Marieke & Michiel getrouwd Eindhoven - Gistermiddag hebben Marieke & Michiel elkaar het officiële jawoord gegeven. De huwelijksplechtigheid vond plaats in de Burch in Eindhoven. De zaal zat vol met familie en vrienden. Het aanstaande echtpaar arriveerde kort voor vier uur samen met hun zoon Mees en Biek. Met zijn vieren vormen ze het wonderteam. Op hun kaart hadden ze geschreven: “Iedereen die tijd heeft en het leuk vindt om hierbij te zijn, is natuurlijk welkom”. Er bleken op deze doordeweekse dinsdag heel familieleden en vrienden tijd te hebben (of te hebben vrijgemaakt) en het leuk vinden om er bij te zijn. Kenmerkend voor deze huwelijksplechtigheid was voor al de ongedwongen en spontane sfeer. [filmpje] Het was een huwelijksvoltrekking zoals je die van dit bruidspaar kon verwachten. De bijeenkomst werd opgeluisterd door zang van zus Anne-Sofie en een vriend. Marieke en Michiel vertelde voordat ze het jawoord [filmpje] gaven aan de aanwezigen heel openhartig waarom ze voor elkaar gekozen hadden. Twee zussen en twee broers traden op als getuigen. Glimlachend zetten ze hun handtekening op de aangewezen plaatsen. De ringen werden op een speciale manier gepresenteerd. Mees overhandigde zijn zojuist getrouwde ouders de ringen. Het was een speciaal moment. Net als na het zingen, klonk er ook nu applaus van het ontroerde mensen in de trouwzaal. Na de plechtigheid bedankte Michiel iedereen voor hun komst naar de Burch en nodigde iedereen uit om voor een borrel en een hapje in de ‘Smalle Haven’ in de binnenstad van Eindhoven. Ongedwongen kon iedereen met elkaar babbelen en terwijl van heerlijke hapjes genieten. De talrijke kinderen werden getrakteerd op een eigen tafel voorzien van frites met bijhoren. Dat was een traktatie die zeer werd gewaardeerd voor het grut. Abel bleef dicht in mijn buurt. Hij zag meer in een stukje zalm, een garnaal en een olijfje dan in een frikadel of een kroketje. En dat kon. Er was voor elk wat wils. Het was een hele leuke trouwerij met een gezellige borrel. Een goede start voor elk echtpaar. Proficiat Marieke & Michiel.

Kamers vol kunst Delft – Het Rubenshuis in Antwerpen pakte vorig jaar uit met een unieke tentoonstelling van schilderijen van kunstkamers. Corien & ik behoefden er niet voor naar de Belgische havenstad te reizen, want de tentoonstelling kwam tot stand in samenwerking met het Mauritshuis in Den Haag. We behoefden dus slechts geduldig te wachten tot de schilderijen naar de Randstad kwamen. Schilderijen van kunstkamers zijn een Antwerpse specialiteit uit de 17de eeuw. Op het doek wordt een kamer afgebeeld die zelf vol hangt met kunst. Het zijn eigenlijk schilderijen van schilderijen. Het is geen grote tentoonstelling van dit aparte kunstgenre, maar kwalitatief wel erg hoog. Het is voor het eerst dat een museum de kunstkamers van Willem van Haecht samen brengt. Ik ken drie schilderijen van Van Haecht. Ze bevinden zich het Mauritshuis, het Rubenshuis en in een particuliere verzameling. Ze worden nu voor het eerst samen getoond en vormen het hart van de tentoonstelling. Er hangen ook werken van Frans Francken de Jonge en David Teniers de Jonge, andere belangrijke schilders van kunstkamers. Het zijn schilderijen van niet bestaande kamers waarvan de wanden van onder tot boven zijn bedekt met kleine schilderijen. Vaak zijn het kopieën van bekende Vlaamse en Italiaanse meesters zoals Rubens, Van Dyck, Titiaan of Correggio. Wij kregen afgelopen zondag op de tentoonstelling in het Mauritshuis een levendig beeld van de bijzonder rijke verzamelcultuur in het Antwerpen van de 17de eeuw. De bezoekers van de tentoonstelling spiegelden als het ware de schilderijen met de schilderijtjes waarop kunstliefhebbers rond lopen. Elk schilderij ziet er uit als een denkbeeldig museum vol herkenbare kunstvoorwerpen. Beroemde beelden, kostbare schilderijen, albums met prenten en tekeningen, antieke munten en bloemen wisselen elkaar af. De tentoonstelling “Kamers vol kunst” is nog tot 27 juni te bewonderen in het Mauritshuis.

Maak de smaak Delft – Corien maakt kans op € 25.000,=. Ze maakt bovendien kans op 1 procent van de omzet van de nieuwe chips die Lay’s vanaf volgend jaar januari op de markt wil brengen. Corien deed de fabrikant van de chips hiervoor twee smaaksuggesties. Ook jij kunt in aanmerking komen voor deze vorstelijke beloning. Ga naar www.lays.nl en doe mee aan de wedstrijd. Tot mei kan iedereen zijn eigen smaak opgeven. Een vijfkoppige jury onder leiding van tv-kok Joop Braakhekke kiest in mei uit alle inzendingen drie finalisten. De door hun bedachte smaken worden echt op de markt gebracht. Nederland is het derde land waar deze actie plaatsvindt. In Groot-Brittannië werd de actie gehouden onder de naam “Do Us a Flavour”. Het leverde meer dan een miljoen inzendingen op, met smaken zoals Chili and Chocolate en Fish and Chips. De Britse winnaar werd Emma Rushin. Zij kwam met Builder’s Breakfast op de proppen: chips met de smaak van bacon, worst, tomaat en eieren. In Australië liggen inmiddels vier smaken van finalisten in de winkels: Caesar Salad, Buttered Popcorn, BBQ Coat of Arms en Late Night Kebab.

