt dus goed met de populariteit van prins Charles. Hij moet alleen oud worden, heel oud.

Delft – Op 17 juli 1989 kocht ik in Salisbury in de uitverkoop van de Wiltshire Library “Diary Of A Year” van Lord Longford. Ik pakte het dagboek van de “dotty defender of unpopular causes” vandaag weer eens uit de kast. Francis Aungier Pakenham, want zo heette hij eigenlijk, overleed gisteren op 95-jarige leeftijd in een ziekenhuis. Volgende week vrijdag zal hij om elf uur worden begraven. De dienst is in Westminster Cathedral. Het leven van deze opmerkelijke man is heel wonderlijk verlopen. Hij werd geboren in een traditioneel aristocratisch gezin. Hij begon zijn leven dan ook als een protestant, een Conservative en een Unionist. Hij eindigt nu als een Rooms Katholieke socialist en Ierse nationalist. Want hoewel hij in Engeland was geboren, beschouwde hij zichzelf volbloed Iers. Zij familie had immers bij Co Westmeath land gekregen van Cromwell. Z’n dagboek is heel boeiend. Hij heeft een heel druk leven en ziet en spreekt veel mensen. Zo bezoekt hij regelmatig allerlei mensen in de gevangenis, zoals bijvoorbeeld moordenares Myra Hindley, maar ontmoet ook The Princess of Wales en Svetlana, de dochter van Stalin. Ook bezoek hij de paus in Rome. Maar wat me het meest aanspreekt is dat hij bovenal heel eerlijk en menselijk is in zijn dagboek.

Delft/Keulen – Je moet eens naar “De Kurk”, leuke sfeer, lekker eten en leuk personeel. Zo prijs je een restaurantje aan. “Jammer” want het doet de kok geen eer aan dacht Axel Rudolph. Hij is de bedenker van het restaurant Unsichtbar in Keulen. Geen romantisch kaarslicht, nooit meer zielig in je eentje eten, nooit meer schaapachtig verontschuldigingen stamelen nadat je soep op je stropdas knoeide. Het is pikdonker in de zaak. Niet het geringste lichtje. Een blinde ober brengt je naar je stoel. Het is een groot succes. De Duitse fijnproevers zijn er dol op. Niets leidt af. Het enige wat je kunt is proeven, proeven en nog maar eens proeven. In Zurich heb je ook zo zaakje. Het heet The Blind Cow en is nu al twee jaar net zo’n groot succes als de donkere zaak in Keulen. Ook in Parijs is er ook zo’n zaak, “Le Gout du Noir, compleet met blind personeel.
Ik vraag me af hoeveel blinden er zich onder het tijdelijk visueel gehandicapte publiek scharen. Nu zijn ze immers in het voordeel. Zij zijn gewend om vork en mes in het donker hun biefstuk te verorberen. In het donker naar de toilet en dan daarna weer in een donker zaak je tafeltje terugvinden. Pas als je thuiskomt zie dat je gulp nog openstaat.

Delft/Leuven – Er is geen nieuws in deze warme dagen. De journalisten noemen het de komkommertijd. Toch zijn er wel opmerkelijk zaken te melden. Zo is de 78-jarige Jef de Wit uit Heverlee in België al twee weken spoorloos. Op donderdag 19 juli rond om tien uur zei Jef tegen zijn vrouw dat hij een eindje ging fietsen. Sindsdien is de gepensioneerde legeradjudant en Alzheimerpatiënt spoorloos. Toch hebben heel wat mensen in die afgelopen veertiende dagen de bejaarde fietser gezien. Althans dat beweren ze. Een week na de verdwijning, vroeg een oude man op een fiets in Rotselaar tot driemaal toe de weg over een afstand van nauwelijks 500 meter. Dat wijst toch wel in de richting van een Alzheimerpatiënt. De politie uit Leuven zoekt met helikopters en heeft bovendien alle postbodes, pastoors en fietsherstellers in de omgeving op het spoor van de verdwenen bejaarde gezet. Tot nu toe zonder resultaat. Mocht u in de vakantietijd dus een verdwaalde bejaarde zien in de buurt van Leuven. Waarschuw dan even de lokale Hermandad. U redt een patiënt en haalt bovendien gegarandeerd de krant.

Delft - Gefeliciteerd Edwin. Dat is een goed keus. Fulham is de oudste voetbalclub van Londen en een club met een rijke traditie. Wist je overigens dat de bijnaam van Fulham The Cottagers is? Leuk om achteloos in de conversatie te gebruiken als je kennis maakt met de eigenaar van de club. Want net als het beroemdste warenhuis ter wereld Harrods, ook al zo’n instituut in de Britse metropool dat een hele oude traditie kent, is de voetbalclub eigendom van Mohamed Al Fayed. Je weet wel de bekende vader van Dodi Al Fayed, de bekende geliefde van de nog bekendere prinses Diana. Ik geef je nog even een tip. De sleutelwoorden van Mohamed zijn ook traditie en ambitie. Het grootste wapenfeit van The Cottagers was het bereiken van de finale van de FA Cup in 1975. Het wordt dus wel tijd dat er ook weer eens wat wordt gewonnen. Maar goed dan heb je weer iets om je tanden in te bijten.