Geraffineerde ‘slippers’ Delft – Gisteravond zijn Corien & ik naar theater ‘De Veste’ geweest om ‘Slippers’ te zien van de Britse toneelschrijver Alan Ayckbourn. Het is ongetwijfeld een van de succesvolste stukken van de Engelsman. Kijken naar een stuk van hem is lachen om de bekrompenheid van anderen, maar tegelijk het gevoel hebben dat je om jezelf zit te grinniken. ‘Slippers’ werd in 1965 door Ayckbourn geschreven onder de titel ‘Relatively speaking’. Corien & ik hebben het in Engeland gezien, maar ook de uitvoering met Mary Dresselhuys, Guus Hermes, Jeroen Krabbé en Willeke Alberti zagen we ooit al eerder. De plot van het stuk is ons dus wel bekend. Toch heb ik weer volop genoten en tranen met tuiten gelachen. Het draait in dit stuk van Ayckbourn om vier personages, een wat ouder echtpaar en een jong stel, die stuk voor stuk goede redenen hebben om niet het achterste van hun tong te laten zien. Het oudere stel wordt gespeeld door Will van Kralingen en Peter Tuinman en Anniek Pheifer en Romijn Conen vormen het jonge stel Jenny en Tim. De plot van het stuk zit werkelijk perfect in elkaar. Is het adres op het pakje sigaretten wel echt van haar ouders? Is die oude man die daar woont, en die zeker niet haar vader is, haar slippertje? Weet zijn vrouw daarvan? En slikt haar jonge vriend echt al haar leugentjes? En van wie zijn toch die grote oranje slippers die onder het bed van Jenny lagen? Anniek Pheifer speelt een pittig Jenny die iedereen voorliegt. Tim wordt er allemaal erg nerveus van. Will van Kralingen is een vlinderlichte echtgenote en Peter Tuinman een heel geloofwaardige vreemdgaande echtgenoot. Er wordt heel geraffineerde komedie gespeeld, zoals Ayckbourn het bedoeld moet hebben. Als het in een theater bij jullie in de buurt komt, zou ik er zeker heen gaan. Maar vroeg boeken, want in Delft was het helemaal uitverkocht.