Free sex here Londen - Aandacht trekken is van vitaal belang voor de adverteerder. De advertentie kan nog zo mooi of grappig zijn, als niemand er naar kijkt, is hij waardeloos. Een wapen wat al heel erg lang door reclamejongens en –meisjes wordt ingezet is seks. Seksuele signalen worden al sinds het begin van de reclame ingezet. Er is natuurlijk heel wat onderzoek naar gedaan. Daaruit blijkt dat vooral jonge mensen er geen enkele moeite mee hebben. Er is wel een verschil tussen mannen en vrouwen in de beleving daarvan in de reclame. Vrouwen vinden dat erotiek in reclame gerelateerd moet zijn aan het product en er niet met de haren moet worden bijgesleept. Mannen zijn niet zo kieskeurig. Een kapper in Londen weet ook dat hij met seks de aandacht trekt. Hij doet het op een humoristische manier. Of hij hier door ook meer klanten heeft gekregen, weet ik niet.

Vrolijke fluiter Delft – “De winter is gezien. Leve de zomer 2010”, dicht graffitikunstenaar Semtex bij zijn mural in de Irenetunnel. De ‘pieces’ in de tunnel roepen overigens lang niet bij iedereen dichtregels op. Er zijn ook heel wat mensen die het schreeuwerig vinden. Ze zijn opgelucht en blij dat dit stukje verloederd Delft op het punt staat om voorgoed te verdwijnen. Maar dat is een misvatting. Het verrassende openluchtmuseum verdwijnt helemaal niet. Het wordt verplaatst. De Gemeente Delft heeft zeven plekken in de Prinsenstad aangewezen die als vervanging gaan dienen van deze legale schilderplekken. Zo komt er o.a. een legale graffitimuur in het Hof van Delftpark. Zeer tegen de zin van een groep buurtbewoners uit de wijk Hof van Delft. Ze zijn bang dat de muur voor onveiligheid, meer vervuiling, meer vandalisme, geluidsoverlast en verloedering zal leiden. Ze zelfs bang voor dierenleed in de nabijgelegen kinderboerderij. Ze noemen de graffitimuur nu al de rampmuur. Ik kom bijna dagelijks door de Irenetunnel en zie dat er over het algemeen redelijk wordt opgeruimd. Ik heb nog nooit hinder ondervonden of ben lastig gevallen in de Irenetunnel. Natuurlijk vind ik lang niet alles mooi, maar soms is het verrassend amusant. Zoals deze kabouter die vrolijk fluitend de komst van rokjesweer viert. De vrolijke fluiter lijkt ook te fluiten naar de voorbijgangster.

Klein bedrag? Pinnen mag Delft - Het bankpersoneel van een bank in Xi'an, de hoofdstad van de provincie Shaani in China, was met stomheid geslagen toen een klant met een busje vol met bankbiljetten op kwam dagen. Zij deponeerde de geweldige hoeveelheid bankbiljetten van 500.000 yuan – ongeveer 50.000 euro – voor de ogen van het verbouwereerde bankpersoneel op de balie. Het waren bovendien allemaal oude en versleten biljetten. Er zat voor de bank dus niets anders op dan alles met de hand te laten tellen. De directie van de bank in de vier miljoen inwoners tellende Chinese plaats maakte in eerste instantie acht kassiers vrij om zich helemaal op het werk te storten. Een woordvoerder van de bank vertelde dat de klant wel van de tevoren had gebeld om haar komst aan te kondigen. Zij had er alleen niet bij verteld dat ze het bedrag in bankbiljetten kwam afleveren. “Zij zei dat ze om veiligheidsredenen met een busje kwam”, vertelde hij aan de lokale krant Huashang Daily. De kassiers van de bank konden hun ogen niet geloven toen de klant samen met een aantal vrouwen zeven grote dozen met bankbiljetten uit het busje haalde. Toen bleek dat na drie uur tellen nog pas 40.000 yuan door de vingers was gegaan, waren er andere maatregelen nodig. “We hebben alle managers en supervisors er bij gehaald om te helpen tellen”, vertelde de woordvoerder van de bank aan de verslaggever. “Daardoor hadden we urenlang nog maar een enkele kassier over voor de gewone klanten”, mopperde hij. Hij wilde niet vertellen wie de klant was die het geld bracht. Het enige wat hij zei, was dat het om een belangrijke klant gaat die vanwege de aard van haar werkzaamheden altijd contant betaald wordt. De leus “Klein bedrag? Pinnen mag” kennen ze kennelijk nog niet in China.

Blote benenweer? Delft – Onder het stukje op ODD over rokjesdag verschenen vijf reacties. Volgens Saskia was Sietske waarschijnlijk de eerste die dit jaar met blote benen naar buiten ging. Jolijn veronderstelde dat de korte broekendag voor mannen altijd wat later valt dan rokjesdag. Op de website Weeronline lees je waaraan de rokjesdag moet voldoen. De zon moet schijnen en het moet minstens 20 graden Celsius zijn. Het mag ook niet te veel waaien. Daarover zegt men op de site: “Je rok moet immers op gekuiste hoogte blijven wapperen”. Een kort regenbuitje is volgens de weerdeskundigen van de weersite geen bezwaar. Om het wat makkelijker te maken heeft de weerdienst sinds het begin van de lente de rubriek ‘korterokjesweer’ toegevoegd. Het weercijfer voor korte rokjes geeft in één oogopslag aan of de korte broeken en rokjes uit de kast kunnen worden gehaald. Gisteren was het in Delft geen blote benenweer. In Helmond was het volgens de weerdienst “redelijk korte rokjesweer”. Misschien is het vandaag nog beter. Klik hier voor het antwoord.

Het lukt altijd Delft – Afgelopen zondag was het weer familiedag. Je hebt er op ODD een verslag van gezien. Het partycentrum waar Corien & ik het hadden georganiseerd, ligt op wandelafstand van ons huis. De kinderen en kleinkinderen kuierden met ons van uit huis daar naar toe. Van te voren hadden we thuis de lunch gebruikt. Dan kom je tot de ontdekking dat alles groeit, behalve de eettafel. Toen ons gezin voltooid was, stond de teller op twee kinderen. Dat worden er na verloop van tijd vier. Daar hoef je zelf niets voor te doen. Nog weer later komen de kleinkinderen. Ook dat zijn allemaal cadeautjes waar je niets voor hoeft te doen. Dat aantal is uiteindelijk op zeven uitgekomen. Als de hele club bij elkaar is, hebben we dus 13 bordjes bij de lunch nodig. Bordjes, kopjes, bekers en stoelen hebben we voldoende. Saskia maakte deze foto van het lunchgezelschap. Je ziet dat iedereen een plekje heeft gevonden. Dat lukt iedere keer.

Mollenhel vraagt om duivelse maatregelen Poulseur – Wat voor de één de hemel is, is voor een ander de hel. De grote tuin van Moulin de Poulseur, het gezamenlijke Belgische vakantiehuis van Monique & Adrie en Els & Ad, was de afgelopen tijd veranderd in een onafzienbare mollenhemel. Onbeperkt graven en wroeten door de schattige beestjes had gezorgd voor een nieuw heuvelrijk landschap in de Ardennen. Een mollenhemel kan er niet beter bij liggen. Voor Ad & Els en Adrie & Monique was precies het tegenovergestelde waar. De tuin was veranderd in een pokdalige, heuvelachtige mollenhel. Een prachtig verhaal over het nut van de mol was aan hen niet besteed. Het zal je ook maar gebeuren dat je prachtige gazon zonder genade keer op keer wordt omgewoeld en opgebroken. Dat vraagt om duivelse maatregelen. Over het nut van de mol kun je overigens van mening verschillen. Regenwormen zijn nuttig, maar mollen eten regenwormen en zijn dus schadelijk. Maar ze eten ook emelten, engerlingen en andere schadelijke insectenlarven en dus zijn ze ook nuttig. Ze beluchten de grond en hun gangenstelsel is een uitstekend drainagesysteem. Maar als je in een gang zakt en je enkel verstuikt, kijk je daar toch weer anders tegen aan. In voetbaltermen: het is gelijkspel. Maar Adrie en Ad winnen liever. Dus gingen zij de strijd aan en vochten terug. Ze zetten een half dozijn mollenklemmen uit en vingen de boosdoener. Mijn Delftse tuinman vertelde me echter dat zodra een mol dood is en het gangenstelsel vacant is het meestal slechts veertien dagen duurt voordat het territorium door een nieuwe mol is ingenomen. Ik zou de klemmen dus nog niet wegdoen.

Advocaatjes op familiedag Delft – Een nieuwe lente, een nieuwe familiedag. Op de stralende tweede lentedag van dit jaar was het ook weer familiedag. Omdat Corien bovendien haar verjaardag vierde, had de dag ook iets extra stralends. Iedereen – nou ja bijna iedereen – was naar Delft gereisd om van elkaars gezelschap te genieten. We vierden de dag bij partycentrum ‘Onder ons’ vlak bij ons huis. Dankzij het prachtige zonnige lenteweer konden de kinderen lekker in het speeltuintje (filmpje) bij het centrum spelen. Terwijl de ouderen gezellig nieuwtjes uitwisselden en genoten van hapjes en drankjes konden de kinderen zowel binnen als buiten spelen. Ter gelegenheid van Coriens verjaardag hadden de kleinkinderen ook een optreden voorbereid. Nienke, Dieuwertje en Emma speelden het nummer “Advocaatjes gaan op reis”. Tijdens dit nummer maken de advocaatjes Dieuwertje en Emma ook echt een reisje door de zaal. Nienke verzorgde de muzikale omlijsting. Bijgestaan door haar vader Sander. Op de momenten dat Dieuwertje en Emma weer een plekje achter het toetsenbord moesten hebben, was Abel paraat om zijn papa weg te duwen. Ook Sietske trad voor ons op. Op haar blokfluit begeleidde ze aanwezigen toen die uit volle borst ‘Happy birthday’ zongen voor Corien. Ook Benthe had haar muziekinstrument meegenomen. Zij speelde iets op haar bugel. Klik hier voor het filmpje. Op de groepsfoto zie je dat het aantal kleinkinderen nog steeds stijgt. Het zijn er inmiddels al tien. Ook het nieuwe familielid Jordi was natuurlijk van de partij. Je ziet hem – met lampenkap – ook op de groepsfoto.

De werkelijkheid van Alexa Meade Delft – Op de fotoside Flickr! kwam ik foto’s tegen van het werk van de Amerikaanse kunstenares Alexa Meade. Bodypainting is een bekende kunstvorm, maar haar werk voegt daar toch een geheel nieuwe dimensie aan toe. Gewoonlijk gebruiken kunstenaars acrylverf om een portret te schilderen op doek. Meade zet de wereld op zijn kop en schildert het portret op het model zelf. De geportretteerde wordt geen portret, de geportretteerde is een portret. Meade heeft een unieke manier van schilderen ontwikkelt. Zij verft niet alleen personen, maar ook andere driedimensionale vlakken. Ze plaatst haar geverfde modellen vervolgens in een door haar daarbij gemaakte installatie. Daarmee creëert ze een nieuwe spanning tussen perceptie en realiteit. De kunstenares woont en werkt in Washington, DC. Ze heeft een achtergrond in de politieke communicatie. Dat zou haar op het idee hebben gebracht om perceptie en werkelijkheid op een andere manier aan elkaar te koppelen.

Toch is het simpel Veldhoven - Ook hier in Veldhoven is in de afgelopen week flink schoongemaakt en opgeruimd. Gisteren heeft ‘Op Dreef’, de basisschool van onze kinderen, meegedaan aan de landelijke voorjaarsschoonmaakactie van de Stichting Nederland Schoon. De wethouder was naar de school gekomen om het startschot voor de schoonmaakactie te geven. Ook de moeders van de schoolraad hielpen de klassen bij het verzamelen van zwerfvuil in de omgeving van de school. Om het wat spannender te maken was er ook een wedstrijdelement aan de opruimactie verbonden. Wie haalt het meeste vuil op? Nienke's klas (6b) deed het niet slecht, maar 8a, de klas waar ik bij meeliep, won met vlag en wimpel. Met elkaar hebben de kinderen enorm veel vuil opgehaald. Er werd in totaal ruim 500 kg vuil verzameld. De winnende klas haalde 87 kg vuil van de straat. Het is werkelijk ongelooflijk om te zien wat er allemaal bijzat: bagagedragers, zadels, maar ook een halve brommer! Het is schandalig. En toch is het zo simpel als de wethouder zei: "Als iedereen zijn eigen vuil opruimt, dan ligt het niet op straat." Een bijdrage van Saskia

Goed gedaan Gerda Delft – Gewoonlijk lees ik de bladen waar Corien op geabonneerd is niet. Ik heb een uitzondering gemaakt voor de glossy Gerda. Het tumult in de Tweede Kamer over het tijdschrift van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit maakte mij nieuwsgierig. Ik verwachtte schandelijke foto’s van onze minister met door Q-koorts besmette geiten. Leeghoofdige artikelen over de laatste mode in rubber laarzen en veel persoonsverheerlijking van de geplaagde minister. Allemaal weggegooid belastinggeld. Na lezing kon ik mij de boosheid van onze volksvertegenwoordigers wel voorstellen. Minister Gerda Verburg doet namelijk een poging om daadwerkelijk te communiceren met gewone burgers. En dat is natuurlijk helemaal fout. Een minister behoort een grappig bedoeld postbus 51 Tv-spotje te laten maken dat iedereen meteen weg kan zappen. Of nog beter: door het ministerie bedachte gortdroge krantenadvertenties. En als dat allemaal niet werkt (en dat doet het) kan de minister altijd nog een folder laten drukken. Zo hoort dat in Den Haag. Het mag ook wat kosten want de overheid geeft miljoenen euro’s uit aan communicatie. Maar plotseling is er een rimpeling in de hofvijver. Plots geeft een minister een leuk glossy blad uit met lekkere leesbare verhalen. Verhalen van en door echte mensen. Maar helaas een glossy Linda-format is te leuk, vindt men in Den Haag. En dat voor een vriendenprijs van 0,50 euro per blad. Echt contact maken met burgers voor wie je het allemaal doet, leidt in verkiezingstijd tot ongezouten kritiek van de dames en heren uit de Tweede Kamer. Kinnesinne is het, maar ik zeg: “Goed gedaan Gerda”.

Terrasjesdag Delft – Wijlen Martin Bril bedacht ooit de term rokjesdag. Hij gebruikte het woord in 1996 voor het eerst in een van zijn columns in het Amsterdamse dagblad Het Parool. Het is de dag waarop de Nederlandse vrouwen onder invloed van de lentezon opeens allemaal weer een kort rokje dragen. De eerste rokjesdag valt meestal ergens in april. Niemand weet wanneer de dag precies valt. Het fenomeen dat vrouwen – als bij geheime afspraak – opeens massaal op straat verschijnen in blote benen en een rok is niet alleen in ons land bekend. In Amerika heet het Skirt Day. Het is dus goed mogelijk dat Bril het woord niet heeft bedacht, maar alleen heel bekend heeft gemaakt door er vaak op terug te komen. Hoe het ook zij, gisteren was het een heerlijke zonnige dag, maar zeker nog geen rokjesdag. Er waren veel mensen op straat, maar de spijkerbroek was nog steeds het populairste kledingstuk. Ik vind dat het gisteren terrasjesdag was. Ik weet niet of dat woord al bestaat. Zo niet dan heb ik het uitgevonden. Het is de dag in maart waarop de mensen – inwoners en toeristen – massaal de terrasjes bevolken. De bomen zijn nog kaal, maar de terrassen zijn al vol. De meeste mensen hebben nog een jas aan, maar ze genieten wel volop van de zon en een drankje op een terras. Niet alleen de terrassen op de Beestenmarkt – zoals hier op de foto’s – zaten vol. Het was druk en gezellig op alle terrassen in Delft. Het gaat de goede kant op. Nog even volhouden en dan is het ook weer rokjesdag.

Delft is een schone stad Delft – Deze week verdwijnt de rommel van de straat en uit het water in Delft. Zaterdag zal Delft er blinkend schoon en fris uitzien. Helemaal klaar voor de lente. Delft doet namelijk mee aan de landelijke voorjaarsschoonmaakactie van de Stichting Nederland Schoon. Gisteren en vandaag zijn de grachten gedregd en vandaag en morgen wordt ook het drijfafval uit het water gehaald. Ruim honderd kinderen van basisscholen hebben gisteren het zwerfafval rondom hun school opgeruimd. De dak- en thuislozen van PerspeKtief in Wijkcentrum Delft Noord zijn gisteren in het zonnetje gezet omdat zij wekelijks in Delft schoonmaken en opruimen. Vanmorgen zijn leerlingen van het voortgezet onderwijs begonnen met het verwijderen van fietswrakken rondom station Delft-Zuid. Ook aanstaande zaterdag, de afsluitende opschoondag, doen kinderen mee aan de activiteiten. Zij gaan het natuurgebied de Delftse Hout en een deel van de binnenstad zwerfafvalvrij maken. Niet alleen de gemeente, maar ook de inwoners van de Prinsenstad maken werk van een schone stad.

Amusement in een warenhuis Eindhoven – Afgelopen zaterdag bezochten we met het gezin van Saskia & Sander de binnenstad van Eindhoven. We keken even bij het voetbaltoernooi, kochten een nieuwe telefoon en maakten een ritje in de draaimolen. Niet iedereen deed aan elke activiteit daadwerkelijk mee, maar we waren er in ieder geval bij. De kleinkinderen vonden het al net zo leuk als de grootouders. Abel genoot van de draaimolen, maar vond de roltrap eigenlijk net zo feestelijk. Op weg naar La Place moesten we alle roltrappen van het warenhuis gebruiken. Abel vond het – net als zijn oma overigens – een feestje om zo naar de bovenste verdieping te reizen. Hij genoot in het restaurant van het idee dat hij later ook alle roltrappen weer naar beneden mocht. Eigenlijk heb je geen kermisattracties nodig als een bezoek aan een warenhuis al zo veel kansen op amusement biedt.

Homeless Cup begint in Eindhoven Eindhoven – Afgelopen zaterdag ging in Eindhoven, de voetbalhoofdstad van ons land, het derde seizoen om de Dutch Homeless Cup van start. Samen met de kleinkinderen zagen we dak- en thuislozen uit heel ons land tegen elkaar strijden om Nederland te mogen vertegenwoordigen op de World Cup in Brazilië. Het voetbaltoernooi werd zaterdag mede mogelijk gemaakt door PSV en de gemeente Eindhoven. Deelname aan de Dutch Homeless Cup is voor de voetballers overigens niet vrijblijvend. Er is een intensieve samenwerking met gemeenten en maatschappelijke instellingen. Door het tekenen van een contract committeert iedere deelnemer zich aan de maatschappelijke doelstellingen van het project. Voor de één is dit afkicken van een drugsverslaving, voor de ander is dit het herstellen van familiebanden en voor de derde betekent dat het vinden van huisvesting. Naast het sportieve element van de competitie staan dus ook maatschappelijke doelstellingen centraal. De 22 teams – waaronder een vrouwenteam - spelen competitierondes in de centra van grote steden. Naast Eindhoven zijn dat o.a. Den Haag, Lelystad, Utrecht, Rotterdam, Leiden en Amsterdam. waar de finale op de Dam wordt gespeeld. Het publiek stond zaterdag rondom het meer dan levensgrote standbeeld van de in 2005 overleden Eindhovenaar Frits Philips. Hij was een PSV-fan in hart en nieren. Het zou hem dan ook ongetwijfeld plezier hebben gedaan dat PSV had gezorgd voor een klein voetbalveld en een panna-kooi waar de spelers zich warm konden spelen, net als het Phoxy-springkussen om de kleinste gasten te vermaken.

Tourdion jubileert met feestelijk concert Eindhoven – Gistermiddag hebben Corien & ik samen met Sander, Nienke, Dieuwertje, Emma en Abel het concert van kamerkoor Tourdion uit Eindhoven bijgewoond. Het koor – waarbij Saskia sopraan zingt – vierde met dit concert haar 30-jarige jubileum. Eigenlijk viel het jubileum al in 2009, maar om er een extra feestelijk concert van te maken, had het koor wat meer tijd nodig. Het concert vond plaats in een feestelijke gevulde H.H. Hartenkerk aan het Brucknerplein in de Brabantse lichtstad. Het koor werd ter gelegenheid van het concert van het lustrum begeleid door een groot aantal muzikanten. De algehele muzikale leiding was in de vertrouwde handen van de eigen dirigent van het koor Monique Joosten. Zij verschafte ons met het koor en de muzikanten een feestelijk concert. Het is duidelijk dat de leden met plezier kamermuziek uit alle eeuwen zingen. We hoorden stukken van de Britse romantische componist Sir Edward Elgar, de Britse componisten Benjamin Britten en Henry Purcell en de Engelse barokcomponist van Duitse afkomst George Friedrich Händel. Het waren dus allemaal prominente klassieke componisten uit Groot-Brittannië. Op het filmpje hoor je ‘The Snow' van Edward Elgar. Alle muziekstukken werden ondersteund met beelden uit de periode. Ik was zeer onder de indruk van ‘My Heart is Inditing’, een van de vier Coronation Anthems die Händel schreef ter gelegenheid van de kroning van King George’s echtgenote Caroline in 1727 in de Westminster Abbey. Ook in deze kerk klonk het zonder dat er sprake was van een kroning toch heel feestelijk. Luister hier naar een fragment van het zeventien minuten durende stuk. Mocht je Saskia zoeken, zij is tussen de andere sopranen te zien achter de pianiste.

Squirrel pie and chips

York – Als je in Groot-Brittannië lekker wilt eten, moet je drie keer ontbijten. Dat riep men zo´n twintig jaar geleden nog. Een uitgebreid Engels ontbijt is inderdaad niet te versmaden, maar het is lang niet meer het enige dat de moeite waard. Je kunt in Engeland heel lekker eten. Maar ook vroeger kende de Britse gastronomie al heerlijke recepten. Ik geniet graag van een steak and kidney pie. Maar er zijn veel meer hartige taarten die de moeite waard zijn. Chicken and mushroom pie is ook een heerlijk gerecht bij de lunch. Ook pies met een zoete vulling doen het goed. Kies als dessert een heerlijke blackberry pie, apple pie, lemon meringue pie, mince pie of rhubarb pie. In, The Black Swan, een pub in York, zien de klanten sinds kort ook een nieuw soort pie op de kaart. Het menu vermeldt daar squirrel pie and mash. (eekhoorntaart met aardappelpuree). De pub stond al bekend om zijn game (wild) pies. Je kon er al heerlijke rabbit (konijn), pigeon (duif) en hare (haas) pies bestellen, maar nu is daar dan de squirrel pie bijgekomen. Het is in korte tijd een populair gerecht geworden. Er komen veel nieuwe klanten op af. Het gaat om grijze eekhoorns. Die worden door de Britse jachtopzieners geschoten om de inheemse rode eekhoorns te beschermen. De pies worden geserveerd met patat. Kom je in de buurt van The Black Swan dan zou ik het zeker proberen.

Snoeien op schema

Delft – Na een lange winter moeten de tuin weer zomerklaar gemaakt worden. Een karweitje waar je niet te lang meer mee kunt wachten, want het voorjaar dient zich al aan. De lavendel moet kort na de winter – nog voor de Pasen – worden gesnoeid, anders houd je straks onderaan de plant alleen nog dood hout over. Het geldt overigens voor alle heesters die na juni bloeien. Dus heeft Corien ook de rozenstruik flink gekortwiekt. Ook al het blad is uit de perken en de grond is lekker los gemaakt. We hadden met ons kleine tuintje aan een middagje genoeg. Dat is anders voor de bezitters van grote tuinen. Die luitjes moeten het echt plannen. De motormaaiers moeten weer uit het vet gehaald worden en de schoppen en harken komen ook te voorschijn. Voor hen gaat er meer tijd in zitten dan een zaterdagmiddag. Dat plannen geldt ook over de hoveniers van de stad. Ook het groen in de stad moet immers worden gesnoeid nu de lente er aan zit te komen. Ik zag de hoveniers op de Brabantse Turfmarkt deze week al druk aan het werk. Zij doen het natuurlijk ook met groot materieel. Zij liggen goed op schema met snoeien. Jij ook?

Onderhoudsklusje

Delft – Het is sinds de start van de bouw van de Spoortunnel op veel plaatsen in de stad een beetje sluip-door-kruip-door. Vooral automobilisten hebben er last van, maar ook fietsers en voetgangers merken meer en meer dat er veel wordt geklust in de stad. Daar komen dan de normale onderhoudsklussen ook nog bij. Op de Brabantse Turfmarkt ter hoogte van de supermarkt van Albert Heijn wordt de kademuur hersteld. Onderhoud dat nodig is en niet kan worden uitgesteld. Maar het komt nu bovenop de andere werkzaamheden in de stad. Het ongemak voor automobilisten, voetgangers en fietsers stapelt zich op. Toch valt het me op dat er weinig wordt gemopperd op de Brabantse Turfmarkt. Men accepteert het onvermijdelijke. De kademuur zal in oude glorie worden hersteld. De reparaties worden wel gemaakt van gewapend beton, maar er wordt netjes een gemetselde façade aangebracht. Ziet alles er toch weer mooi uit en kunnen de zware vrachtwagens met de spulletjes voor AH er toch weer veilig overheen.

Wachten op vergunning

Delft – Deze week wordt op het Station de laatste hand gelegd aan de (tijdelijke) voetgangersbrug over de spoorlijn. Treinreizigers hebben dan sneller en makkelijker toegang tot de perrons, het tijdelijke busstation en de nieuwe fietsenstalling. Er zijn heel wat aanpassingen nodig om de reizigers niet alleen snel, maar ook veilig naar de bus en de fiets te loodsen. Er was een treinvrij weekend voor nodig om de werkzaamheden rondom het spoor uit te kunnen voeren. De nieuwe loopbrug kan pas in gebruik worden genomen als de officiële vergunning is verleend. Men verwacht dat die vergunning niet voor begin april binnen is. Gelukkig ging het college van B&W vooruitlopende op de officiële vergunning wel akkoord met de aanleg van de brug. Anders hadden de bouwers moeten wachten op het volgende treinvrije weekend van de NS in 2011.

Harry is niet hilarisch

Delft – Een debat is ingewikkelder dan het lijkt. Hierbij spelen vorm en inhoud een belangrijke rol. De inhoud van je standpunt moet als debater helder zijn. Daarbij moet je argumenten aanvoeren die je standpunt onderbouwen. Toch is het belangrijk dat je ook als persoon sterk overkomt. Je moet inspelen op je tegenstander. Je moet er daarbij wel op letten dat vorm en inhoud in balans zijn. Als je emoties oproept als je op je tegenstander inspeelt, moet je ook iets inhoudelijks te melden hebben. Luisteraars prikken er anders snel doorheen. Je tegenstander raken en ook je luisteraars overtuigen is een kunst die niet alle politici eigen is. Nadat Agnes haar partij van kant had gemaakt, lagen woordgrappen over haar naam voor de hand. Daar hoef je met een dergelijk naam en haar reputatie als fractievoorzitter niet eens moeite voor te doen. Toch lieten haar (voormalige) tegenstanders dat achterwege. Het is te makkelijk en getuigt niet van klasse. Er wordt in de politiek al genoeg op de man of vrouw gespeeld. Dat niet iedereen die verleiding kan weer staan, zag ik in het gratis dagblad Spits! Haar ex-fractiegenoot Harry van Bommel denkt nog steeds indruk te maken met het op de man spelen. In een column zegt hij: “Laat de kiezer ons bevrijden van het juk van het CDA! Weg met deze namaak Harry Potter die zich premier van ons land noemt.” De spitsvondigheid van Van Bommel is niet nieuw en niet hilarisch. Je krijgt er geen medestanders door. Je krijgt zelfs de lachers niet meer op je hand. Het wordt tijd dat de SP weer terugkeert naar de inhoud van het debat.

Kandinsky & Co Den Haag – Zondag bezochten we in het Gemeentemuseum Den Haag de grote tentoonstelling van de Rus Wassily Kandinsky en zijn geestverwanten. Begin vorige eeuw verenigden zij zich in de Duitse kunstenaarsgroep Der Blaue Reiter. Meestal moet je een flink stuk reizen om dergelijke indrukwekkende overzichtstentoonstelling te zien, maar soms zit het mee. Het is de eerste keer dat een museum in de Benelux een tentoonstelling wijdt aan Der Blaue Reiter, één van de meest tot de verbeelding sprekende kunstenaarsgroepen uit het begin van de 20ste eeuw. Je kunt er nog tot 24 mei terecht, maar ik zou niet op een zondag gaan. Corien & ik stonden ruim een half uur in de rij voordat we de kassa mochten passeren. Ik had het er overigens graag voor over om de werken te kunnen zien van deze expressionistische stroming die zo belangrijk is geweest voor de ontwikkeling van de moderne kunst. Ik ken de werken van Wassily Kandinsky natuurlijk van de kunstboeken, maar om zijn explosieve composities nu in het echt te kunnen zien is toch van een andere orde. Je kunt je goed voorstellen dat dergelijke schilderijen toen men ze voor het eerst zag heftige emoties opriepen. We zijn nu zoveel gewend, maar je moet er eigenlijk naar kijken met een vooroorlogse bril. Zijn werk hangt tussen zijn kunstvrienden zoals Gabriele Münter, Alexej von Jawlensky, August Macke en Marianne von Werefkin. Er hangt natuurlijk ook werk van vriend Franz Marc. Hij deelt met hem zijn interesse en opvattingen in schilderkunst en muziek. Twee dagen na hun eerste ontmoeting gaan ze al samen naar een concert van Arnold Schönberg. Het schilderij – Impressie III (concert) - dat hij daarna maakt hangt in Den Haag. Uit de vriendschap met Marc ontstaat later Der Blaue Reiter. Ik vond het leuk om te zien dat kinderen zich op hun beurt weer lieten inspireren door de werken op de tentoonstelling. Deze twee zusjes maken een tekening naar de vrouwenkop van Alexej von Jawlensky uit 1911. Het origineel is olieverf op karton. Het kopie kleurpotlood op papier. Ik denk dat Von Jawlensky dat wel mooi gevonden zou hebben.

Nieuwste aanwinst heet Jordi Stiphout – Zaterdagmiddag belde Benthe. “We hebben een verrassing”, kondigde ze aan. Ik ben dol op verrassingen en vroeg meteen wat het was. “We hebben een hond”, meldde ze met een trotse stem. “Hij heet Jordi”, voegde ze er meteen aan toe. Het was inderdaad een verrassing. Niet voor mij, want Jordi gaat in Stiphout wonen en niet in Delft. Het hondje komt uit het asiel. De eerste nacht heeft Jordi alleen in de huiskamer in zijn bench geslapen. Dat ging volgens Saskia prima: “Alleen toen wij net de huiskamer uit waren heeft hij gepiept. Op zijn hoogst 5 minuutjes”. Saskia gaat met haar hond binnenkort op cursus. Als er iemand voor hem loop trekt Jordi als een sledehond. Dat gaat hij op de cursus afleren. Ook blaffen naar voorbijgangers mag niet meer. Jordi is pas vijf maanden en heeft nog veel te leren. Maar goed daar is de cursus voor. Na vogeltjes, konijnen, een poes en een paard is Jordi de nieuwste aanwinst in het Stiphoutse dierenrijk. Veel plezier met deze leuke viervoeter.

Frisse blik op blik

Delft – We scheiden ons afval. Bijna elk huishouden in ons land heeft nu vier containers om glas, plastic, gft en de rest van het afval te verzamelen. Waarom zamelen we ook de lege blikjes niet in. Dat lijkt een logische volgende stap. Het antwoord is heel simpel: het is niet nodig. De afvalinstallaties in ons land scheiden het voor je. Met magneten scheiden zij het blik van het huishoudelijk afval. Dat kan omdat 90 procent van het blik van staal is gemaakt en dus magnetisch is. De overige tien procent is aluminium. Ook dat wordt bij de afvalinstallaties terug gewonnen. Dat gebeurt met wervelstromen. Je weggegooide soepblikje begint dus al onderdeel van een fiets aan een nieuw leven. In het laatste decennium is de recycling van blik in ons land van 50 gestegen tot ongeveer 85 procent. Daarmee is Nederland samen met België en Duitsland koploper in Europa. Dat er nog meer manieren zijn om blik her te gebruiken zagen Corien & ik onlangs in DOK. Kunstenaar maakten van lege blikjes nieuwe kunstwerken. Het leverde heel verrassende resultaten op. Wil jij ook aan blikrecycling doen? Heel simpel: gooi je blikje gewoon in de vuilnisbak. Het komt vanzelf in de kringloop.

Tot 9 juni

Delft – “We zijn er ondersteboven van”, meldt studentenpartij STIP levensgroot op verkiezingsborden in Delft. Ook andere partijen bedanken de inwoners van de Prinsenstad voor hun stem. Sommige doen dat op hun website, maar ook de borden worden nu voorzien van bedankjes. D66 heeft een grote gele “post-it” met een bedankte aangebracht op hun posters. Zelfs de SP, die toch niet veel heeft om echt dankbaar voor te zijn, bedankt de Delftenaren voor hun moeite om te gaan stemmen. Nu ook de definitieve verkiezingsuitslag bekend is, mogen twee nieuwe raadsleden van PvdA en D66 de kiezers in het bijzonder dankbaar zijn. Zij werden met voorkeursstemmen gekozen. Volgende week donderdag vindt tijdens een openbare vergadering in de raadszaal van het stadhuis de installatie van de nieuwe gemeenteraad plaats. Op woensdag 9 juni mogen we weer stemmen. Dan kiezen we 150 nieuwe Tweede Kamerleden.

Veilig in Abingdon

Abingdon – Nichtje Carina woont sinds kort bij haar vriend JD in Abingdon. Je las er afgelopen dinsdag over op ODD. Het is een klein plaatsje vlak bij Oxford. De meeste mensen die er wonen, werken dan ook in de universiteitsstad. Toch gebeurt er ook in Abingdon het nodige. In de Oxford Mail las ik een spannend bericht over een ‘biscuit alert’. Winkelende mensen zagen gisteren een man op de Market Place in Abingdon kort voor de middag drie zakken verspreid over het plein achter laten. In Engeland worden de mensen gewaarschuwd voor verdachte pakketjes en achtergelaten zakken e.d. Men bracht dus meteen de politie op de hoogte van de verdachte zakken. De gewaarschuwde politiemensen namen geen halve maatregelen en grendelden het plein meteen hermetisch af. Niemand mocht nog in de buurt van der mysterieuze zakken komen.

Politiewoordvoerder Chris Kearny onthulde later dat de zakken na inspectie slechts koekkruimels bleken te bevatten. Het enige waar de inhoud bedreigend voor kon zijn was de slanke lijn. Er werden wel explosieven deskundigen geraadpleegd, maar die behoefden niet ter plaatse te komen. Een voorbijganger vertelde een journalist van de lokale krant: “Het lijkt misschien wel wat overdreven, maar je kunt tegenwoordig niet voorzichtig genoeg zijn”. Het politieonderzoek naar de geheimzinnige man die de drie zakken met koekkruimels achterliet is nog niet afgerond. Hij wordt door de getuigen omschreven als een man van middelbare leeftijd met een licht jasje en een baseball cap. Het is goed om te zien dat de politie in Abingdon meldingen van het publiek zo serieus neemt. Ik concludeer dat Carina er veilig woont.

Andere gezichten Delft – De dag na de verkiezingen is er voor sommigen gebak en zitten anderen met de gebakken peren. Zo gaat dat in de politiek. Eerst de wonden likken, maar dan weer verder. De borden zijn donderdagmorgen meteen verwijderd. Aan het eind van de dag herinnerde niets meer aan de verkiezingsstrijd. Dat zal overigens maar van korte duur zijn. De lokale partijen kunnen zich nu helemaal richten op de nabije toekomst. De vorming van een college is de lokale prioriteit. Ik verwacht niet dat het lastig zal worden. Na enige rituele danspassen zal de VVD moeiteloos worden ingeruild voor D66. GroenLinks, PvdA en STIP vormen samen met D66 immers een comfortabele meerderheid in de Delftse raad. Landelijk is men al gefocust op de volgende verkiezingen. Ik hoop dat de uitkomst daar reden geeft voor een duidelijke koers. Zodat oude verliezers weer niet met nieuwe winnaars aan één tafel worden gedwongen om een volgende variant te bedenken van een oude optie. De opkomst voor de gemeenteraadsverkiezing in Delft was vier procent lager dan vier jaar geleden. De teller stopte nu bij 54 procent. In 2006 was dat nog 58 procent. De kiezer laat het afweten. Dat is iets waarover de landelijke politici zich zorgen moeten maken. Ze hebben niet veel tijd meer om met een idee te komen voordat de straten van de Prinsenstad worden voorzien van andere gezichten.

I’m on a Horse Delft - Even een vraagje aan de mannelijke lezers van ODD: “Koop jij zelf je after shave of doet je vrouw c.q. vriendin dat voor je?” Old Spice gaat er vanuit dat mannen het zelf niet doen. Ze richten zich rechtstreeks tot de vrouw: “Dag dames, kijk naar mij en kijk dan naar je man.” Deze commercial werd in Amerika uitgezonden tijdens de Superbowl. Is het sexy? Is het humoristisch? Of is het dat allebei? Waarschijnlijk dat laatste want meer dan 3 miljoen mensen keken er naar op YouTube in een maand tijd. De beste vondst vind ik nog: “It is an oyster with to tickets to that thing you love”.

Gratis poetsbeurt Barry – De computer is gemeengoed geworden in elk huishouden. Ieder gezinslid kruipt er achter. Dat betekent dat er wel eens een jamvingertje tegen het scherm wordt gehouden. Geen probleem, het is zo weer schoon. Maar hoe moet dat nu met de binnenkant van je scherm? Daar stuurde Warren mij vanuit Canada een oplossing voor. Click hier en laat je scherm eens gratis van binnenuit schoonmaken.

Mooie dag om te stemmen Delft – Corien was er al vroeg uit vanmorgen. Om half acht ging vanmorgen ook haar stembureau open voor de gemeenteraadsverkiezingen. In ruim 390 gemeenten kunnen kiezers hun stem uitbrengen. Ik ging er rond negen uur naar toe om mijn keus te maken. Het is een heerlijke zonnige dag. Niemand wordt dus door het weer van een stembusgang weerhouden. Je hebt overigens de hele dag de tijd want de stembureaus blijven open tot 21.00 uur. In Delft doen dertien partijen mee aan de verkiezingen. Hoewel ook hier de landelijke partijen op de stemlijsten in de meerderheid zijn, doen ook hier zes lokale partijen mee. Ruim twaalf miljoen mensen kunnen vandaag met een rood potlood hun favoriete kandidaat aankruisen. In totaal zijn in ons land 8700 raadszetels te verdelen. Stadsradio Delft doet vanavond vanaf negen uur rechtstreeks verslag van de verkiezingsuitslag in de Prinsenstad.

Zo zingt een fluitketeltje Delft – Het fluitketeltje van oma klinkt anders dan het fluitketeltje thuis. Het kleine koperen keteltje staat op de hoek van het granieten aanrecht blinkend de stoom weg te fluiten op het petroleumstel. Buiten regent het hard en de wind slaat het water in striemen tegen de klein raampjes van oma’s keuken. Het tuinhekje klappert in de wind. Opa komt binnen. Hij slaat het water van zijn pet voordat hij de aanmaakhoutjes voor de kachel op het aanrecht neerlegt. Hij droogt zijn gezicht met zijn grote rode boerenzakdoek en gaat dan tegenover zijn kleindochter zitten. Zij handen sluiten zich om een dampende kom koffie die oma hem heeft aangereikt. Kleindochter Benthe speelt op haar mondharmonica een eigen gemaakte melodie. Een wijsje over het fluitketeltje van oma. Het fluitketeltje dat zo gezellig zingt. Maar oma heeft een elektrische waterkoker. Net als mama thuis. Opa hakt geen houtjes en heeft papieren weggooizakdoekjes. Een kom met koffie heeft hij ook niet. Hij geniet van een kopje Senseo terwijl hij achter zijn laptop de mail controleert. Het enige echte is de kleindochter aan de keukentafel. Benthe heeft een melodietje gemaakt over een fluitketeltje gaat. Geconcentreerd speelt ze de zelf verzonnen noten. Opa kijkt op van zijn laptop en maakt een foto van zijn kleindochter die in volle concentratie doorgaat.

Werkelijk prachtig Hazerswoude-Rd - Zoals jullie weten is onze oudste dochter Carina, na een jaartje Australië nu in Engeland terecht gekomen. Ze woont sinds enkele weken met haar vriend James – hij wordt hier JD genoemd – vlak bij het dorpje Abingdon in Oxfordshire. Ze wonen buiten het dorp in een verbouwde boerderij. Ze hebben vanuit hun appartement een prachtig uitzicht over het uitgestrekte landschap met de Thames in de verte. Ze zijn in dit dorp terecht gekomen omdat JD hier in het science center een baan heeft gevonden. Carina is daar nu ook bezig een kapsalon te vinden die nog een hair-styliste kan gebruiken. Nella en ik zijn de afgelopen week even gaan kijken hoe het stel er woont. Daar ben je als ouders natuurlijk toch wel nieuwsgierig naar. Onze conclusie: het is er werkelijk prachtig. Het dorpje is niet groot, maar je heb er alles wat je nodig hebt. Het ligt acht miles (dertien kilometer) ten zuiden van de beroemde universiteitsstad Oxford. Dat is slechts een kwartiertje rijden. In Oxford zijn de warenhuizen voor de grotere inkopen. Wij hebben de reis naar Abingdon met de auto gedaan. We zijn van Calais overgestoken naar Dover en vervolgens over de M25 richting Oxford gereden. Het is geen land van bergen, maar het is toch wel minder vlak dan wij hier gewend zijn. Dat merkten we ook tijdens de wandeling die we vanuit hun huis langs de Thames hebben gemaakt. We moesten eerst naar beneden, naar de lager gelegen rivier. We hadden uit voorzorg onze laarzen mee genomen, want Carina had ons al gewaarschuwd dat onze gewone schoenen voor het terrein rond de boerderij niet geschikt zijn. Het zal er in de zomer ongetwijfeld drukker zijn, maar nu was het heerlijk rustig en konden we heerlijk genieten. Op deze foto van de boerderij die ik vanuit de richting van de Thames nam, zie je op de tweede etage drie ramen. Dat is het appartement van Carina en JD. Een bijdrage van Martien